Παραινετικά

ἑλληνικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἀποτελεῖ σηµεῖον ἀντιλεγόµενον γιὰ τοὺς νεοέλληνες, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀνίκανοι νὰ διακρίνουν στὸ κοσµοϊστορικὸ αὐτὸ γεγονὸς τὸ στοιχεῖο ἐκεῖνο τῆς ἱερότητας, ὅπως ἔλεγε ὁ Φώτης Κόντογλου, ποὺ ἀναδεικνύει τὴν ἐπανάσταση σὲ κάτι τὸ ξεχωριστό, τὸ µοναδικὸ καὶ τὸ ἀνυπέρβλητο. Καὶ εἶναι σηµεῖο ἀντιλεγόµενο, διότι συνδέεται πολὺ στενὰ µὲ τὴν ἐκκλησία, ἡ ὁποία ὄχι µόνο πρωτοστάτησε στὴν ἐπανάσταση, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ τὴν προκάλεσε καὶ τὴν καθοδήγησε, τιθεµένη ἐπικεφαλῆς της.

πὶ τῇ ἑορτῇ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Χρυσάνθου καὶ Δαρείας (19 Γ΄), προβαίνουμε στὴν δημοσίευση πνευματικῶν νουθεσιῶν ἀπὸ ἐπιστολὴ τοῦ μακαρίου Γέροντος Χρυσάνθου Βρέτταρου (+1981), ὅπως καὶ ἑνὸς θαυμαστοῦ περιστατικοῦ ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἔχουν διασωθεῖ καὶ καταγραφθεῖ.

Ἁγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς (+1985)

 

ἁγία Ἐκκλησία μᾶς ὑποδεικνύει ὅτι στὸν Μεγάλο Κανόνα τῆς Μετανοίας, τὸ κεντρικό του σημεῖο εἶναι τὸ Κοντάκιο, τὸ ὁποῖον ἀρχίζει μὲ τοὺς λόγους: «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; Τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι…».

Κήρυγμα Ἁγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς (+1985)

«Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πῦλας, Ζωοδότα»!

 

Σεῖς καὶ ἐγὼ ἀκούσαμε γιὰ πρώτη φορὰ αὐτοὺς τοὺς λόγους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία κατὰ τὸ παρὸν λειτουργικὸ ἔτος. Ἀθέλητα οἱ σκέψεις γυρίζουν πίσω. Ἕνα χρόνο πρίν, προσευχηθήκαμε μὲ τὰ ἴδια αὐτὰ λόγια, ὅμως πόσο πολλοὶ ἔχουν στὸ μεταξὺ ἀπέλθει ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τότε προσευχήθηκαν μαζί μας!

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος-Ὁμιλία στὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς

 

δελφοὶ καὶ πατέρες, εἶναι καλὸν πρᾶγμα ἡ μετάνοια καὶ ἡ ὠφέλεια ποὺ προέρχεται ἀπὸ αὐτήν. Αὐτὸ γνωρίζοντας καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεός μας, ὁ ὁποῖος ὅλα τὰ γνωρίζει ἐκ τῶν προτέρων, εἶπε: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Θέλετε δὲ νὰ μάθετε ὅτι χωρὶς μετάνοια, καὶ μάλιστα μετάνοιαν ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς καὶ τοιαύτην ὅπως ὁ Λόγος τὴν ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς, εἶναι ἀδύνατον νὰ σωθοῦμε; Ἀκοῦστε τὸν ἴδιον τὸν Ἀπόστολο ποὺ λέγει: «… πᾶσα ἁμαρτία ἐκτός τοῦ σώματός ἐστιν· ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει…». Καὶ πάλιν: «παραστῆναι δεῖ ἡμᾶς ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα ἀπολήψεται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἅ ἔπραξε, εἴτε ἀγαθὰ εἴτε φαῦλα».

 

Ἀπόσπασμα ἐκ τῆς ἐργασίας «Περὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου τοῦ Ναζιανζηνοῦ» 

τοῦ Ἀειμνήστου κυροῦ Χρυσοστόμου Ἐπισκόπου Μαγνησίας

 

Εἰσαγωγικὰ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ, εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, τοῦ μεγίστου τούτου Πατρὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἕνα χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐξαίρετη ἐκτενῆ Βιογραφία του, ἡ ὁποία δημοσιεύθηκε σὲ 21 συνέχειες (!) στὸ ἐπίσημο ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας μας «Ἡ Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» πρὸ μισοῦ καὶ πλέον αἰῶνος (ἔναρξις: ἀρ.φ. 414-415/1.4.1963· ὁλοκλήρωσις: ἀρ.φ. 445/8.6.1964).

1.Τὴν περασμένη Κυριακὴ ἡ Ἐκκλησία μνημόνευσε τὴν ἀπερίγραπτη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς ποὺ παρουσιάζεται μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ σεσωσμένου ἀσώτου. Τὴν σημερινὴ Κυριακὴ διδάσκει περὶ τῆς μελλούσης φρικωδεστάτης κρίσεως τοῦ Θεοῦ, χρησιμοποιώντας μιὰ καλὴ τάξι καὶ ἀκολουθώντας τὶς προφητικὲς φωνές· διότι, λέγει, «θὰ σοῦ ψάλω, Κύριε, ἔλεος καὶ κρίσι», καὶ «μιὰ φορὰ ἐλάλησε ὁ Θεὸς καὶ ἄκουσα τὰ δυὸ αὐτά, ὅτι τὸ κράτος εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ ἰδικό σου, Κύριε, τὸ ἔλεος, διότι ἐσὺ θ’ ἀποδώσης στὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του».

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ εἶναι ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους Πατέρες τῆς Εκκλησίας. Ἔζησε καί μαρτύρησε τόν ζ΄ αἰ. (580-662), ἀφοῦ ἀντιτάχθηκε σθεναρά στήν αἵρεση τοῦ μονοθελητισμοῦ. Τό ἐκτεταμένο καί πολυσχιδές ἔργο του διαβάστηκε πολύ, ἀφομοιώθηκε δημιουργικά ἀπό μεταγενέστερους συγγραφεῖς καί ἄσκησε τεράστια ἐπίδραση στή διαμόρφωση τῆς θεολογικῆς σκέψης. Στίς τέσσερις ἑκατοντάδες «Κεφαλαίων περί Ἀγάπης» ἀποφαίνεται ὅτι χωρίς ἀγάπη ἡ σωτηρία εἶναι προβληματική. [Μερικά ἀπό τά Κεφάλαια παρατίθενται ἐνταῦθα]

  1. Εὐχαριστιακὴ πρόσκληση Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας
  2. Στὰ ἅγια Θεοφάνεια
  3. ΕΥΧΗ ΕΠΙ ΤΗ ΠΑΡΟΥΣΗ ΘΛΙΨΕΙ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
  4. Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ σὲ Ναό του κατὰ τὴν μνήμη του μὲ τὸ Πάτριο Ἑορτολόγιο
  5. ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ «Εἴμαστε Ναὸς Θεοῦ»
  6. Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ὑπὲρ τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου στὴν Κύπρο
  7. Ἀπὸ τὸν Βίο τοῦ Ἁγίου νέου ὁσιομάρτυρος Ἰακώβου
  8. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Α’ Πατριάρχης Κων/πόλεως
  9. Εἰς τὸν Ἅγιον Μεγαλομάρτυρα καὶ Μυροβλύτην Δημήτριον
  10. Τὸ μεγάλο πρόβλημα τῆς κατακρίσεως
  11. Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸν Λόγο στὴν Πάνσεπτο Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
  12. Γιὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος
  13. Ἀγγελικὴ ὑμνωδία τῆς Μεταμορφώσεως μὲ τὸ Πάτριο στὴν Κέρτεζη τὸ 1924
  14. Ἐπετειακὸ κείμενο
  15. «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ‒ Ἀναφορά στήν κλήση του, στή ζωή του, στήν θερμή ἀγάπη καί λατρεία του στό Χριστό και στήν φυλακή του»
  16. Γιὰ τὴν Νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τὴν παράβαση τῶν Νεοημερολογιτῶν
  17. Ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τοῦ Εὐαγγελίου
  18. Θανατηφόροι πνευματικοὶ ἰοὶ καὶ θεραπεία
  19. Ἡ παραχώρηση ἀπό μέρους τοῦ Θεοῦ τῆς πανδημίας.
  20. Ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας