Ἡ καταγωγή της. Τὰ πρῶτα χρόνια*

ΥΠΗΡΞΕ γόνος τῆς μεγάλης καὶ ἐπιφανοῦς βυζαντινῆς οἰκογενείας τῶν Πετραλύφα. Πατέρας της ἦταν ὁ Ἰωάννης Πετραλύφας, ποὺ κατεῖχε τὸν τίτλο τοῦ Σεβαστοκράτορα καὶ ἦταν διοικητὴς τῆς Θεσσαλίας καὶ τῆς Μακεδονίας.

Ἀπόσπασμα Λόγου εἰς τὴν Κυριακὴν Δ’ τῶν Νηστειῶν
Περὶ Προσευχῆς

[...] Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ἀγαπητοί, εἶναι ἀνάγκη προερχομένη ἐκ τῆς ἀτελοῦς καὶ ἀσθενοῦς φύσεως ἡμῶν. Ἐξ ὅλων τῶν ζώων μόνος ὁ ἄνθρωπος ἐξέρχεται γυμνός, ἄοπλος καὶ κλαυθμηρίζων ἐκ κοιλίας μητρός· καὶ οἱ κλαυθμηρισμοὶ ἐκεῖνοι εἶναι τὸ προανάκρουσμα τῶν θλίψεων, αἵτινες περιμένουσιν αὐτὸν ἐν τῇ κοιλάδι ταύτῃ τοῦ κλαυθμῶνος.

᾿Επὶ τῇ μνήμῃ μεγάλου῾Ομολογητοῦ Πατρὸς τῆς Εκκλησίας μας (26 ΙΒ´)
῾

Ὁ ῞Αγιος Εὐθύμιος Σάρδεων
Γενναῖος ῾Υπερασπιστὴς τῶν῾Ιερῶν Εἰκόνων

ΕΝΑΣ μεγάλος καὶ ἐν πολλοῖς ἄγνωστος στὸ εὐρύτερο Πλήρωμα τῆς ᾿Ορθοδόξου Εκκλησίας μας εἶναι ὁ ῞Αγιος Εὐθύμιος, ᾿Επίσκοπος Σάρδεων, ὁ ῾Ομολογητής. Γεννήθηκε τὸ ἔτος 754 στὰ Οὔζαρα τῆς Λυκαονίας τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ εὐκατάστατους.῾Η Λυκαονία τοποθετεῖται μεταξὺ Καππαδοκίας καὶ Πισιδίας, μὲ πρωτεύουσα τὸ ᾿Ικόνιο.

Ἐὰν τὸ Πάσχα εἶναι ἡ λαμπρότατη τοῦ Χριστιανισμοῦ ἑορτὴ, τὰ Χριστούγεννα βεβαίως εἶναι ἡ γλυκύτατη καὶ συγκινητικωτάτη, καὶ διὰ τοῦτο ἀνέκαθεν ἐθεωρήθη ὡς οἰκογενειακὴ κατ’ ἐξοχὴν ἑορτή.

ὁ Μητροπολίτης Ἀττικῆς & Βοιωτίας
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ἐν Ἀχαρναῖς, τῇ 1/9/2014
Ἀρχὴ τῆς Ινδίκτου.

ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ
Πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον
Τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος.
Περὶ τῆς ἁγιοκατατάξεως τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν
ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ τοῦ Χίου

Τὰ Εἰσόδια τῆς Παναγίας Παρθένου Μαρίας*

Ὁμιλία τοῦ Ἁγίου Φιλαρέτου Μητροπολίτου Νέας Ὑόρκης
τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ, † 1985

«Σήµερον ὁ θεοχώρητος ναός, ἡ Θεοτόκος ἐν Ναῷ Κυρίου προσάγεται, καὶ Ζαχαρίας ταύτην ὑποδέχεται. Σήµερον τὰ τῶν Ἁγίων Ἅγια ἀγάλλονται». Ἐµεῖς µόλις ἀκούσαµε νὰ ψάλλωνται αὐτὰ τὰ λόγια, µὲ τὰ ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία ἐξεικονίζει τὸ ἑορταστικὸ γεγονός, τοῦ ὁποίου τὴν µνήµη ἐπιτελοῦµε κατὰ τὴν σηµερινὴ Μεγάλη Ἑορτή.

Τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μαραθῶνος κ. Φωτίου

Μακαριώτατε,
Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Σεβαστοί Πατέρες,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

          Ἕνας ἀπολογισμός ἔργου πάντοτε ἀποτιμᾶ τὰ θετικὰ καὶ τὰ ἀρνητικά. Γιὰ νὰ μετρήσουμε κάτι, πρέπει νὰ διαθέτουμε ἕνα μέτρο μὲ τὸ  ὁποῖο συγκρίνουμε τὸ μετρούμενο. Γιὰ νὰ κάνουμε λοιπόν, τὸν ἀπολογισμό τοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τὴς δεκαετίας 2003-2013, πρέπει ἐκ προοιμίου νὰ δοῦμε ποιός εἶναι ὁ ρόλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου σὲ μία τοπικὴ Ἐκκλησία, καὶ βλέποντας κατὰ πόσον ἐξεπλήρωσε ἐπιτυχῶς τὸν ρόλο αὐτό νὰ προχωρήσουμε στὴν ἀξιολόγηση τοῦ  ἔργου της. Γενικώτερος σκοπός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καὶ συνεπῶς καὶ κάθε Τοπικῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ σωτηρία τῶν πιστῶν. Ὅπως λίαν εὐστόχως ἐπεσήμανε ὁ προλαλήσας Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Χριστιανουπόλεως κ. Γρηγόριος, ἡ Ἐκκλησία εἶναι «ἐργαστήριο ἁγιότητος». Σκοπός της εἶναι να παράγει ἁγίους. Δηλαδή μετόχους τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἁγιότητα εῖναι ὁ κοινός στόχος ὅλων τῶν Χριστιανῶν καὶ ἡ Ἐκκλησία ὁ χῶρος ποὺ συντελεῖται αὐτή ἡ ἐπιδίωξη.

ΤΥΠΙΚΟΝ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑΙ ΥΠΟΜΝΗΣΕΙΣ

Μέρος Α΄, Τά ἀφορῶντα τούς Ἀρχιερεῖς

[Ἐγκριθέν κατά τὴν συνεδρίαν τῆς 2/15-12-2011 τῆς Ἱ.Σ. ]

1. Ἀρχιερατικαί χοροστασίαι

        Κατά τάς χοροστασίας, ἡ ἁρμόζουσα παρουσία τοῦ Ἀρχιερέως εἶναι ἡ μετά Μανδύου. Μόνον δέ κατά τήν Μεγ. Τεσσαρακοστήν (Κατανυκτικούς Ἑσπερινούς καί Προηγιασμένας) καί κατά τήν Μ. Ἑβδομάδα ( Ἀκολουθίας Νυμφίου καί Ὡρῶν Μ. Παρασκευῆς) ὁ Ἀρχιερεύς χοροστατεῖ ἄνευ Μανδύου, καί κατ’ ἀκρίβειαν ἀπό τοῦ Παραθρονίου, φέρων μόνον Ἐγκόλπιον (ἤ μόνον Σταυρόν), κατά προτίμησιν ἀπέριττον (συνήθως λευκόν, ἐξ ἐλεφαντοστοῦ ἤ «μαργάρου») καί κρατῶν «χαζράνιον». Ἀλλά κατά τάς ἀκολουθίας τῶν ἁγίων Παθῶν, τῆς Ἀποκαθηλώσεως καί τοῦ Ἐπιταφίου ἡ χοροστασία τελεῖται ἐπισημότατα (μετά Μανδύου κ.λ.π.).