Παραθέτουμε ἄγνωστο Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ὅπως δημοσιεύθηκε στὸ Φυλλάδιο τοῦ «Συλλόγου τῶν Ὀρθοδόξων» μὲ τίτλο «Ἡ Ἄγκυρα τῆς Πίστεως», ἐν Ἱερουσαλήμ, 1961, 32 σελίδων, τὸ ὁποῖον εἶναι ἐνισχυτικὸ ὑπὲρ τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τῶν διακρατούντων τὴν Ἡμερολογιακὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Δημοσιεύεται μεταξὺ καὶ ἄλλων θαυμαστῶν περιστατικῶν, ὅπως καὶ τοῦ γνωστοῦ Θαύματος τῆς Ἐμφανίσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τὸ 1925, στὶς σελ. 19-20 τοῦ ἐν λόγῳ Φυλλαδίου καὶ τὸ παραθέτουμε αὐτούσιο:
Παραινετικά
Θαυμαστὴ πνευματικὴ ἀποκάλυψη
Ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῶν 500 ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἀθλήσεώς του
μετὰ τῶν Μαθητῶν του Ἰακώβου καὶ Διονυσίου ἐν Ἀδριανουπόλει (1520)
ΗΜΕΡΑΝ τινὰ εἶπεν ὁ Ὅσιος εἰς τὸν μαθητήν του Μαρκιανόν· ὦ Μαρκιανέ, κάθε ἄνθρωπος χρεωστεῖ νὰ ἔχῃ τέσσαρας ἀρετάς, ἤγουν ὀφθαλμούς, δύο μὲν τοῦ σώματος, καὶ δύο τῆς ψυχῆς· καὶ ὅταν οἱ ψυχικοὶ ὀφθαλμοὶ ἀνοιχθῶσι μὲ τὴν χάριν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, βλέπουσιν ἐκεῖνα ὅπου δὲν βλέπουσιν οἱ σωματικοὶ ὀφθαλμοί. Καὶ τὸ τί βλέπουν τὰ διηγήθη.
τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης
Στά χρόνια τοῦ εὐσεβοῦς Αὐτοκράτορος τοῦ Βυζαντίου Ἀνδρονίκου Β΄ τοῦ Παλαιολόγου (1282-1328 μ.Χ.) εὐδόκησε ὁ Θεός ν’ ἀναδείξει ἕνα λαμπρότατο φωστήρα στόν θρόνο τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων, την Κων/πολη, τόν ὅσιο θεοφόρο πατέρα μας Ἀθανάσιο Α’ Πατριάρχη Κων/πολεως.
Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ σήμανε τὴν ἔλευση τῆς Βασιλείας Του. Ἔτσι ἄρχισε τὸ θεῖο Κήρυγμά Του: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Ματθ. δ’ 17).
[…] Ὁ Μέγας Δημήτριος, ἀκόμη ἀπὸ αὐτῆς τῆς νεαρᾶς ἡλικίας, ἔγινεν εἰς ὅλους διαβόητος εἰς τὴν εὐσέβειαν· ἐσπάρθη ὁ λόγος τῆς εὐσεβείας, ἀπὸ τὸν Μέγαν Γεωργόν, εἰς τὴν Μακαρίαν ψυχὴν τοῦ παμμάκαρος Δημητρίου, ὅμως κανένα ἐμπόδιον δὲν ηὗρε νὰ ἐμποδίσῃ τὴν βλάστησιν, οὔτε ἀκάνθας πλεονεξίας, καὶ φιλαργυρίαν ηὗρε, νὰ πνίξουν τὸν σπόρον, οὔτε πέτραν τῆς ὑπερηφανείας καὶ δαιμονικῆς σκληρότητος, οὔτε στράταν τῆς μισαρᾶς καὶ φιληδόνου τῶν σαρκικῶν ὀρέξεων· διὰ τοῦτο πίπτων ὁ Θεϊκὸς σπόρος τῆς εὐσεβείας, εὑρῆκε γῆν καθαρὰν ἀπὸ κάθε πλεονεξίαν καὶ φιλαργυρίαν, ἀπὸ κάθε λίθον ὑπερηφανείας, ἀπὸ κάθε ὁδὸν φιληδονίας, πεφραγμένην μὲ τὸν φραγμὸν τῆς καθαρᾶς παρθενίας. Διὰ τοῦτο καὶ ἐβλάστησε καὶ Θεϊκὸν καρπὸν ἐποίησε (καὶ πρὶν τῆς Μακαρίας ἀθλήσεως) ὄχι μόνον εἰς τριάκοντα, ἀλλ’ εἰς ἑξήκοντα καὶ εἰς ἑκατόν· ὁποῦ εἰς ὅλους ἔγινε διαβόητος.
Δημοσιεύουμε ἕνα ἄγνωστο θαῦμα ὑπὲρ τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου, τὸ ὁποῖο συνέβη κατὰ τὸ πρῶτο ἔτος ἐπιβολῆς τῆς Ἡμερολογιακῆς Μεταρρυθμίσεως τοῦ Παπικοῦ Ἡμερολογίου τὸ 1924 στὴν πατρίδα μας. Στὴν Κέρτεζη Καλαβρύτων σχεδὸν ὅλοι οἱ κάτοικοι παρέμειναν μὲ τὸ Πάτριο, ὅπως φυσικὰ συνέβη καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες πόλεις καὶ χωριά, καὶ ὁ Θεὸς τοὺς στήριξε μὲ θεῖα σημεῖα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἀντιγράφουμε ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Κων. Κοντζιᾶ, Θεία Ἀστραπὴ ἤτοι Σύντομος Μελέτη περὶ τοῦ Παλαιοῦ καὶ Νέου Ἡμερολογίου τῆς Ἐκκλησίας, Ἐν Ἀθήναις 1926, σελ. 61, ἔχον ὡς ἑξῆς:
Ὁ σωτήριος λόγος τοῦ Κυρίου μᾶς τονίζει μὲ σαφήνεια στὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο: «μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε» (Ματθ. 7:1). Ἄν θέλουμε νὰ κρίνουμε, ἔχουμε τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μας, διότι τὰ πάθη καὶ τὰ λάθη μας εἶναι ἀρκετὰ καὶ χρειάζονται διόρθωση. Ἔχουμε τὸν «δοκάρι» στὸν ὀφθαλμό μας καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθήσουμε προσεκτικὰ νὰ τὸ βγάλουμε πρῶτα, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ἐμεῖς σπεύδουμε νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ σκουπιδάκι ποὺ βλέπουμε στὸ μάτι τοῦ ἀδελφοῦ μας.
Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 47 ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἐκδημίας τοῦ Μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Μαγνησίας Χρυσοστόμου Νασλίμη (+13/26-7-1973), δημοσιεύουμε σὲ πρώτη δημοσίευση ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν πρὸς ἔκδοση Τόμο Β΄ τοῦ ἔργου τοῦ Ἐπισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος: Ἐπίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης 1910-1973 - Ἀκατάβλητος Ἀγωνιστὴς Πίστεως καὶ Ὑπομονῆς. Εἶναι ἀπὸ τὸ προτελευταῖο Κεφάλαιο Κ΄: Ὕστατη ὑπὲρ Πίστεως προσπάθεια, Ὑποκεφάλαιο 6: Κύκνειον Ἄσμα – «Πνευματικὴ Διαθήκη».
- «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ‒ Ἀναφορά στήν κλήση του, στή ζωή του, στήν θερμή ἀγάπη καί λατρεία του στό Χριστό και στήν φυλακή του»
- Γιὰ τὴν Νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τὴν παράβαση τῶν Νεοημερολογιτῶν
- Ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τοῦ Εὐαγγελίου
- Θανατηφόροι πνευματικοὶ ἰοὶ καὶ θεραπεία
- Ἡ παραχώρηση ἀπό μέρους τοῦ Θεοῦ τῆς πανδημίας.
- Ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας
- Ἡ ἄληκτη μακαριότητα καὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς «ἡτοιμασμένης ἡμῖν» Βασιλείας
- Ἡ Ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
- «Ἅγιος Νεκτάριος Κεφαλᾶς, ὁ συνεχιστὴς τῆς πατρῴας ἡμῶν Παραδόσεως» (1846-1920)
- Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου ἐπιβεβαιωτικὸν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Ἀγῶνος
- Ὁ Παπαδιαμάντης κατὰ τῆς Ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας
- Ὁ Πανάγιος Σταυρὸς προέρχεται…
- Τό κάλυμμα τῶν γυναικῶν κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας λατρείας
- Ἡ τήρησις τῆς κανονικῆς τάξεως κατὰ τὰς πάρ΄ Ἐνορίαν καὶ ἐν Μοναστηρίοις Ἱεροπραξίας
- Ὅτι οὐ χρεία χρίσεως Μύρου τῶν ἁγίων Εἰκόνων (καὶ τῶν ἱερῶν Σκευῶν)
- Ὁ στολισμὸς καὶ ἡ ἀσφάλεια τῆς Νηστείας
- «Ἐὰν δὲν ἤμουν ταπεινὸς καὶ πρᾷος...»
- Περὶ τοῦ ποιοὶ ἐπιτρέπεται νὰ εἰσέρχονται στὸ Ἅγιο Βῆμα
- Ἐπὶ τῇ Ἑορτῇ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου ἐν τῷ Ναῷ
- Ἔλα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ γενοῦ ἄνθρωπος!