Μήνυμα Χριστουγέννων 2010
«Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε·Χριστὸς ἐπὶ γῆς ὑψώθητε. Ἄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ καὶ, ἵν’ ἀμφότερα συνελὼν εἴπω. Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, διὰ τὸν ἐπουράνιον, εἶτα ἐπίγειον.»
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καὶ περιπόθητα,
Διὰ τῶν λόγων αὐτῶν ἀρχίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τὴν ὁμιλίαν του εἰς τὴν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ. Γνώριμα λόγια, διότι ταῦτα ἐμελοποιήθησαν ἀργότερον καὶ ψάλλονται ὑφ’ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων ἐπί Γῆς κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπον ὁ μέγας Ἅγιος τῆς Ἐκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ ἄριστος χειριστὴς τοῦ λόγου, ἐκφράζει μὲ ἀπαράμιλλον τρόπον οὐρανομήκη δοξολογίαν πρὸς τόν Θεόν, διὰ τὸ κοσμοϊστορικόν γεγονός τῆς ἐνανθρωπίσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ὀρθῶς, λοιπόν, ἂς δοξάσωμεν τὸν Θεόν, ἀγαπητά τέκνα ἐν Κυρίῳ, καθὼς πρέπει εἰς ὄντως Ὀρθοδόξους, προσφέροντες θυσίαν εὐάρεστον πρὸς τὸν Θεόν. Θυσίαν κατὰ μίμησιν τοῦ δικαίου Ἂβελ καὶ ὄχι κατ’ αὐτὴν τοῦ κατακριθέντος Κάϊν. Θυσίαν αἰνέσεως, κατὰ τὴν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὰς παραδόσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων.
Ὀρθοδόξως σήμερον ὑμνοῦμεν τὸν Θεόν καὶ δοξάζομεν Αὐτόν διὰ τὴν μεγίστην δωρεάν πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα. Διότι ἀνέτειλεν ἐν Βηθλεέμ ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, καὶ διέλυσε τὰ σκότη τῆς πλάνης. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ πραναφερθεὶς Θεολόγος Γρηγόριος εἰς τὴν αὐτὴν ὁμιλίαν ἀναφέρει: «Πάλιν τὸ σκότος λύεται, πάλιν τὸ φῶς ὑφίσταται. Πάλιν Αἴγυπτος σκότῳ κολάζεται, πάλιν Ἰσραήλ στύλῳ φωτίζεται. Ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει τῆς ἀγνοίας, ἰδέτω φῶς μέγα τῆς ἐπιγνώσεως». Ὅπως εἰς τὴν ἀρχήν τῆς δημιουργίας τοῦ ὁρατοῦ κόσμου ἐγένετο φῶς καὶ διελύθησαν τὰ σκότη, ὁμοίως καὶ στὴν ἀρχήν τῆς ἀναδημιουργίας ἡμῶν, ἀνέτειλεν ἐπί γῆς τὸ φῶς τοῦ κόσμου, ὁ Χριστὸς, ἵνα διαλύσῃ τὰ σκότη τῆς ἀγνοίας καὶ τῆς πλάνης. Τό σκότος τῆς εἰδωλολατρείας ὑποχωρεῖ, ἡ σκιά τοῦ νόμου παρέρχεται καὶ δίδουν τὴν θέσιν των εἰς τὸ φῶς τῆς ἀληθείας.
Μέγα τὸ μυστήριον τῆς τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐνανθρωπίσεως καὶ ἀκατανόητον εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Θεολογεῖ ὁ Μέγας Γρηγόριος: Μεγίστην ἀνάγκην εἶχε ἡ ἀνθρωπότης, μεγίστην καὶ βοήθειαν ἔλαβε παρά Θεοῦ. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ προαιώνιος, ὁ ἀόρατος, ὁ ἀπερίληπτος, ὁ ἀσώματος, ἡ ἀρχή ἑκ τῆς ἀρχῆς, τὸ φῶς τὸ ἐκ φωτός, ἡ πηγή τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀθανασίας, εἰσέρχεται εἰς τὴν ἰδίαν τὴν εἰκόνα Αὐτοῦ. Ἐνδύεται μὲ σάρκα ἀφ’ ἑνός, διὰ να θεραπεύσῃ τήν σάρκα μας καί μέ νοεράν ψυχήν ἀφ’ ἑτέρου, χάριν τῆς ἀσθενούσης ψυχῆς ἡμῶν, ἀνακαθαίρων τό ὅμοιον μὲ τὸ ὅμοιον. Καὶ γίνεται κατὰ πάντα τέλειος ἄνθρωπος, δίχως τὴν ἁμαρτίαν. Διότι ἡ ἁμαρτία δεν ἀνήκει εἰς τὴν φύσιν τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά εἶναι νόσος προσβάλλουσα τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν. Ἐγεννήθη ἐκ Παρθένου, τὴν ὁποία προηγουμένως εἶχε προκαθάρει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κατὰ τὴν ψυχήν καὶ τὸ σῶμα. Διότι ἔπρεπε καὶ ἡ γέννησις νὰ τιμηθῇ καὶ ἡ Παρθενία νὰ προτιμηθῇ. Παρέμεινε δέ Θεός καὶ μετά τὴν πρόσληψιν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, τήν ὁποίαν καὶ ἐθέωσεν. Τί παράδοξον γεγονός! Ὁ ἄκτιστος κτίζεται καί ὁ ἀχώρητος χωρεῖται, μέσω τῆς νοερᾶς ψυχῆς τὴν ὁποίαν προσέλαβε καὶ ἡ ὁποία μεσολαβεῖ μεταξύ τῆς ἀΰλου Θεότητος καὶ τῆς παχύτητος τῆς σαρκός. Ὄντως θαῦμα μέγα καὶ μυστήριον ἀκατανόητον εἰς ὅσους ἐπιχειροῦν νὰ τὸ ἐρευνήσουν διὰ τῆς ἀνθρωπίνης διανοίας: «Ἐσφράγισται τοῖς ἐρευνῶσι, πεφανέρωται δέ τά θαύματα τοῖς προσκυνοῦσιν ἐν πίστει τό μυστήριον». Ἂς προσέλθωμεν, λοιπόν ὡς οἱ μάγοι καὶ ἂς προσκυνήσωμεν τὸ μέγα μυστήριον τῆς σωτηρίας ἡμῶν, κλίνοντες γόνυ εὐλαβικῶς.
Ἂς καταστήσωμεν ἑαυτούς κοινωνούς τῆς σωτηρίας τὴν ὁποίαν παρέχει ὁ Ἐνανθρωπίσας εἰς ὅσους πιστεύουν εἰς Αὐτόν καὶ τηροῦν τὰς ἐντολάς Του. Καὶ αὐτοί -δυστυχῶς- εἶναι ὀλίγοι. Ἀκόμη καὶ εἰς τὴν φαινομενικῶς Ὀρθόδοξον Χριστιανικήν Ἑλλάδα μας, τὸ κακόν κυριαρχεῖ. Ἐνῶ τυπικῶς ἡ πλειονότης τοῦ λαοῦ ἑορτάζει τὰ Χριστούγεννα, ὁ ἑορτασμός εἶναι -ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον- ἐπιφανειακός καὶ τυπικός. Καὶ τὸ χείριστον ὅλων εἶναι ὅτι ἡ Πατρίς ἡμῶν δὲν ἀκολουθεῖ τὸ παράδειγμα τῶν μάγων, ἀλλά τό τοῦ Ἡρώδου. Διότι ἡ μικρά Ἑλλάς κατέχει τὰ πρωτεῖα εἰς τὴν βρεφοκτονίαν διὰ τῶν ἐκτρώσεων, ἐρχομένη πρώτη -κατ’ ἀναλογίαν τοῦ πληθυσμοῦ της- εἰς τὴν Εὐρώπην καὶ τρίτη παγκοσμίως. Τὸ Ἑλληνικόν Κράτος ἐπιδοτεῖ τὴν ἐμβρυοκτονίαν καλύπτον πλήρως τὰ ἔξοδα ἀπό τά - ἑτοιμόρροπα οἰκονομικῶς- ἀσφαλιστικά ταμεῖα. Καὶ ταῦτα πάντα εἰς μίαν ζοφεράν συγκυρίαν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ οἰκονομική κρίσις μαστίζει τούς πάντας καί γίνονται περικοπαί ἐξόδων, μειώσεις μισθῶν καί συντάξεων, ἀλλὰ αἱ δαπάναι διὰ τὰς ἐκτρώσεις μένουν εἰς τὸ ἀκέραιον. Τοιουτοτρόπως ἡ Ἑλλάς παραδίδεται εἰς τήν πληθυσμιακήν γήρανσιν, μέ τόν ἐνεργόν ἑλληνικόν πληθυσμόν νὰ μειοῦται καὶ τά συνεπακόλουθα ἐθνικά καί οἰκονομικά προβλήματα νὰ αὐξάνουν.
Ἂς δεηθῶμεν θερμῶς πρὸς τὸν Κύριον, διὰ νὰ φωτίσῃ ἅπαντας, κυβερνῶντας καὶ κυβερνωμένους ὥστε νὰ κατανοήσουν τὸ μέγεθος τοῦ ἐγκλήματος καὶ νὰ πράξῃ ἕκαστος τὸ καθῆκον του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἂς στραφῶμεν πρὸς τὸν Θεόν, ὅπως τὸ ἄνθος τοῦ ἠλιοτροπίου πρὸς τὸν ἥλιον καὶ ὅπως ἡ βελόνη τῆς μαγνητικῆς πυξίδος πρὸς τὸν Βορράν. Ἐκεῖνος εἶναι ἡ πηγή τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς ἐνδυναμώσεως ὅλων τῶν πιστῶν δούλων Του.
Ὅθεν, προσεπιδαψιλεύοντες πᾶσιν ὑμῖν τὰς εὐχάς καί εὐλογίας τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, εὐχόμεθα ὅπως ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθεὶς καὶ ἐν φάτνῃ ἀνακλιθεὶς Βασιλεὺς τῆς Δόξης Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν δωρίσῃ, εἰς ὑμᾶς ἅπαντας ὑπομονήν, θάρρος, ἐλπίδα, ὑγείαν τὴν κατ’ ἄμφῳ καὶ εἰρηνικόν τὸ νέον ἔτος 2011.
Ἐν ἔτει σωτηρίῳ, ΒΙ’ τῇ 16ῃ/29ῃ Δεκεμβρίου
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τὰ Μέλη
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ † Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ
† Ὁ Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος ΜΑΞΙΜΟΣ
† Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
† Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
† Ὁ Ἀμερικῆς ΠΑΥΛΟΣ
† Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Χριστιανουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
† Ὁ Μαραθῶνος ΦΩΤΙΟΣ
† Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ