Ο ΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΣ μὲ τὴν μελέτην τῆς μακραίωνος Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας συναντᾷ εἰς τοὺς καιρούς, καθ’ οὕς ἡ ὀρθόδοξος πίστις ἐδιώκετο ὑπὸ αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν, μερικὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ὁσονδήποτε μεμονωμένα καὶ ἄν παρουσιάζονται, εἶναι χαρακτηριστικώτατα τοῦ θείου Ζήλου καὶ τῆς πεπαρρησιασμένης Ὁμολογίας τῶν λαϊκῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι παρὰ τὸ πλευρὸν τῶν Ἐπισκόπων των ἱστάμενοι, κατ’ οὐδένα τρόπον ἔστεργον νὰ ἐπικοινωνήσωσι μὲ ἐπισκόπους κακοδόξου φρονήματος. Πολλάκις ἡ κοσμικὴ ἐξουσία, νοσοῦσα καὶ αὐτὴ κακοδοξίαν, ἐπροστάτευε καὶ ἐνίσχυε τοὺς κακοδόξους ἐπισκόπους, τοὺς ὁποίους διὰ πολλῶν μέσων ἐπεχείρει νὰ ἐγκαταστήσῃ εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους Πατριαρχικούς, Μητροπολιτικοὺς, Ἀρχιεπισκοπικοὺς καὶ Ἐπισκοπικοὺς Θρόνους, συλλαμβάνουσα καὶ ἀδίκως καὶ παρανόμως καθαιροῦσα καὶ ἐξορίζουσα ἤ ἐνίοτε καὶ δολοφονοῦσα τοὺς κανονικῶς κατέχοντας αὐτοὺς Ἱεράρχας. Ὁ λαὸς ὅμως μίαν τοιαύτην τῶν κακοδόξων βίαν οὐδέποτε ἠνείχετο, ἀλλὰ διὰ παντοίων τρόπων ἀπεδοκίμαζεν, ὥστε οἱ αἱρετικοὶ ἐπίσκοποι παρ’ ὅλην τὴν ἀνάπτυξιν τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, ἠναγκάζοντο ἀπὸ τὴν ἔκδηλον τοῦ λαοῦ περιφρόνησιν νὰ ἐγκαταλείψωσι τοὺς θρόνους, εἰς τοὺς ὁποίους δυναστικῶς καὶ ἀντικανονικῶς ἀνέβησαν.
Παραινετικά
Περὶ Λαϊκῶν Ἱεροκηρύκων
ΣΕ παλαιὸ τεῦχος τοῦ Περιοδικοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας «Ἡ Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» (ἀρ.φ. 430/4.11.1963, σελ. 7), δημοσιεύθηκε ἕνα μικρὸ κείμενο, μὲ τίτλο «Εἰδοποίησις», τὸ ὁποῖο ἔθιγε τὸ ζήτημα τῶν Λαϊκῶν Ἱεροκηρύκων, οἱ ὁποῖοι περιήρχοντο τοὺς Ναούς μας γιὰ νὰ μεταδώσουν τὸν θεῖο λόγο, ἀλλὰ δὲν ἐξέφραζαν τὴν Ἱερὰ Σύνοδο ὡς πρὸς τὸ φρόνημα καὶ τὸ ἦθος.
"Περὶ Ψυχῆς"
[...] Ἀγαπητέ, εἶσαι πολύτιμος, διότι ἔχεις μέσα σου πολύτιμον καὶ ἀθάνατον ψυχήν. Ἐπλάσθης βασιλεὺς τῆς κτίσεως. Πρόσεξε μὴ γίνεσαι σκλάβος τῶν παθῶν. Θέσον τῆς ζωῆς σου κύριον σκοπὸν τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς σου καὶ ὅλα τὰ ἄλλα μεταχειρίσθητι ὡς μέσα διὰ νὰ ἐξυπηρετήσῃς τὸν σκοπὸν αὐτόν.
+ Ἐπισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος
ΟΤΑΝ λέγουμε Ὀρθόδοξο Ἐκκλησιαστικὸ Φρόνημα, δὲν ἐννοοῦμε ἁπλῶς τὴν ἀπόκτησι καὶ κατοχὴ θεωρητικά, γνωσιολογικὰ καὶ ἰδεολογικὰ τῶν ἀρχῶν τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ζωῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἀπὸ τὸν κάθε ἕνα ἀπὸ ἐμᾶς. Ἀλλά, ἐννοοῦμε κάτι βαθύτερο, μία διαρκῆ στάσι καὶ πορεία ζωῆς, ἡ ὁποία εἶναι ἐμποτισμένη ἀπὸ τὸ Ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ αὐτὸ τὸ Ἦθος, ὁ φορέας του τὸ ἐκφράζει καὶ τὸ ἐκδηλώνει σὲ κάθε λεπτομέρεια τῆς ζωῆς του.
ΤΗΝ 19η Φεβρουαρίου τιμᾶται ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας. Ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν ἀλλὰ καὶ γεικώτερα τὸ γένος ἡμῶν - ὀφείλει πολλὰ σὲ αὐτὴν τὴν ἁγία μορφή. Ἔζησε τὴν ἐποχὴ τῆς στυγνῆς δουλείας τῆς πατρίδος μας κάτω ἀπὸ τὸ πέλμα τῶν δυσσεβῶν Ὀθωμανῶν, καὶ ὑπῆρξε μεγάλη παρηγορία γιὰ τοὺς προγόνους μας τῆς ἐποχῆς τοῦ 16ου αἰῶνος. Τὸν πλοῦτο τὸν ὁποῖο κληρονόμησε ἀπὸ τὴν οἰκογένειά της τὸν διέθεσε σὲ ἀγαθοεργίες, ἐφαρμόζοντας τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ περὶ τελειότητος: «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Ματθ. ΙΘ´ 21).
ΟΠΟΙΟΣ συμμετέχει στὶς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας σπάνια, αὐτὸς εἶναι βέβαιο ὅτι ἀποστερεῖ τὸν ἑαυτό του ἀπὸ ἀνεκτίμητη πνευματικὴ ὠφέλεια. Οἱ γονεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν φροντίζουν γιὰ νὰ πηγαίνουν τὰ παιδιά τους στὴν Ἐκκλησία, διαπράττουν ἕνα φοβερὸ ἁμάρτημα. Ἐνθυμηθῆτε τοὺς λόγους τοῦ Σωτῆρος μας: «ὅπου εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. ιη΄ 20).
Μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Μαγνησίας Χρυσοστόμου (Νασλίμη, +1973)
Πλησιάζομεν ἤδη εἰς τὸ τέλος τοῦ [πολιτικοῦ] ἔτους. Πόσον ταχέως φαίνονται εἰς ἡμᾶς, ὅτι φεύγουν τὰ ἔτη, ὅταν εἰς τὸ τέλος αὐτῶν εὑρισκόμεθα! Ἀπησχολημένοι μὲ τὰς πολυποικίλους μερίμνας τῆς καθημερινῆς ζωῆς, δὲν ἀντιλαμβανόμεθα τὴν γοργότητα, μεθ’ ἧς αἱ ἡμέραι παρέρχονται καὶ τὰ ἔτη διαδέχονται ἄλληλα, ἐνῷ ἡ ζωὴ ἡμῶν ταχύτερον ἤ ὅσον ὑπολογίζομεν καὶ φανταζόμεθα πρὸς τὸ τέρμα της βαίνει.
Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς ὁδοῦ τῆς κατὰ Χριστὸν τελειώσεως, ἡ «θύρα τῆς Χάριτος», μία διαρκὴς πορεία καὶ στάσις ζωῆς, καὶ ὄχι ἁπλῶς μία μεταβατικὴ στιγμὴ ἀποστροφῆς τῆς ἁμαρτίας καὶ προσωρινὴ βαθμίδα ἀναβάσεως στὴν ἀρετή.
Πρὸς τὸ Ποίμνιο τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς Μοραβίας
Δεκέμβριος 2014
Σεβαστοὶ Πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές·
Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἴη μετὰ πάντων ἡμῶν!
Διανύοντες τὴν κατανυκτικὴ περίοδο τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων καὶ προσεγγίζοντες τὶς Ἑορτὲς τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, ἐπικοινωνοῦμε μὲ Σᾶς, τὸ «μικρὸν Ποίμνιον» τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας στὴν Τσεχία καὶ Σλοβακία, καὶ Σᾶς μεταφέρουμε τὴν πατρικὴ Ἀγάπη καὶ Εὐλογία μας!
- ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ
- Ὁμιλία Συνάξεως κατά ἀποχριστιανοποιήσεως τῆς πατρίδος μας
- Ὁ Βίος τοῦ Ἁγίου Γλυκερίου
- Λόγος περὶ Ἀρχιερωσύνης
- Εἰς τὴν Θεοτόκον
- Ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης Γλυκέριος
- Ὁμιλία εἰς τὸ Ἱ. Συλλείτουργον τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων
- Οἱ Θεσσαλονικεῖς Ἅγιοι Ἰσαπόστολοι Κύριλλος καὶ Μεθόδιος
- Τρεῖς Θεομητορικοί σταθμοί
- Παῦλος τῶν ἐθνῶν
- ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΑ
- Κόσμος ἀποστασίας