Παραινετικά

ΑΥΤΗ Η ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΟΥ, ΑΓΑΛΛΙΑΣΘΕ ΛΑΟΙ

ὑπό π. Νικηφόρου Νάσσου

 

normal gentheotokou

ν ὅλες οἱ Ἑορτές τῆς πίστεώς μας εἶναι ἀφορμές χαρᾶς καί πνευματικῆς ἐξάρσεως καί ἀνατάσεως, ἀφοῦ, γιά μᾶς ἐπιτελοῦνται οἱ ἑορτές ἀπό τόν Θεό, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό («ἡμῖν ὁ Θεός τάς ἑορτάς ἐκτετέλεκεν»), πολύ περισσότερο ἰσχύει αὐτό γιά τίς Θεομητορικές μνῆμες.

Ἡ Δόξα τῆς Παρθένου

 

ΟΛΟΙ οἱ κάλαμοι τῆς περιωπῆς καὶ ἰσχύος ἑνὸς χρυσοστομείου καλάμου καὶ ἄν συνειργάζοντο ἤ συνημιλλῶντο, πενιχρὸν καὶ εὐτελὲς ἐγκώμιον θὰ ἔπλεκον εἰς τὴν Ἀειπάρθενον Κόρην, τῆς ὁποίας ἡ ἀρετὴ ἐκάλυψε καὶ ὑπερέβη καὶ αὐτοὺς τοὺς οὐρανούς. Τῆς Κόρης ταύτης καὶ Μητρὸς τοῦ Θεοῦ πανήγυριν λαμπρὰν ἄγει σήμερον ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, πανήγυριν διὰ τὴν Κοίμησιν καὶ τὴν ἔνδοξον εἰς οὐρανοὺς Μετάστασιν, ἥτις ἐπεβεβαίωσε τὴν Γραφικὴν ῥῆσιν: «οὐ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν».

Ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς Κοιμήσεως τοῦ ἀειμνήστου Ἐπισκόπου Μαγνησίας Χρυσοστόμου σὰν σήμερα πρὸ 44 ἐτῶν (+13-7-1973 ἐκ.ἡμ.), δημοσιεύουμε ἐνδιαφέρον κείμενό του ἀπὸ τὸν Ἡμεροδείκτη τοῦ 1967, τὸν ὁποῖον εἶχε διανθίσει μὲ σοφὰ ρητά του, εἰς τιμὴν τῆς μακαρίας μνήμης τοῦ ἐξαιρετικοῦ αὐτοῦ Ἀρχιερέως τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸ ἀπόσπασμα εἶναι παρμένο ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἐπισκόπου Χρυσοστόμου, 365 Ψυχωφελῆ Σαλπίσματα, ἔκδ. Ἱερᾶς Γυναικείας Μονῆς «Ὑπαπαντὴ τοῦ Χριστοῦ», Ἐλευθερούπολις, Θεσσαλονίκη 1978, σελ. 68-74.

Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου

osiosefraimsyros

[...] ἁγνεία, ἥτις βδελύττεσαι τὴν τρυφήν, τὴν σπατάλην, τὴν φιλοκαλίαν τοῦ σώματος, καὶ τὸν καλλωπισμὸν τῶν ἐνδυμάτων! Ὤ ἁγνεία, ἥτις μισεῖς τὰ πολυτελῆ φαγητά, καὶ ἀποδιώκεις τὴν μέθην! Ὤ ἁγνεία, ἥτις χαλινώνεις τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ μεταφέρεις ὅλον τὸ σῶμα ἀπὸ τὸ σκότος εἰς τὸ φῶς! Ὤ ἁγνεία, ἥτις ταλαιπωρεῖς καὶ παιδεύεις τὸ σῶμα, καὶ ἐγείρεις τὴν ψυχήν, ἵν’ ἀποβλέπῃ εἰς τὰ οὐράνια! Ὤ ἁγνεία, ἥτις γεννᾷς τὴν ἀγάπην, καὶ εἶσαι τὸ πολίτευμα τῶν Ἀγγέλων!

ΚΑΘΕ ἀναφορὰ στὸν Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη († 1911), τὸν κορυφαῖο λογοτέχνη πεζογράφο τῆς Πατρίδος μας, ἔχει βαρύτητα καὶ σοβαρότητα μεγίστη, καὶ ὡς ἐκ τούτου πρέπει νὰ γίνεται μὲ δέος καὶ εὐσυνειδησία. 

Πόσον γλυκύ, πόσον ποθητόν, ἀγαπητοί, εἶνε τοῦ ἡλίου τὸ φῶς! Ἀλλ’ ἀσυγκρίτως γλυκύτερον, ἀσυγκρίτως ποθεινότερον εἶνε τὸ φῶς, ὅπερ σήμερον ἀπαστράπτει ἀπὸ τοῦ θείου προσώπου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ἐπὶ τοῦ ὄρους Θαβώρ. Εἶνε τὸ χαρμόσυνον τοῦτο φῶς ἀμυδρὰ ἀκτὶς τῆς Θεότητος αὐτοῦ, ἀλλ’ ἰσχυρὰ λάμψις διαλύουσα τὰ σκότη τοῦ μέλλοντος καὶ γνωρίζουσα εἰς ἡμᾶς τὴν δόξαν τῶν δικαίων, τῆς ὁποίας θ’ ἀξιωθῶσιν, ὅταν ἐκ νεκρῶν τὰ σώματα αὐτῶν ἀναστῶσι καὶ σώματα θεοειδέστατα καὶ σύμμορφα τῷ σώματι τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ καταστῶσι.

 

ΚΑΤΑ τὴν μεγάλην ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς συνηγμένοι ἦσαν οἱ μαθηταὶ τοῦ Σωτῆρος ἐν Ἱερουσαλήμ, ἀναμένοντες τὴν ἐξ ὕψους δύναμιν μιᾷ καρδίᾳ καὶ ψυχῇ, ὅτε περὶ ὥραν τρίτην τῆς ἡμέρας ἠκούσθη ἦχος ἐκπληκτικὸς καὶ πρωτοφανής, «ἦχος ἐξ οὐρανοῦ, ὥσπερ φερομένης βιαίας πνοῆς» (Πράξ. Β’ 2), ὡς ὁ θεηγόρος Λουκᾶς ἐξιστορεῖ, ὅμοιος δηλ. πρὸς βιαίαν ἀνέμου πνοήν· «καὶ ὤφθησαν αἰτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρὸς» (αὐτόθι, 3), ἐφάνησαν γλῶσσαι πυροειδεῖς, καὶ ἑκάστη αὐτῶν ἔμενεν ἐπὶ ἕνα ἕκαστον τῶν μαθητῶν, δηλοῦσαι τὸ χάρισμα τῆς γλωσσομαθείας, ὅπερ εἰς πάντας ἐγένετο τότε καταληπτόν, διότι οἱ πνευματέμφοροι Ἀπόστολοι ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ.

ΠΟΛΛΑ, ἀγαπητοί, τὰ διακρίνοντα τὸν ἄνθρωπον τὸν λογικὸν ἀπὸ τῶν ἀλόγων ζώων· ὁ νοῦς, δι’ οὗ ἐρευνᾷ καὶ ἀνευρίσκει τὴν ἀλήθειαν καὶ διεισδύει εἰς τὰ μυστήρια τῆς φύσεως, ἡ θέλησις, δι’ ἧς καθίσταται ἱκανὸς ἔργα ἀληθῶς ἔκτακτα καὶ θαυμάσια νὰ ἐπιτελῇ, ἡ συνείδησις, δι’ ἧς διακρίνων μεταξὺ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ δύναται ν’ ἀνυψωθῇ εἰς ἀρετήν, ὁ λόγος, δι’ οὗ ἐκφράζων τὰ αἰσθήματα τῆς καρδίας καὶ τὰς ἰδέας τῆς διανοίας δύναται εἰς τὴν πρόοδον τῶν ὁμοίων αὑτοῦ νὰ συντελῇ. Ἀλλ’ ἐκεῖνο, ὅπερ κατ’ ἐξοχὴν διακρίνει αὐτὸν ἀπὸ τῆς ἀλόγου φύσεως, ὅπερ θέτει φραγμὸν ἀνυπέρβλητον μεταξὺ ἀνθρώπων καὶ λοιπῶν ζώων, ὅπερ διανοίγει μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἐκείνων μέγα χάσμα, ὅπερ οἱ αἰῶνες οὐδέποτε θὰ δυνηθῶσι νὰ πληρώσωσι καὶ ὅπερ μαρτυρεῖ τρανῶς, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀνήκει μόνον εἰς τὸν κόσμον τὸν ὑλικὸν ἀλλὰ καὶ εἰς κόσμον ἀνώτερον καὶ πνευματικόν, ὅτι δὲν εἶναι μόνον σῶμα, ὅπερ ἐπιστρέφει εἰς τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη, ἀλλὰ καὶ πνεῦμα, ὅπερ ἐπιστρέφει εἰς τὸν Θεόν, ὅστις ἔδωκεν αὐτό, ἐκεῖνο λέγω, ὅπερ κατ’ ἐξοχὴν διακρίνει τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῶν ζώων εἶναι αἴσθημά τι εὐγενὲς καὶ ὑψηλόν, τὸ αἴσθημα τὸ θρησκευτικόν, τὸ αἴσθημα τῆς εὐσεβείας καὶ τάσεως τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεόν.

ὑπὸ τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Φωτίου

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Σεβαστοὶ Πατέρες,

γαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Κατ' ἀρχήν, ἐπιτρέψτε μου νὰ σᾶς μεταφέρω τὶς εὐχὲς καὶ εὐλογίες τοῦ Μακαρ. Ἀρχιεπισκόπου κ. Καλλινίκου, ὁ ὁποῖος γιὰ λόγους ἀνωτέρας βίας δὲν κατέστη δυνατὸν νὰ εἶναι ἐδῶ μαζί μας παρὰ τὴν πρὸς τοῦτο μεγάλη του ἐπιθυμία. Πάντως εἶμαι βέβαιος ὅτι ἂν καὶ εἶναι φυσικῶς ἀπών, ὁπωσδήποτε εἶναι νοερῶς παρὼν καὶ συγχαίρει ὅλους ἐμᾶς γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῆς παρούσης ἐκδηλώσεως.

  1. Η μίμηση του Χριστού κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά
  2. Ὀρθόδοξη πίστη ἤ κατασκευασμένη πίστη;
  3. Περὶ Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας
  4. Ἡ ἀνάγκη τῆς ἐσωτερικῆς μετανοίας καὶ καθάρσεως καὶ ἡ προϋπόθεσις τῆς Πνευματικῆς Εὐθύτητος
  5. Ἀντίσταση καὶ Ἀνάκαμψη
  6. Τὸ πνεῦμα τῆς Ἀποστασίας στοὺς ἐσχάτους καιροὺς κατὰ τὴν ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου*
  7. Ἐπιβατήριος Λόγος Σεβ. Μητροπολίτου Φιλίππων και Μαρωνείας κ. Ἀμβροσίου
  8. Ἀπόσπασμα Ἐγκωμίου εἰς τὴν Ἁγίαν Μεγαλομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ Μαρῖναν
  9. ΚΘ´ ΙΟΥΝΙΟΥ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ
  10. Ὁµιλία κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν ἐπὶ τῇ Διακηρύξει
  11. Λόγος στὸν Ἑσπερινὸ Ἁγιοκατατάξεως τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου
  12. Περὶ τοῦ Θαύματος τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Νικολάου τοῦ Νέου τοῦ ἐν Βουνένοις
  13. Εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Παρθένου
  14. Μὴ ἀναβάλῃς τὸν καιρὸν τῆς Μετανοίας
  15. Φεῦγε τὴν Ὑπερηφάνειαν
  16. Φρικτὸν τὸ ἔγκλημα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σχίσματος
  17. «Περὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου τοῦ Ναζιανζηνοῦ» (β’)
  18. Εἰς τὴν Περιτομὴν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν
  19. Η Σφαγὴ τῶν ῾Αγίων Νηπίων ὑπὸ τοῦ ῾Ηρώδου
  20. Ἡ Πίστις τῶν Χριστιανῶν εἶναι φωτεινή, διότι ἀναπτύσσει θερμὴ Ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ ὁδηγεῖ στὴν ἀληθινὴ γνῶσι τοῦ Θεοῦ