Ἀνακοινώσεις

Μήνυμα Χριστουγέννων 2012

Ἀριθμός Πρωτ. γ – 1688


ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 2012

Παντὶ τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας


«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.»


Ἀγαπητά τέκνα τῆς ἀληθινῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,


        Ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦτο καθοριστικόν σημεῖον εἰς τὴν Ἱστορίαν τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπως μαρτυροῦν οἱ αὐτόπται ποιμένες, οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι ἀνέπεμπον οὐρανομήκεις δοξολογίας κατὰ τὸν καιρὸν τῆς γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου, ψάλλοντες: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ Γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Πολλοί, ὅμως, διερωτῶνται, διατὶ δὲν ἐπεκράτησε εἰς τὴν γῆν ἡ εἰρήνη ἔκτοτε κατὰ τὸν ἀγγελικὸν ὕμνον καὶ διατί ἐξακολουθεῖ νὰ ταλαιπωρεῖται ἡ ἀνθρωπότης ἀπό πολέμους καὶ ἄλλα δεινά. Καὶ τοῦτο διότι δὲν κατενόησαν ὅτι ἡ εἰρήνη εἰς τὴν ὁποίαν ἀναφέρονται οἱ Ἄγγελοι, εἶναι ἡ «ἄνωθεν εἰρήνη», ἡ εἰρήνη πού δωρίζει ὁ Θεός εἰς τούς καταλλαγέντας ἀνθρώπους, αὐτούς οἱ ὁποῖοι συνεφιλιώθησαν πρός τὸν Θεόν διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἐνσωματώσεώς των εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Οἱ συμφιλιωθέντες πρὸς Θεόν ἄνθρωποι, ἔχουν ἥσυχον συνείδησιν καὶ εἰρήνην εἰς τὴν ψυχήν των καὶ δύνανται νὰ ἀντιμετωπίσουν κάθε δυστυχίαν καὶ ἀνθρώπινον δεινόν χαίροντες καὶ δοξολογοῦντες τὸν Θεόν.


        Κατ’ αὐτόν τὸν τρόπον οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἐδοξολόγουν τόν Θεόν βασανιζόμενοι ὑπό των τυράννων. Ὁμοίως καὶ οἱ Ὅσιοι ἔφερον χαίροντες τὸν σταυρόν τῆς ἀσκήσεως, καθῶς καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι ὑπέμενον κάθε ἀνθρωπίνως δυσάρεστον μετ’εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεόν. Πολλοί ἄνθρωποι ἀποροῦν διατί ὁ Θεός ἐπιτρέπει τὰ δεινά εἰς τούς Χριστιανούς ἀκόμη καὶ εἰς τούς Ἁγίους. Νομίζουν ὅτι ἡ ἐκ μέρους των ἐκπλήρωσις ὁρισμένων τυπικῶν χριστιανικῶν καθηκόντων εἶναι μέσον ἀποτροπῆς τῶν δυσαρέστων καταστάσεων. Ὅταν δὲ συμβεῖ ἀσθένεια, ἀτύχημα, θάνατος προσφιλοῦς προσώπου ἢ ἄλλο παρόμοιον ταράζονται καὶ λέγουν «διατί τὸ ἔκανες αὐτὸ εἰς ἐμέ Θεέ μου»! Ἀγνοοῦν ὅτι αἱ θλίψεις τοῦ βίου τούτου εἶναι παιδαγωγικά μέσα, διὰ τῶν ὁποίων ἀπεργάζεται ἡ σωτηρία ἡμῶν κατὰ τὸ λόγιον: «Διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.» (Πραξ. ΙΔ΄ 22). Ἀρκεῖ νὰ ἀντιμετωπίζομεν τὰ δεινά δι’ ὑπομονῆς καὶ εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεόν. Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος λέγει σχετικῶς: «Καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν.» (Ρωμ. Ε΄ 3-5).


Ἀγαπητά τέκνα ἐν Κυρίῳ,


        Ἡ ὀρθόδοξος ἡμῶν πατρίς, διέρχεται μίαν οίκονομικὴν κρίσιν ἡ ὁποία δοοκιμάζει πολλούς συνανθρώπους μας. Ἡ κρίσις αὕτη ἂς γίνει ἀφορμή μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς πρὸς τὸν Θεόν. Ἂς προσευχόμεθα καὶ διὰ τοὺς ἀδυνάτους ἀδελφούς μας. Διότι κατὰ τὰ δύο διαρρεύσαντα ἔτη διεπιστώθησαν ἀνησυχητικά φαινόμενα.


        Πρῶτον, ἡ ἔξαρσις τῶν αὐτοκτονιῶν. Ἡ Ἑλλάς πρότερον ἦτο χώρα μὲ ἐλάχιστα ποσοστά αὐτοκτονιῶν ἐν συγκρίσει πρὸς τὰ λοιπά Εὐρωπαϊκά κράτη. Κατὰ τὴν τελευταίαν διετίαν αἱ αὐτοχειρίαι ἐσημείωσαν ραγδαίαν αὔξησιν. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ηὐξήθησαν σημαντικῶς οἱ συνάνθρωποί μας οἱ ὁποῖοι φθάνουν εἰς σημεῖον ἀπελπισίας. Τοῦτο ἀποκαλύπτει ὑποχώρησιν τῆς πίστεως εἰς τὴν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ ἀπό μεγαλύτερον ἀριθμόν Ἑλλήνων ἀπ’ ὅτι προηγουμένως. Ὁ ὑλιστικός τρόπος ζωῆς  καὶ ἡ προτέρα εὐμάρεια ἐπέφεραν ἀρνητικάς συνεπείας. Διό εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐνισχύσωμεν τὴν πίστιν καὶ τὴν ἐλπίδα τῶν συνανθρώπων μας διὰ προσευχῆς, διὰ λόγων ἐνθαρρυντικῶν, ἀλλὰ πρωτίστως διὰ τοῦ ἀγαθοῦ παραδείγματος.


        Ἕτερον δυσάρεστον φαινόμενον εἶναι ἡ βλασφημία. Δυστυχοῦντες συνάνθρωποί μας βλασφημοῦν τόν Θεόν θεωροῦντες τὴν βλασφημίαν ὡς ἀνακούφησιν τοῦ πόνου των. Τοὺτο συνεβούλευεν ἀφρόνως καὶ ἡ γυνή τοῦ πολυάθλου Ἰώβ, ὅταν ὁ Δίκαιος ἐδοκίμασε τὰ βαρύτερα δεινά τὰ ὁποῖα δυνανται νὰ πλήξουν ἄνθρωπον: στέρησιν ὑπαρχόντων, βαρύτατον ἀσθένειαν καὶ θάνατον καὶ τῶν δέκα τέκνων του! Τότε ἡ συμβία του, ἀφοῦ ἀπαρίθμησε εἰς αὐτόν ὅσα συνέβησαν προέτρεπε τοῦτον νὰ εἰπῆ λόγον βλασφημίας καὶ ἔπειτα νὰ τελευτήση: «ἀλλὰ εἰπόν τι ρῆμα πρὸς Κύριον καὶ τελεύτα». Ὅμως ὁ Δίκαιος Ἰώβ ἀπήντησεν: «Ἵνα τί ὥσπερ μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησας οὕτως; εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν; ἐν πᾶσι τούτοις τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν Ἰὼβ τοῖς χείλεσιν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ» ἢ ἐπί τὸ ἀπλούστερον «Διατί ὁμίλησες ὡσάν μία ἀνόητη γυναῖκα; Μόνον τὰ καλά θὰ δεχόμεθα ἀπό τόν Κύριον καὶ ὄχι τὰ κακά; Καὶ σὲ παρ’ ὅλα ὅσα συνέβησαν εἰς αὐτόν, ὁ Ἰώβ οὐδόλως ἐβλασφήμησε τὸν Θεόν» (Ἰώβ Β 9-10). Καὶ ὄχι μόνον δὲν ἐβλασφήμησεν, ἀλλ’ ἐδόξαζε τὸν Θεόν λέγων: «αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας». Δηλαδὴ, ἐπὶ τὸ ἁπλούστερον: «Ἐγώ γυμνός γεννήθηκα, γυμνός καὶ θὰ πεθάνω. Ὁ Κύριος μοῦ ἔδωσε ὅ,τι καὶ ἂν εἶχα, ὁ Κύριος τὰ πῆρε: ἂς εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου εὐλογημένο  σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες» (Ἰώβ Α’ 21-22). Ὁ Ἰώβ διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεόν καὶ τῶν δεινῶν ἐλυτρώθη καὶ τῆς αἰωνίου ζωῆς ἠξιώθη. Τὸ παράδειγμά του ἐπικαλείται καὶ ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος: «Ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομένοντας· τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε, καὶ τὸ τέλος Κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων». (Ἰακ. Ε’ 11). Χρέος ἡμῶν εἶναι νὰ ἀντιδρῶμεν εἰς τὰς βλασφημίας, διὰ προσευχῆς καὶ διὰ νουθεσίας καὶ ἐλέγχου μετὰ διακρίσεως, ἀναλόγως τῆς περιπτώσεως.


        Ἀλλὰ πρωτίστως, ἡμεῖς ἅπαντες, συμπεφιλιωμένοι ὄντες πρὸς τὸν Θεόν διὰ τοῦ ἐνανθρωπίσαντος Υἱοῦ καὶ Λόγου Του, ἄς δίδωμεν τὸ καλόν παράδειγμα. Ἂς χαιρόμεθα ἀκόμη καὶ εἰς τὰς θλίψεις καὶ ἂς ἔχομεν τὴν ἐλπίδα ἡμῶν πρὸς τὸν Θεόν ἄσβεστον καὶ τὴν εἰρήνην εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν ἀδιατάρακτον, διότι:


        «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν» καὶ «οἱ ἐν σκότει καὶ σκιά, εὕρομεν τὴν ἀλήθειαν, καὶ γὰρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος».


Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ἐν ἔ­τει σω­τη­ρί­ῳ ,ΒΙΒ’ τῇ 14ῃ/ 27 ῃ Δεκεμ­βρί­ου
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ


         Ὁ Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος
†  Ὁ Ἀ­θη­νῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ 


           Τὰ Μέλη
†  Ὁ Ἀτ­τι­κῆς καὶ Δι­αυ­λε­ί­ας ΑΚΑΚΙΟΣ
†  Ὁ Θεσ­σα­λο­νί­κης καὶ Δη­μη­τρι­ά­δος ΜΑΞΙΜΟΣ
†  Ὁ Λα­ρί­σης καί Πλα­τα­μῶ­νος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
†  Ὁ Εὐ­ρί­που καὶ Εὐ­βο­ί­ας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
†  Ὁ Ἀ­με­ρι­κῆς ΠΑΥΛΟΣ
†  Ὁ Πει­ραι­ῶς καὶ Σα­λα­μῖ­νος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
†  Ὁ Ἀτ­τι­κῆς καὶ Βοι­ω­τί­ας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
†  Ὁ Το­ρόν­το ΜΩΫΣΗΣ
†  Ὁ Χρι­στι­α­νου­πό­λε­ως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
†  Ὁ Μα­ρα­θῶ­νος ΦΩΤΙΟΣ
†  Ὁ Βρε­σθέ­νης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
†  Ὁ Πόρ­τλαντ ΣΕΡΓΙΟΣ
†  Ὁ Βο­στώ­νης ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
†  Ὁ Θε­ου­πό­λε­ως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ