Θαυμαστὴ πνευματικὴ ἀποκάλυψη

Ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῶν 500 ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἀθλήσεώς του
μετὰ τῶν Μαθητῶν του Ἰακώβου καὶ Διονυσίου ἐν Ἀδριανουπόλει (1520)

ΗΜΕΡΑΝ τινὰ εἶπεν ὁ Ὅσιος εἰς τὸν μαθητήν του Μαρκιανόν· ὦ Μαρκιανέ, κάθε ἄνθρωπος χρεωστεῖ νὰ ἔχῃ τέσσαρας ἀρετάς, ἤγουν ὀφθαλμούς, δύο μὲν τοῦ σώματος, καὶ δύο τῆς ψυχῆς· καὶ ὅταν οἱ ψυχικοὶ ὀφθαλμοὶ ἀνοιχθῶσι μὲ τὴν χάριν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, βλέπουσιν ἐκεῖνα ὅπου δὲν βλέπουσιν οἱ σωματικοὶ ὀφθαλμοί. Καὶ τὸ τί βλέπουν τὰ διηγήθη.

Στά χρόνια τοῦ εὐσεβοῦς Αὐτοκράτορος τοῦ Βυζαντίου Ἀνδρονίκου Β΄ τοῦ Παλαιολόγου (1282-1328 μ.Χ.) εὐδόκησε ὁ Θεός ν’ ἀναδείξει ἕνα λαμπρότατο φωστήρα στόν θρόνο τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων, την Κων/πολη, τόν ὅσιο θεοφόρο πατέρα μας Ἀθανάσιο Α’ Πατριάρχη Κων/πολεως.

[…] Ὁ Μέγας Δημήτριος, ἀκόμη ἀπὸ αὐτῆς τῆς νεαρᾶς ἡλικίας, ἔγινεν εἰς ὅλους διαβόητος εἰς τὴν εὐσέβειαν· ἐσπάρθη ὁ λόγος τῆς εὐσεβείας, ἀπὸ τὸν Μέγαν Γεωργόν, εἰς τὴν Μακαρίαν ψυχὴν τοῦ παμμάκαρος Δημητρίου, ὅμως κανένα ἐμπόδιον δὲν ηὗρε νὰ ἐμποδίσῃ τὴν βλάστησιν, οὔτε ἀκάνθας πλεονεξίας, καὶ φιλαργυρίαν ηὗρε, νὰ πνίξουν τὸν σπόρον, οὔτε πέτραν τῆς ὑπερηφανείας καὶ δαιμονικῆς σκληρότητος, οὔτε στράταν τῆς μισαρᾶς καὶ φιληδόνου τῶν σαρκικῶν ὀρέξεων· διὰ τοῦτο πίπτων ὁ Θεϊκὸς σπόρος τῆς εὐσεβείας, εὑρῆκε γῆν καθαρὰν ἀπὸ κάθε πλεονεξίαν καὶ φιλαργυρίαν, ἀπὸ κάθε λίθον ὑπερηφανείας, ἀπὸ κάθε ὁδὸν φιληδονίας, πεφραγμένην μὲ τὸν φραγμὸν τῆς καθαρᾶς παρθενίας. Διὰ τοῦτο καὶ ἐβλάστησε καὶ Θεϊκὸν καρπὸν ἐποίησε (καὶ πρὶν τῆς Μακαρίας ἀθλήσεως) ὄχι μόνον εἰς τριάκοντα, ἀλλ’ εἰς ἑξήκοντα καὶ εἰς ἑκατόν· ὁποῦ εἰς ὅλους ἔγινε διαβόητος.

Ὁ σωτήριος λόγος τοῦ Κυρίου μᾶς τονίζει μὲ σαφήνεια στὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο: «μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε» (Ματθ. 7:1). Ἄν θέλουμε νὰ κρίνουμε, ἔχουμε τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό μας, διότι τὰ πάθη καὶ τὰ λάθη μας εἶναι ἀρκετὰ καὶ χρειάζονται διόρθωση. Ἔχουμε τὸν «δοκάρι» στὸν ὀφθαλμό μας καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθήσουμε προσεκτικὰ νὰ τὸ βγάλουμε πρῶτα, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ἐμεῖς σπεύδουμε νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ σκουπιδάκι ποὺ βλέπουμε στὸ μάτι τοῦ ἀδελφοῦ μας.

τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης

Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ σήμανε τὴν ἔλευση τῆς Βασιλείας Του. Ἔτσι ἄρχισε τὸ θεῖο Κήρυγμά Του: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Ματθ. δ’ 17).

Δημοσιεύουμε ἕνα ἄγνωστο θαῦμα ὑπὲρ τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου, τὸ ὁποῖο συνέβη κατὰ τὸ πρῶτο ἔτος ἐπιβολῆς τῆς Ἡμερολογιακῆς Μεταρρυθμίσεως τοῦ Παπικοῦ Ἡμερολογίου τὸ 1924 στὴν πατρίδα μας. Στὴν Κέρτεζη Καλαβρύτων σχεδὸν ὅλοι οἱ κάτοικοι παρέμειναν μὲ τὸ Πάτριο, ὅπως φυσικὰ συνέβη καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες πόλεις καὶ χωριά, καὶ ὁ Θεὸς τοὺς στήριξε μὲ θεῖα σημεῖα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἀντιγράφουμε ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Κων. Κοντζιᾶ, Θεία Ἀστραπὴ ἤτοι Σύντομος Μελέτη περὶ τοῦ Παλαιοῦ καὶ Νέου Ἡμερολογίου τῆς Ἐκκλησίας, Ἐν Ἀθήναις 1926, σελ. 61, ἔχον ὡς ἑξῆς:

Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 47 ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἐκδημίας τοῦ Μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Μαγνησίας Χρυσοστόμου Νασλίμη (+13/26-7-1973), δημοσιεύουμε σὲ πρώτη δημοσίευση ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν πρὸς ἔκδοση Τόμο Β΄ τοῦ ἔργου τοῦ Ἐπισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος: Ἐπίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης 1910-1973 - Ἀκατάβλητος Ἀγωνιστὴς Πίστεως καὶ Ὑπομονῆς. Εἶναι ἀπὸ τὸ προτελευταῖο Κεφάλαιο Κ΄: Ὕστατη ὑπὲρ Πίστεως προσπάθεια, Ὑποκεφάλαιο 6: Κύκνειον Ἄσμα – «Πνευματικὴ Διαθήκη».