«Δοκεῖτε ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ’ ἤ διαμερισμόν. Ἔσονται γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν πέντε ἐν οἴκῳ ἑνὶ διαμεμερισμένοι, τρεῖς ἐπὶ δυσὶ καὶ δύο ἐπὶ τρισί. Διαμεμερισθήσονται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ καὶ υἱὸς ἐπὶ πατρί, μήτηρ ἐπὶ θυγατρὶ καὶ θυγάτηρ ἐπὶ μητρί, πενθερὰ ἐπὶ τὴν νύμφην αὐτῆς καὶ νύμφη ἐπὶ τὴν πενθερὰν αὐτῆς» (Λουκ. ιβ΄ 51-53).

Γιὰ ποιό λόγο γίνονται αὐτά; Ἐκεῖνοι ποὺ πιστεύουν στὸν Κύριο, εἶναι ἐμποτισμένοι μ’ ἕνα ἐντελῶς διαφορετικὸ πνεῦμα, ἀντίθετο ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἐπικρατοῦσε στοὺς ἀνθρώπους πρὶν ἀπὸ τὴν ἔλευσή Του, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀσυμβίβαστοι. Ὁ εἰδωλολατρικὸς κόσμος εἶχε ἀποκλειστικὰ ἐγκόσμια καὶ γήινα ἐνδιαφέροντα. Οἱ Ἰουδαῖοι, ἄν καὶ εἶχαν ἐνδείξεις γιὰ ὑψηλότερα πράγματα, τελικὰ ὑποχώρησαν στὸν δρόμο τῶν εἰδωλολατρῶν. Ὅταν ὁ Κύριος ἦλθε στὸν κόσμο, ἔδειξε στοὺς ἀνθρώπους ἄλλους θησαυρούς, ἔξω ἀπὸ τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν κοινωνία καὶ δημιούργησε ἄλλες προσδοκίες. Ἐκεῖνοι ποὺ ἀποδέχθηκαν τὴν διδασκαλία Του καθιέρωσαν ἕναν ἄλλο τρόπο ζωῆς, διαφορετικὸ ἀπὸ τὸν προηγούμενο, γιὰ χάρη τοῦ ὁποίου ἀντιμετώπισαν ἔχθρα, καταπίεση καὶ διώξεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ διαίρεση.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶπε ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. γ΄ 12). Ἔτσι ἦταν οἱ συνθῆκες τότε, ἔτσι εἶναι καὶ σήμερα. Ὅταν τὰ κοσμικά, τὰ γήινα ἐνδιαφέροντα ἀρχίσουν νὰ κυριαρχοῦν στὴν κοινωνία, τότε ἡ κοινωνία κοιτάζει μὲ δυσμένεια ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἄλλες, ὑπεργήινες δραστηριότητες. Δὲν μπορεῖ νὰ κατανοήσει πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐνδιαφέρονται γιὰ τέτοια πράγματα, διαφορετικὰ ἀπὸ τὰ δικά τους. Αὐτὰ συμβαίνουν τώρα μπροστὰ σὲ ὅλους. Ἀλλ’ αὐτὸ εἶναι σημεῖο τῶν καιρῶν.

Ὁσίου [Ἐπισκόπου] Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου, Ὁ σωστικὸς χῶρος τῆς Ἐκκλησίας - Καθημερινὲς σκέψεις καὶ σχόλια στὰ εὐαγγελικὰ ἀναγνώσματα τῶν 365 ἡμερῶν τοῦ χρόνου, τ. Β΄, μετάφρ.-ἐπιμ. Πέτρου Μπότση, Ἀθήνα 2019, σελ. 176-178)