Τὸ 1834 κτίσθηκε στὸ Προκόπι τῆς Μ. Ἀσίας μεγάλος καὶ ὡραῖος Ναὸς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ τὸ ἔτος 1845 ἀποφάσισαν ὁμόφωνα οἱ Χριστιανοὶ καὶ μετακόμισαν τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου στὴ νέα Ἐκκλησία, γιὰ νὰ πηγαίνουν πιὸ εὔκολα σὲ προσκύνησή του καὶ γιὰ καλύτερη σιγουριά. Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος, ἐπειδή, ὡς φαίνεται, δὲν εἶχεν εὐχαριστηθῆ ἀπὸ τὴν μετακόμιση, τὴν νύκτα, ἐνῶ ἦσαν οἱ πόρτες κλειδωμένες, μετακομιζόταν στὴν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (ὅπου ζῶντας ἔκαμνε τὶς ἀγρυπνίες καὶ τὶς προσευχές του).

Ἱεροῦ Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀχρῖδος

ΚΑΙ προχωρῶντας εἶδε κάποιον τυφλὸ ἐκ γενετῆς· τὸν ρώτησαν οἱ μαθηταί του καὶ τοῦ εἶπαν· «Δάσκαλε, ποιὸς ἁμάρτησε αὐτὸς ἤ οἱ γονεῖς του γιὰ νὰ γεννηθῆ τυφλός;».

ΕΠΕΙΔΗ τὸ κράτος εὐημεροῦσε γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο, αὐξανόταν ἀνάλογα καὶ ἡ θρησκεία. Μετὰ τὸν πόλεμο κατὰ τοῦ Λικινίου σημείωσε τέτοιες ἐπιτυχίες στοὺς πολέμους κατὰ τῶν ἀλλοφύλων, ὥστε νίκησε τοὺς Σαυρομάτες καὶ τοὺς ἀποκαλούμενους Γότθους καὶ στὸ τέλος σύναψε χαριστικὴ συνθήκη μὲ τοὺς δεύτερους.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Σήμερα ὁ Χριστὸς διαλαλεῖ σὲ μᾶς τοὺς ἄθλους τῆς Σαμαρείτιδος καὶ πρέπει τὸ φτωχὸ πλοιάριο τοῦ λόγου μου νὰ διαπλεύση τὸ πέλαγος τῶν κατορθωμάτων της. Βλέπω τὴν πίστη της καὶ θέλω νὰ φτιάξω τὸ ἐγκώμιό της καὶ μαζί σας νὰ ἐπαινέσω τὴν φτωχιὰ καὶ τὴν πλούσια, τὴν πόρνη καὶ τὴν ἀπόστολο, τὴν ἄσωτη καὶ τὴν πιστή, τὴν πολύγαμο καὶ πολυδύναμη, αὐτὴ ποὺ πολλοὺς ἐμόλυνε καὶ ποὺ τὸν μονογενῆ γιὸ τοῦ Θεοῦ ὑπηρέτησε. Αὐτὴ ποὺ μολύνθηκε καὶ καθαρίστηκε, ποὺ δίψασε κι ἐπιθύμησε νερὸ ζωντανό, καὶ κληρονόμησε τὰ νάματα τῆς χάρης τοὐρανοῦ.

Ἁγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς (+ 1985)

Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ψάλλει τό περιεκτικό καί συγκινητικό τροπάριο τῆς Ἑορτῆς, στό ὁποῖο λέγεται: "Μεσούσης τῆς ἑορτῆς, διψῶσάν μου τήν ψυχήν εὐσεβείας πότισον νάματα".

Ἱεροῦ Μακαρίου Καλογερᾶ τοῦ Πατμίου

Ὁ ἄνθρωπος κλίνει φυσικὰ στὸ νὰ λυπεῖται καὶ νὰ πονᾶ στὶς δυστυχίες καὶ συμφορὲς τῶν ἄλλων. Ἴσως ἐπειδὴ εἶναι κοινὲς ἢ ἐπειδὴ ὅλοι εἴμεθα ἀπὸ τὸ ἴδιο φύραμα, ἢ ἐπειδὴ δὲν γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος «τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα». Δὲν εἶναι βέβαιος ὅτι ἀργότερα δέν θὰ φυτρώσουν στόν ἴδιον οἱ ἄκανθες τῶν πόνων τίς ὁποῖες βλέπει σὲ ἄλλους. Γι’ αὐτοὺς τοὺς λόγους δικαίως σύρεται κανεὶς σὲ συμπαθῆ διάθεση, ὅταν θεωρεῖ τίς ἀσθένειες καὶ τοὺς πόνους τῶν συνανθρώπων του.

ΓΙΑ τὴν Ἐπέτειο τῶν 350 ἐτῶν ἀπὸ τῆς Κοιμήσεως τοῦ μεγάλου σέρβου Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Ὄστρογκ τοῦ Θαυματουργοῦ, δημοσιεύουμε κείμενο μὲ τὸν Βίο καὶ τὰ Ἆθλα του, ἐκζητοῦντες τὶς ἅγιες πρεσβεῖες του γιὰ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ὅπου γῆς:

…Ὁ ἅγιος Γεώργιος κατ’ ἐξοχὴν ὑπέμεινε καρτερικὰ τὰ μαρτύρια τοῦ τροχοῦ, τοῦ λογχισμοῦ, τῶν θανάσιμων φαρμάκων, τῆς ἀσβέστου, τοῦ ξυλοδαρμοῦ, τῆς φυλακῆς ἀλλὰ καὶ κάθε στέρηση καὶ κακουχία ἀντὶ τῶν τιμῶν καὶ τῆς ἐγκόσμιας δόξας, διότι ἡ καρδιά του καταυγαζόταν ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως.