Ἐπίσκοποι

1.     Ἱερόθεος      μέσα 1ου αἰ.
2.     Διονύσιος   τέλη 1ου αἰ.
3.    Νάρκισσος  117-138
4.    Πούπλιος    161-180
5.    Κοδράτος    τέλη 2ουαἰ.
6.    Λεωνίδης    250
7.    Ὀλύμπιος    (....)
8.    Πιστός    325
9.    Κλημάτιος    4ος αἰ.
10.    Μόδεστος    431
11.    Ἀθανάσιος Α΄    451-458
12.    Ἀνατόλιος    459
13.    Ἰωάννης Α΄    5ος αἰ.
14.    Γρηγόριος Α΄    7ος αἰ.
15.    Ἰωάννης Β΄    680
16.    Ἀνδρέας    692-693
17.    Θεοχάριστος    694-702
18.    Μαρίνος    702-704
19.    Ἰωάννης Γ΄    704-714
20.    Γρηγόριος Β΄    780
21.    Θεοδόσιος Α΄    8ος αἰ.

        Εἰς τάς 13 Νοεμβρίου 1870, μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς τήν Μάδυτον δύο ἐνάρετοι γονεῖς ὁ Γεώργιος καί ἡ Μελπομένη Καβουρίδου ἔφερον εἰς τόν κόσμον ἕνα χαριτωμένο ἀγοράκι. Ἀπό εὐλάβειαν εἰς τόν Μεγάλον Ἅγιον καί Στυλοβάτην τῆς Ὀρθοδοξίας ἔδωσαν εἰς τόν τρίτοκον υἱόν τους, τό ὄνομα Χρυσόστομος. Πραγματικῶς ἀξιοθαύμαστος σύμπτωσις!

          Ὁ ἐκδημήσας Μητροπολίτης τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρώην Αὐστραλίας καί πάσης ᾿Ωκεανίας κυρός Σπυρίδων (κατά κόσμον Παντελεήμων Ἑρμογένους τοῦ Ἑρμογένους καί τῆς Κυριακῆς) ἐγεννήθη εἰς τό χωρίον Ἀριδίππου τῆς ἐπαρχίας Λάρνακος  τῆς  μεγαλονήσου Κύπρου τό 1927. ᾿Εξεκίνησε τά βήματά του ὡς ρασοφόρος Μοναχός εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Σταυροβουνίου Κύπρου, ἐκ τῆς ὁποίας ἀνεχώρησεν (ὁμοῦ μετ' ἄλλων ἐννέα Μοναχῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον ἑορτολόγιον) διά τήν ῾Ιεράν Μονήν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Κουβαρᾶν Ἀττικῆς, ὅπου καί ἐκάρη Μεγαλόσχημος. Ἐχρημάτισε βοηθός τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῶν «Ματθαιϊκῶν» Εὐγενίου Τόμπρου, καί ὅταν μίαν ἡμέραν ἤκουσε τοῦτον νά ἐπικοινωνῇ τηλεφωνικῶς μετά τῆς νεοημερολογιτικῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, τόν ἤλεγξεν.

Ἐπεισόδια στό Καπαρέλλι Θηβῶν τό ἔτος 1931

«Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμέ πρώτον μεμίσηκεν» ( Ἰωάν. ιε' 18)

      Αὐτή τή φορά τά γεγονότα συνέβησαν στό χωριό Καπαρέλι τῶν Θηβῶν μέ στόχο τόν Ἱερομόναχο π. Ἀκάκιο Παππά[1].

Ἐπεισόδια στή Κερατέα Ἀττικῆς τό ἔτος 1929

«...καί πάντοτε οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β' Τιμοθ. γ' 12)

        ΕΙΝΑΙ ἀρκετές οἱ περιοχές τῆς Ἑλλάδος πού ἔχουν νά παρουσιάσουν γεγονότα σχετικά μέ τή θέληση καί ἐπιμονή τῶν πρώτων Παλαιοημερολογιτῶν νά ἀκολουθοῦν τό ἑορτολόγιο, πού οἱ Ἅγιοι Πατέρες παρέδωσαν. Ἰδίως ὅταν ἀπειλεῖτο ἡ ἀκρίβεια τῆς Πίστεως καί ἡ ἐλευθερία τῶν ἀγωνιστῶν Ἱερέων ἤσαν ἱκανοί νά διακινδυνεύσουν καί τήν ζωήν τῶν ἀκόμη.

Οἱ τελευταῖες ἐπί γῆς ἡμέρες τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν τῶν Γ.Ο.Χ. κυροῦ Χρυσοστόμου Β’

Δέκα ἡμέρες πρίν την κοίμησή του, ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος εἶχε ζητήσει ἀπό τόν συγγενῆ του Δημήτριο Γραμματικό νά τόν μεταφέρει μέ τό αὐτοκίνητο γιά νά δεῖ τό χωριό του (Ἐρυθρές Μεγαρῖδος) ὅπως χαρακτηριστικά εἶπε «για τελευταία φορά». Πῆγε, καί περιηγήθηκε στούς δρόμους τοῦ χωριοῦ καί συνάντησε συγγενικά του πρόσωπα.

Ὁ π. Χρῆστος κατάγονταν ἀπό τήν Τανάγρα, τοῦ Νομοῦ Βοιωτίας. Οἱ γονεῖς του ἦταν εὐσεβεῖς, δίκαιοι καί καλοί χριστιανοί. ῏Ηταν γιός τοῦ Γεωργίου Γκιόκα ὁ ὁποῖος κατάγονταν ἀπό τό «Κριεκούκι» (᾿Ερυθρές) ἀπό τό σόϊ τοῦ Δημητρίου Γκιόκα. Εἶχαν τό παρατσούκλι «Πύργου» διότι εἶχαν τό πιό ψηλό σπίτι τοῦ χωριοῦ.

      Ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος τῶν Γ.Ο.Χ. κυρός Χρυσόστομος Β΄, (κατά κόσμον Ἀθανάσιος Κιούσης τοῦ Κωνσταντίνου καί τῆς Σύρμως) ἐγεννήθη στίς 10-8-1920 στίς Ἐρυθρές Μεγαρίδος (Κριεκούκι) ὅπου καί διέμενε κατά τά ἔτη τῆς παιδικῆς του ἡλικίας. Ἐν συνεχείᾳ παρέμεινε πλησίον των γονέων του στήν πόλη τοῦ Λαυρίου. Μαθητής ὧν σύχναζε στίς ἐκκλησίες καί τά μοναστήρια καί ἀγάπησε τήν βυζαντινή μουσική. Συχνά, κατά τίς μεγάλες ἑορτές μέ τό ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο, μετέβαινε ἀπό τό Λαύριο στίς Ἐρυθρές γιά νά ψάλλει στήν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ του, ὅπου μαζεύονταν οἱ γνήσιοι ὀρθόδοξοι καί τελοῦσαν ἀκολουθίες (δίχως ἱερέα τίς περισσότερες φορές, καθώς ἦταν ἐλάχιστοι σέ σχέση μέ τίς ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου). Στό Λαύριο ὁλοκλήρωσε τίς γυμνασιακές του σπουδές σέ ἡλικία 17 ἐτῶν.