Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Γ.Ο.Χ. Θεουπόλεως κ. ΧΡΙΣΤΟ∆ΟΥΛΟΣ, κατὰ κόσµον Ἰωάννης Μιχαλάκης τοῦ Ἠλιοῦ, κατάγεται ἀπὸ ἱερατικὴν οἰκογένειαν τῆς Χίου. Ἐγεννήθη εἰς Cheverly τοῦ Maryland τῶν Ἡνωµένων Πολιτειῶν Ἀµερικῆς τὸ ἔτος 1959, καὶ ἀνετράφη εἰς τὴν Νέαν Ὑόρκην ὅπου καὶ ὡλοκλήρωσεν τὰς Γυµνασιακάς του σπουδάς. Ἐν συνεχείᾳ ἐφοίτησεν εἰς τὸ Πανεπι στήµιον τῆς ἰδίας πόλεως ἀπ’ ὅπου ἀπεφοίτησεν τὸ 1981 λαµβάνων πτυχίον ἀπὸ τὴν Σχολὴν Καλῶν Τεχνῶν.

Τὸ 1991 ἐκάρη Μοναχὸς ἀπὸ τὸν τότε Ἀρχιµανδρίτην (µετέπειτα Μητροπολίτην) Παῦλον Στρατηγέαν. Τὴν 5/18-4-1998 ἐχειροτονήθη ∆ιάκονος ἀπὸ τὸν Σεβασµιώτατον Μητροπολίτην Γ.Ο.Χ. Ἀµερικῆς κ. Παῦλον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐχειροτονήθη τὴν 23-8-1999 Πρεσβύτερος. Τὸν Σεπτέµβριον τοῦ 2000 ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος τὸν ἐξέλεξε Βοηθὸν Ἐπίσκοπον τοῦ Μητροπολίτου Ἀµερικῆς κ. Παύλου, µὲ τὸν τίτλο τῆς πάλαι ποτὲ διαλαµψάσης Ἐπισκοπῆς Θεουπόλεως, καὶ ἤδη ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 2003 ἀποτελεῖ µέλος τῆς Ἐπαρχιακῆς ἐν Ἀµερικῇ Συνόδου, ὑπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἀµερικῆς, ὡς Τιτουλάριος Ἐπίσκοπος µετὰ δικαιώµατος ψήφου. 

Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Γ.Ο.Χ. Θεουπόλεως κ. Χριστόδουλος ἀναπτύσσει ποιµαντικὴν δραστηριότητα κυρίως µεταξὺ της ὁµογενειακῆς νεολαίας καὶ ὀργανώνει τηλεοπτικὰς ἐκποµπὰς ὁµολογιακοῦ χαρακτῆρος.

Τὰ ὀνοµαστήρια τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Θεουπόλεως κ. ΧΡΙΣΤΟ∆ΟΥΛΟΥ εἶναι εἰς τὰς 16 Μαρτίου (29 Μαρτίου Ν.Η.) – Ὁσίου Χριστοδούλου τοῦ ἐν Πάτµω.

Ἡ φήµη τοῦ Θεοφιλεστάτου εἶναι:

«Χριστοδούλου τοῦ Θεοφιλεστάτου καὶ Θεοπροβλήτου Ἐπισκόπου Θεουπόλεως, πολλὰ τὰ ἔτη».

Ὁ Σεβασµιώτατος Ἐπίσκοπος Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ κ. ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ (κατὰ κόσµον Ματθαῖος Τσάπµαν) ἐγεννήθη εἰς τὸ Ὀχάϊο τῶν Η.Π.Α. ἐν ἔτει 1953.

Εἶναι πτυχιοῦχος Μαθηµατικῶν καὶ Θρησκειολογίας ἐκ τοῦ Πανεπιστηµίου τοῦ Πρίνστον καὶ ∆ιδάκτωρ Θεολογίας ἐκ τοῦ Μπέρκλεϋ Καλιφορνίας.

Ἀπὸ τοῦ 1978 ἀποτελεῖ µέλος τῆς Ἀδελφότητος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Γρηγορίου Παλαµᾶ. Ἔχει γράψει πολλὰ ἄρθρα εἰς περιοδικὰ καὶ πέντε βιβλία, θεολογικοῦ περιεχοµένου, εἶναι δὲ ∆ιευθυντὴς τοῦ «Κέντρου Παραδοσιακῶν Ὀρθοδόξων Σπουδῶν», ὡς καὶ Συντάκτης τοῦ περιοδικοῦ «Ὀρθόδοξος Παράδοσις». Εἶναι ἐπίσης µέλος τῆς ∆ιευθύνσεως καὶ τοῦ Καθηγητικοῦ προσωπικοῦ τοῦ ἀρτισυστάτου (Σεπτέµβριος 2016) Ὀρθοδόξου Θεολογικοῦ Σεµιναρίου «Ἅγιος Φώτιος» Ἔτνα Καλιφορνίας.

Ἐχειροτονήθη ∆ιάκονος τὸ 1976 καὶ Πρεσβύτερος τὸ 1977 ὑπὸ τοῦ Σεβασµ. Μητροπολίτου Καναδᾶ κ. Ἀκακίου, ἐνῷ τὴν 7.1.1991 ἐκκλ. ἡµερ. ἐχειροτονήθη ὡς Βοηθὸς Ἐπίσκοπος τοῦ Σεβ. Ἔτνα κ. Χρυσοστόµου. Ἀπὸ τὸν Μάρτιον τοῦ 2014 ὑπάγεται εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος εἰς τὴν θέσιν τοῦ βοηθοῦ Ἐπισκόπου τοῦ Σεβασµ. Μητροπολίτου Ἔτνα κ. Χρυσοστόµου.

Τὴν 9 /22 Ἰανουαρίου 2015 ἐξελέγη παµψηφεὶ ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος Ποιµενάρχης τῆς Ἐπισκοπῆς Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ.

Τά ὀνοµαστήρια τοῦ Σεβασµιωτάτου Ἐπισκόπου Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ κ. ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ εἶναι στὶς 13/26 ∆εκεµβρίου – Ἁγ. Ἱεροµάρτυρος Αὐξεντίου.

Ἡ φήµη τοῦ Σεβασµιωτάτου εἶναι:

α) «Αὐξεντίου τοῦ Σεβασµιωτάτου καὶ Θεοπροβλήτου Ἐπισκόπου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐπισκοπῆς Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ, ἡµῶν δὲ πατρὸς καὶ Ποιµενάρχου, πολλὰ τὰ ἔτη» (ἐντὸς τῆς Ἐπαρχίας του) καὶ 

β) «Αὐξεντίου τοῦ Σεβασµιωτάτου καὶ Θεοπροβλήτου Ἐπισκόπου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐπισκοπῆς Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ, ἡµῶν δὲ πατρὸς καὶ Ἱεράρχου, πολλὰ τὰ ἔτη» (ἐκτὸς τῆς Ἐπαρχίας του).

Ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Θεσσαλονίκης κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, κατὰ κόσµον ∆ηµήτριος Μαρκόπουλος τοῦ Παναγῆ καὶ τῆς Μαρίας, ἐγεννήθη εἰς τὸν Πειραιᾶν τὸ ἔτος 1970. Ἀνετράφη ἀπὸ τοὺς θεοσεβεῖς γονεῖς του µὲ τὰ νάµατα τῆς γνησίας ὀρθοδόξου πίστεως.

Εἶναι ἀπόφοιτος Τεχνικῆς Σχολῆς καὶ τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς. Ἐν συνεχείᾳ ἐσπούδασε τὴν ἐπιστήµην τῆς Θεολογίας εἰς τὸ Ποιµαντικὸν τµῆµα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστηµίου Ἀθηνῶν.

Μοναχὸς ἔγινε τὸ 1989 εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίας Σκέπης εἰς τὸν Ἅγιον Στέφανον Ἀττικῆς. Τὸ αὐτὸ ἔτος ἐχειροτονήθη ∆ιάκονος ἀπὸ τὸν τότε Μητροπολίτην Ἀχαρνῶν καὶ Νέας Ἰωνίας κυρὸν Ἀθανάσιο. Πρεσβύτερος ἐχειροτονήθη τὸ ἔτος 1994 ἀπὸ τὸν Μακαριστὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος τῶν Γ.Ο.Χ. κυρὸν Χρυσόστοµον.

Ὑπηρέτησεν ὡς Ἐφηµέριος εἰς τὴν Ἐνορίαν Ἁγίας Αἰκατερίνης Ἀθηνῶν καὶ Εὐαγγελισµοῦ τῆς Θεοτόκου καὶ Ἁγίων Πάντων εἰς τὸ Πυρὶ Θηβῶν.

Τὸν Αὔγουστον τοῦ 1999 ἐξελέγη καὶ ἐχειροτονήθη ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος Ἐπίσκοπος τῆς πάλαι ποτὲ διαλαµψάσης Ἐπισκοπῆς Χριστιανουπόλεως. Ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 2003 εἶχεν ἀναλάβει τὴν Τοποτηρητείαν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερρῶν, Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καὶ Θράκης. Ἐξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 2015.

Ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριος εἶναι Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ∆ογµατικῶν καὶ Κανονικῶν Ζητηµάτων. ∆ιετέλεσε µέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Νεότητος καὶ ∆ιευθυντὴς τοῦ περιοδικοῦ «Ἡ Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» (Μάϊος 1998 - Ἰούλιος 1999).

Τὰ ὀνοµαστήρια τοῦ Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ εἶναι εἰς τὰς 25 Ἰανουαρίου (7 Φεβρουαρίου Ν.Η.) – Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου.

Ἡ φήµη τοῦ Σεβασµιωτάτου εἶναι:

α) «Γρηγορίου τοῦ Σεβασµιωτάτου καὶ Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, Ὑπερτίµου καὶ Ἐξάρχου πάσης Θετταλίας, ἡµῶν δὲ πατρὸς καὶ Ποιµενάρχου, πολλὰ τὰ ἔτη» (ἐντὸς τῆς Ἐπαρχίας του) καὶ

β) «Γρηγορίου τοῦ Σεβασµιωτάτου καὶ Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, Ὑπερτίµου καὶ Ἐξάρχου πάσης Θετταλίας, ἡµῶν δὲ πατρὸς καὶ Ἱεράρχου, πολλὰ τὰ ἔτη» (ἐκτὸς τῆς Ἐπαρχίας του).

Ὁ Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας κ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ, κατὰ κόσµον Ἰωάννης Κολοτοῦρος τοῦ Ἀριστείδου καὶ τῆς Ἀθηνᾶς, ἐγεννήθη εἰς τὸ Παλαιοχώριον Γραβιᾶς Φθιώτιδος τὸ ἔτος 1918. Τὰς γυµνασιακάς του σπουδὰς ὡλοκλήρωσεν εἰς τὸν Πειραιᾶν.

Εἰς τὸν Πειραιᾶν ἐπίσης κείρεται Μεγαλόσχηµος Μοναχός, τὴν 8/21-11-1946 ὑπὸ γέροντα τὸν Ἀρχιµανδρίτην Κοσµᾶν Καράµπελαν, ∆ιάκονος χειροτονεῖται τὴν 18-11/1-12-1946 καὶ Πρεσβύτερος τὴν 21-11/4-12-1946, ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. ∆ιαυλείας Πολυκάρπου καὶ ἀποστέλλεται εἰς τὴν Λαµίαν διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν ἐκεῖ Γνησίων Ὀρθοδόξων.

Ὑπηρέτησεν εἰς τὴν Ἐνορίαν τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Λαµίας µέχρι τὸ 1961 καὶ ἐµερίµνησε διὰ τὴν ἐκ θεµελίων ἀνοικοδόµησιν τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ Ναοῦ. Ἐκεῖ, κατὰ τὴν περίοδον τοῦ διωγµοῦ (1951-1953) ἠναγκάζετο νὰ κρύπτεται (ὅπως ἄλλωστε ὅλοι οἱ τότε κληρικοί µας) εἰς οἰκήµατα πιστῶν, ἀποθήκας, ἀκόµη καὶ εἰς ἀχυρῶνας καλυπτόµενος ἀπὸ τὰ ἄχυρα, διὰ νὰ µὴ συλληφθῇ καὶ ἀποσχηµατισθῇ.

Ἀπὸ τὸ 1961 ἕως τὸ 1962 ὑπηρετεῖ ὡς ἐφηµέριος τοὺς Γ.Ο.Χ. Παιανίας εἰς τὴν Ἐνορίαν τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἀπὸ τὸ 1962 ἕως τὸ 1978 εἰς τὴν ἐνορίαν τοῦ Ἁγίου Φιλίππου Πειραιῶς. Κατὰ καιροὺς ἐξυπηρέτησε καὶ ἄλλας Ἐνορίας τῶν Γ.Ο.Χ., εἰς Τῆνον, Πάρον, Σάµον, Θάσον καὶ ἀλλοῦ.

Τὴν 25-2/10-3-1979 ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος Μαραθῶνος ἐνῶ τὸ 1980 προεβιβάσθη εἰς Μητροπολίτην Γ.Ο.Χ. Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας. Εἶναι Κτίτωρ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Ὀνουφρίου Κερατέας Ἀττικῆς.

Τὰ ὀνοµαστήρια τοῦ Σεβασµιωτάτου Μητροπολίτου Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας κ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ εἶναι τὴν 1 Ἰουνίου (14 Ἰουνίου. Ν.Η.) – Ἁγίου Ἰουστίνου τοῦ Μάρτυρος καὶ Φιλοσόφου.

Ἡ φήµη τοῦ Σεβασµιωτάτου εἶναι:

α) «Ἰουστίνου τοῦ Σεβασµιωτάτου καὶ Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας, ἡµῶν δὲ πατρός καὶ Ποιµενάρχου, πολλὰ τὰ ἔτη» (ἐντὸς τῆς Ἐπαρχίας του), καὶ

β) «Ἰουστίνου τοῦ Σεβασµιωτάτου καὶ Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας, ἡµῶν δὲ πατρός καὶ Ἱεράρχου, πολλὰ τὰ ἔτη» (ἐκτὸς τῆς Ἐπαρχίας του).