Κατὰ τὴν παροῦσα περίοδο, καθὼς γίνεται συζήτηση γιὰ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, καλὸ εἶναι νὰ ἀνακαλέσουμε στὴν μνήμη μας καὶ τὴν ἀναθεώρηση ποὺ ἔγινε κατὰ τὸ ἔτος 1975. Κάποιοι Βουλευτὲς ἐπεχείρησαν νὰ πετύχουν αὐτὸ ποὺ ἄλλοι προκάτοχοί τους, εὐσυνείδητοι συνάδελφοι, ἀπέτυχαν νὰ φέρουν εἰς πέρας κατὰ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος τοῦ 1952.
Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἀθηνῶν ἱδρύθη ὑπό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τὸ ἔτος 51 μ.Χ. κατὰ τὴν σχετικὴν περιγραφὴν τῆς Καινῆς Διαθήκης (Πράξ. κεφ. ΙΖ΄). Πρῶτος Ἐπίσκοπος αὐτῆς διετέλεσεν ὁ Ἅγιος Ἱερόθεος καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐγένεντο Ἐπίσκοποι οἱ Ἅγιοι: Διονύσιος ὁ Ἀρειοπαγίτης, Πόπλιος, Κοδράτος, Λεωνίδης καὶ Κλημάτιος. Ἡ Ἀθήνα ἀρχικῶς ἦταν Ἐπισκοπή ὑποκειμένη εἰς τὴν Μητρόπολιν Κορίνθου, πρωτευούσης τῆς Ρωμαϊκῆς Ἐπαρχίας τῆς Ἀχαΐας (ἡ ὁποία περιελάμβανε τότε ὅλην τὴν Νότιον Ἑλλάδα).
Στὶς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰῶνα ἄρχισε νὰ κερδίζει ἔδαφος μεταξύ κύκλων τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας ἡ ἰδέα τῆς προωθήσεως τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν (Ὀρθοδόξων καὶ Ἑτεροδόξων) μέ τὴν ἵδρυση μιᾶς «Κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν» κατά τά πρότυπα τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν.
Διήγησις τῶν θαυμασίων τοῦ Θεοῦ
Ὑπὸ Ὁσιωτ. Μοναχοῦ Ἰωάννου Παπαλεοντίου (Κυπρίου)
Πρὸ δύο περίπου μηνῶν ἐπεσκέφθην τὴν φιλόχριστον Πάρον. Μεταξὺ τῶν ἄλλων, μετέβην καὶ εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν Λογγοβάρδας. Ὁ γηραιὸς Ἡγούμενος αὐτῆς πατὴρ Φιλόθεος μοὶ ἐδιηγήθη τὸ ἑξῆς:
Ἄλλη μία Θεόθεν Βεβαίωσις τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος μας - Σημεῖον Χάριτος
Τὸ εὐσεβὲς Παράρτημα Χαλκίδος ἠξιώθη ἰδιαιτέρας ἐπισκιάσεως τῆς Θείας Χάριτος κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων [σύμφωνα μὲ τὸ Πάτριον Ἡμερολόγιον τοῦ ἔτους 1958].
Τὰ πρῶτα χρόνια μετὰ τὴν ἀνεπίτρεπτη Μεταρρύθμιση τοῦ Νέου Ἡμερολογίου στὴν Ἑλλάδα, συνέβησαν μεγάλα Θαύματα παρὰ Θεοῦ, καὶ μέσῳ Ἁγίων Του, ὑπὲρ τῆς Ἑορτολογικῆς Παραδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μὲ πιὸ γνωστὸ τὴν Ἐμφάνιση τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ κατὰ τὴν Ἀγρυπνία τῆς Ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως Αὐτοῦ, στὶς 14 Σεπτεμβρίου 1925, σύμφωνα μὲ τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Ἡμερολόγιο, στὸ Μονύδριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στοὺς πρόποδες τοῦ Ὑμηττοῦ στὴν Ἀττική.
Εἴκοσι καὶ πλέον ἀκόμη ἐνδεικτικὰ Θαύματα ἀποδοκιμασίας τοῦ Νέου Ἡμερολογίου καὶ ἐνισχύσεως καὶ ἐπιβεβαιώσεως τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου, τὰ ὁποῖα συνέβησαν ἐπίσης τὰ πρῶτα ἐκεῖνα χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς Καινοτομίας, παρουσιάσθηκαν τεκμηριωμένα, κατ’ ἀνάγκην ὅμως μὲ συντομία, σὲ εἰδικὸ ἄρθρο μὲ τίτλο: «Ἡ διὰ θαυμάτων ἔγερση τοῦ Ἱεροῦ μας Ἀγῶνα» στὸ ἱστορικό μας Περιοδικὸ «Ἀρχεῖον τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος» τοῦ περασμένου ἔτους (τεῦχος 4 / ἔτους 2016, σελ. 6-37).
ΣΤΟ πολὺ ἐνδιαφέρον βιβλίο «Ἡ πραγματικὴ ἀλήθεια περὶ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου», τὸ ὁποῖο συνεγράφη ἀπὸ τὸν Ἀγωνιστὴ τῶν Πατρίων Γρηγόριο Εὐστρατιάδη (+1950), δικηγόρο-ἐκδότη-πολιτικό, καὶ ἐκδόθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1929, προκειμένου σὺν τοῖς ἄλλοις νὰ ἀντιμετωπισθοῦν τὰ σαθρὰ ἐπιχειρήματα τῶν Νεοημερολογιτῶν, ὅτι ἡ Καινοτομία τους δὲν προσκρούει στὸ Δόγμα καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε βλάπτει τὴν Ἑνότητά της, τονίζεται καὶ ἡ μεγάλη ἀλήθεια, ὅτι οἱ Ἱερὲς Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας ἀπέβλεπαν στὴν Ἑνότητα ἐν Ἀληθείᾳ τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν, καὶ τοῦτο εἶναι τὸ μεγαλύτερο Δόγμα καὶ ὁ ἐπιτακτικώτερος Ὅρος καὶ Κανόνας τους, ὅπως καὶ ὁ κυριώτερος λόγος τῆς συγκροτήσεώς τους.
ΜΕ αὐτὸ τὸν τίτλο ἡ «Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας», τὸ ἐπίσημο δημοσιογραφικὸ ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ἑβδομαδιαία τότε, ἀναφέρθηκε στὴν Ἑορτὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς στὶς Ἀχαρνὲς Ἀττικῆς, στὸ ὑπ’ ἀριθ. φ. 187 / 12.8.1940 (σελ. 2) αὐτῆς.
Ἱστορικὲς Σελίδες
21η Νοεμβρίου 1926. Ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τὴν παραμονήν, 20 τοῦ μηνός, ἐβγήκαμε πρὸς ἐξεύρεσιν Ἐκκλησίας διὰ τὴν ἑορτὴν καὶ ἐβαδίσαμε πρὸς τοῦ Δουργούτη. Ὄπισθεν τοῦ ἐργοστασίου τοῦ Φὶξ εὑρίσκεται ὁ ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Ἐπήγαμε λοιπὸν εἰς τὸν Ἅγιον Γεώργιον, εὑρήκαμε τὸν Ἱερέα τοῦ Ναοῦ καὶ τὸν παρακαλέσαμε νὰ μᾶς ἀφήσῃ νὰ κάνωμεν τὴν Ἀγρυπνίαν ἐκεῖ καὶ τοῦ τάξαμε 300 δραχμάς· ἀλλὰ φοβηθεὶς δὲν μᾶς ἄφησεν, ἄν καὶ τότε ἤτανε ἔρημος ὁ τόπος. Ἀποφασίσαμε νὰ τὸν κλείσωμεν μέσα στὸ κελλί του καὶ νὰ λειτουργήσωμεν –εἴμεθα ἕως 1500 ἄτομα. Ἀλλὰ κατόπιν ἐσκέφθημεν νὰ μὴ κάνουμε κακὸν τοῦ Ἱερέως, καὶ ἀλλάξαμε γνώμην.
- Ἡ Ἱερὰ Μνήμη τῆς Η΄ Ἁγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπὶ Ἁγίου Φωτίου τοῦ Μεγάλου
- Ἡ Θ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
- Ὁ Ἅγιος Μητροπολίτης Φιλάρετος κατὰ τῆς «Ὁμολογίας Θυατείρων»
- Ἡ Κοίμησις τοῦ Ὁσίου Γέροντος Ἱερωνύμου τῆς Αἰγίνης
- Μία ἄγνωστη διήγησις γιὰ τὴν Γ’ Ἐμφάνισι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τὸ 1925
- ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ
- Ἐπιμνημόσυνος Λόγος στὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο
- Ἐπικήδειος στὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο
- Ἱστορικὴ Ἀνασκόπησις τοῦ Ἑορτολογικοῦ Ζητήματος
- Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΛΟΥΤΟΥΦΙ
- Ὁ ἑορτασμὸς τῆς Κοιμήσεως τοῦ 1926
- Ἱστορικὲς Ἐπιστολὲς
- Τὸ Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὴν Κάρυστο Εὐβοίας
- Ἱστορικὲς Μαρτυρίες: Ἐπιστολὴ ἀπὸ τὴν Ἐξορία τοῦ μακαριστοῦ Πρωθιεράρχου ἡμῶν πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου (+1955)
- Τό αἷμα τῆς Mάνδραs
- Εἰσήγησις περὶ τῆς ἐπισήμου Διακηρύξεως τῆς Ἁγιότητος τῆς Νεομάρτυρος Αἰκατερίνης Ρούττη τῆς Μάνδρας
- Ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομμάτης
- Ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. κυρός Ἀκάκιος (1888-1963)
- Ὁ Μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Κυκλάδων ΓΕΡΜΑΝΟΣ
- Ἐπισκοπικός Κατάλογος Ἀθηνῶν