Παραινετικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ εἶναι ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους Πατέρες τῆς Εκκλησίας. Ἔζησε καί μαρτύρησε τόν ζ΄ αἰ. (580-662), ἀφοῦ ἀντιτάχθηκε σθεναρά στήν αἵρεση τοῦ μονοθελητισμοῦ. Τό ἐκτεταμένο καί πολυσχιδές ἔργο του διαβάστηκε πολύ, ἀφομοιώθηκε δημιουργικά ἀπό μεταγενέστερους συγγραφεῖς καί ἄσκησε τεράστια ἐπίδραση στή διαμόρφωση τῆς θεολογικῆς σκέψης. Στίς τέσσερις ἑκατοντάδες «Κεφαλαίων περί Ἀγάπης» ἀποφαίνεται ὅτι χωρίς ἀγάπη ἡ σωτηρία εἶναι προβληματική. [Μερικά ἀπό τά Κεφάλαια παρατίθενται ἐνταῦθα]

Μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίας μας ἱερουργεῖται τὸ Μυστήριο τῆς κοινωνίας Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου. Ἐντὸς τοῦ ἁγίου Οἴκου αὐτῆς, καὶ μάλιστα κατὰ τὴν τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας, ἀναπτύσσεται θαυμαστὴ σχέση Ἀγάπης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία παρομοιάζεται στὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο μὲ τὴν ἀπὸ κοινοῦ ἀπόλαυση ἑνὸς εὐφροσύνου Δείπνου.

 

Ἀριθμός Πρωτ. 3085.

 

Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά· 

 

ΑΠΟΤΕΛΕΙ τραγικὴ πραγματικότητα ἡ ἐπιβληθεῖσα καὶ πάλι ὑποχρεωτικὴ ἀπαγόρευση στοὺς πιστοὺς μεταβάσεως στοὺς Ναούς μας, προκειμένου νὰ προσκυνήσουν καὶ νὰ προσευχηθοῦν, ἀλλὰ καὶ νὰ συμμετέχουν -ἐντὸς τῶν ἕως τώρα δεδομένων- στὴν Θεία Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας.

ορτάζοντες τὰ ἅγια Θεοφάνεια ὀρθοδόξως, ἐκφράζουμε τὴν εὐχαριστία μας γιὰ τὴν μεγάλη αὐτὴ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας! Πρόκειται γιὰ ἡμέρα λαμπρᾶς εὐφροσύνης καὶ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων, ἀλλὰ καὶ ὅλης τῆς κτίσεως.

Παραθέτουμε ἄγνωστο Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ὅπως δημοσιεύθηκε στὸ Φυλλάδιο τοῦ «Συλλόγου τῶν Ὀρθοδόξων» μὲ τίτλο «Ἡ Ἄγκυρα τῆς Πίστεως», ἐν Ἱερουσαλήμ, 1961, 32 σελίδων, τὸ ὁποῖον εἶναι ἐνισχυτικὸ ὑπὲρ τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τῶν διακρατούντων τὴν Ἡμερολογιακὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Δημοσιεύεται μεταξὺ καὶ ἄλλων θαυμαστῶν περιστατικῶν, ὅπως καὶ τοῦ γνωστοῦ Θαύματος τῆς Ἐμφανίσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τὸ 1925, στὶς σελ. 19-20 τοῦ ἐν λόγῳ Φυλλαδίου καὶ τὸ παραθέτουμε αὐτούσιο:

Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἡ Ζωή, ἡ Βοήθεια καὶ ἡ Ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων, ὁ χορηγῶν ἴασιν τοῖς εἰς Σὲ ἐκ ψυχῆς καταφεύγουσιν, ὁ στηρίζων τοὺς ἀδυνάτους καὶ τοῖς ὀλιγοψύχοις παραμυθίαν διδούς, ὁ τοὺς ἐν θλίψεσιν ἐνισχύων καὶ ἰώμενος τοὺς ἐν ἀσθενείᾳ κατακειμένους, ἐπάκουσον τὰς ἱκεσίας καὶ δεήσεις τῶν δούλων Σου καὶ ἀπάλλαξον αὐτούς τε καὶ ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ὀλεθρίου ἐπιβουλῆς τοῦ θανατηφόρου ἰοῦ, τοῦ καλουμένου κορωνοϊοῦ.

Θαυμαστὴ πνευματικὴ ἀποκάλυψη

Ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῶν 500 ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἀθλήσεώς του
μετὰ τῶν Μαθητῶν του Ἰακώβου καὶ Διονυσίου ἐν Ἀδριανουπόλει (1520)

 

ΗΜΕΡΑΝ τινὰ εἶπεν ὁ Ὅσιος εἰς τὸν μαθητήν του Μαρκιανόν· ὦ Μαρκιανέ, κάθε ἄνθρωπος χρεωστεῖ νὰ ἔχῃ τέσσαρας ἀρετάς, ἤγουν ὀφθαλμούς, δύο μὲν τοῦ σώματος, καὶ δύο τῆς ψυχῆς· καὶ ὅταν οἱ ψυχικοὶ ὀφθαλμοὶ ἀνοιχθῶσι μὲ τὴν χάριν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, βλέπουσιν ἐκεῖνα ὅπου δὲν βλέπουσιν οἱ σωματικοὶ ὀφθαλμοί. Καὶ τὸ τί βλέπουν τὰ διηγήθη.

Δημοσιεύουμε Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ, ὅπως μᾶς μεταφέρθηκε ἀπὸ παλαιὰ ἐκπαιδευτικό, συγγενὴ γνωστοῦ στελέχους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία ὑπηρέτησε στὴν Δεσφίνα Φωκίδος κατὰ τὰ ἔτη 1967-70, ὅπως τῆς τὸ διηγήθηκε ἡ ἴδια ἡ κυρία ποὺ τὸ ἔζησε:

Στά χρόνια τοῦ εὐσεβοῦς Αὐτοκράτορος τοῦ Βυζαντίου Ἀνδρονίκου Β΄ τοῦ Παλαιολόγου (1282-1328 μ.Χ.) εὐδόκησε ὁ Θεός ν’ ἀναδείξει ἕνα λαμπρότατο φωστήρα στόν θρόνο τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων, την Κων/πολη, τόν ὅσιο θεοφόρο πατέρα μας Ἀθανάσιο Α’ Πατριάρχη Κων/πολεως.

  1. Εἰς τὸν Ἅγιον Μεγαλομάρτυρα καὶ Μυροβλύτην Δημήτριον
  2. Τὸ μεγάλο πρόβλημα τῆς κατακρίσεως
  3. Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸν Λόγο στὴν Πάνσεπτο Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
  4. Γιὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος
  5. Ἀγγελικὴ ὑμνωδία τῆς Μεταμορφώσεως μὲ τὸ Πάτριο στὴν Κέρτεζη τὸ 1924
  6. Ἐπετειακὸ κείμενο
  7. «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ‒ Ἀναφορά στήν κλήση του, στή ζωή του, στήν θερμή ἀγάπη καί λατρεία του στό Χριστό και στήν φυλακή του»
  8. Γιὰ τὴν Νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τὴν παράβαση τῶν Νεοημερολογιτῶν
  9. Ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τοῦ Εὐαγγελίου
  10. Θανατηφόροι πνευματικοὶ ἰοὶ καὶ θεραπεία
  11. Ἡ παραχώρηση ἀπό μέρους τοῦ Θεοῦ τῆς πανδημίας.
  12. Ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας
  13. Ἡ ἄληκτη μακαριότητα καὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς «ἡτοιμασμένης ἡμῖν» Βασιλείας
  14. Ἡ Ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
  15. «Ἅγιος Νεκτάριος Κεφαλᾶς, ὁ συνεχιστὴς τῆς πατρῴας ἡμῶν Παραδόσεως» (1846-1920)
  16. Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου ἐπιβεβαιωτικὸν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Ἀγῶνος
  17. Ὁ Παπαδιαμάντης κατὰ τῆς Ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας
  18. Ὁ Πανάγιος Σταυρὸς προέρχεται…
  19. Τό κάλυμμα τῶν γυναικῶν κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας λατρείας
  20. Ἡ τήρησις τῆς κανονικῆς τάξεως κατὰ τὰς πάρ΄ Ἐνορίαν καὶ ἐν Μοναστηρίοις Ἱεροπραξίας