Ἡ ἑλληνικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἀποτελεῖ σηµεῖον ἀντιλεγόµενον γιὰ τοὺς νεοέλληνες, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀνίκανοι νὰ διακρίνουν στὸ κοσµοϊστορικὸ αὐτὸ γεγονὸς τὸ στοιχεῖο ἐκεῖνο τῆς ἱερότητας, ὅπως ἔλεγε ὁ Φώτης Κόντογλου, ποὺ ἀναδεικνύει τὴν ἐπανάσταση σὲ κάτι τὸ ξεχωριστό, τὸ µοναδικὸ καὶ τὸ ἀνυπέρβλητο. Καὶ εἶναι σηµεῖο ἀντιλεγόµενο, διότι συνδέεται πολὺ στενὰ µὲ τὴν ἐκκλησία, ἡ ὁποία ὄχι µόνο πρωτοστάτησε στὴν ἐπανάσταση, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ τὴν προκάλεσε καὶ τὴν καθοδήγησε, τιθεµένη ἐπικεφαλῆς της.