Σύναξιν «τῶν Προκαθημένων τῶν πρεσβυγενῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί τῆς παλαιφάτου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας Κύπρου» συνεκάλεσεν ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀρχάς Σεπτεμβρίου (ν.ἡ.) εἰς τό Φανάριον μέ σκοπόν τόν συντονισμόν τῆς δράσεώς των ἐν ὄψει τῆς Α’ Οἰκουμενιστικῆς Συνόδου, τὴν ὁποίαν σχεδιάζουν νά συγκαλέσουν συντόμως. Ἐκεῖ, ἀσφαλῶς θὰ ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν τήν σύγκρουσιν μέ τό Πατριαρχεῖον Μόσχας διά τά πρωτεῖα, ἀλλά καί νὰ θεμελιώσουν διά δῆθεν συνοδικῆς ἀποφάσεως οἰκουμενικοῦ (μᾶλλον οἰκουμενιστικοῦ) κύρους τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τοῦτο διαφαίνεται καί ἀπό τό ἀκόλουθον ἀπόσπασμα τοῦ μηνύματος τό ὁποῖον ἀπηύθυναν πρός τό πλήρωμα τῶν πιστῶν τῶν ἐκκλησιῶν των:

      «Ἄς ἐντείνωμεν, λοιπόν, τόν διαχριστιανικόν καί τόν διαθρησκειακόν διάλογον τῆς καταλλαγῆς. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἔχει ἤδη ἀπό ἐτῶν καθιερώσει τόν διαθρησκειακόν διάλογον μετά τῶν ἄλλων δύο μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, συμφώνως καί πρός τήν σχετικήν ἀπόφασιν τῆς Γ’ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986). Ἐπικροτοῦμεν καί στηρίζομεν τήν προσπάθειαν αὐτήν, ἰδιαιτέρως εἰς τάς δυσκόλους αὐτὰς ἡμέρας, κατά τάς ὁποίας συνταράσσει ἡ βία τήν περιοχήν, εἰς τήν ὁποίαν ἠκούσθη τό πρῶτον ἡ ἐντολή τῆς ἀγάπης καί τό μήνυμα τῆς εἰρήνης.»
          Ποῖος διάλογος τῆς καταλλαγῆς: Οἱ Χριστιανοί δέν χρειάζονται διάλογον διὰ νὰ πεισθοῦν διὰ τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν, τὸ Εὐαγγέλιον εἶναι σαφές περί τούτου. Οἱ δέ Μωαμεθανοί καί Ἑβραῖοι μετά τῶν ὁποῖων θέλουν νά ἐντείνουν τόν διάλογον, ἐπισήμως, διά τῶν ἐκπροσώπων των, δέν ἀντιτίθενται εἰς αὐτό. Ὁ διάλογος, ὅμως, ἀποσκοπεῖ εἰς τήν ἐμπέδωσιν εἰς τήν συνείδησιν τῶν ἀνθρώπων τῆς θεωρίας ὅτι καὶ αἱ «τρεῖς μονοθεΐστικαί  Θρησκεῖαι» λατρεύουν τόν ἴδιον Θεόν. Ἴσως πράγματι οἱ Οἰκουμενισταί νά λατρεύουν τόν ἴδιον θεόν μετά τῶν ἀλλοθρήσκων. Αὐτός ὅμως δέν εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός τόν ὁποῖον λατρεύουν οἱ Ὀρθόδοξοι.
          Τοιουτοτρόπως ἐξηγεῖται ἀπολύτως ἡ μεγάλη ἀγάπη τήν ὁποίαν ἐπιδεικνύουν οἱ Πατριαρχικοί πρός τούς ἀδελφούς των παπικούς, προτεστάντας καί μουσουλμάνους, τούς ὁποίους περιπαθῶς ἐναγκαλίζονται εἰς κάθε εὐκαιρίαν, ἐνῷ ταυτοχρόνως, γίνονται ἀλλόφρονες ὅταν καί μόνον ἐνθυμηθοῦν τούς ΓΟΧ ἢ τούς Ἐσφιγμενίτας. Ἀσφαλῶς τότε λησμονοῦν τά περί ...«εἰρηνικῆς συνυπάρξεως» καὶ εἶναι ἔτοιμοι διὰ νά ἐξαπολύσουν «ἱερόν πόλεμον». Μήπως, τελικῶς, εἰς τοὺς διαθρησκειακούς διαλόγους, ἀντί νά ἐπηρεάσουν οἱ χριστιανοί τούς μουσουλμάνους, γίνεται τό ἀντίθετον;