Ἀριθμός Πρωτ. γ - 1525  

ΑΘΗΝΑΙ   17/30- 11 – 2011

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Πρὸς τὸν Ἱερὀν Κλῆρον καὶ τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν
τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος

       «...καὶ ἐπίστευσαν οἱ ἄνδρες Νινευὴ τῷ Θεῷ καὶ ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐνεδύσαντο σάκκους ἀπὸ μεγάλου αὐτῶν ἕως μικροῦ αὐτῶν (...) καὶ ἀνεβόησαν πρὸς τὸν Θεὸν ἐκτενῶς· καὶ ἀπέστρεψαν ἕκαστος ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτῶν τῆς πονηρᾶς καὶ ἀπὸ τῆς ἀδικίας τῆς ἐν χερσὶν αὐτῶν λέγοντες·  τίς οἶδεν εἰ μετανοήσει ὁ Θεὸς καὶ ἀποστρέψει ἐξ ὀργῆς θυμοῦ αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ ἀπολώμεθα; καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ ἔργα αὐτῶν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὐτῶν τῶν πονηρῶν, καὶ μετενόησεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τῇ κακίᾳ, ᾗ ἐλάλησε τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς, καὶ οὐκ ἐποίησε..» (Ἰωνᾶς Γ,  5-10)

Εὐλαβέστατοι κληρικοί καί εὐσεβέστατον πλήρωμα
τῆς ἐν Ἑλλάδι Γνησίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,

        Ἡ περίοδος τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων ἐξεκίνησεν εὑρίσκουσα ἡμᾶς  ἐν μέσῳ κρίσεως πολυσχιδοῦς. Ἡ μικρά ἡμῶν Πατρίς κλυδωνίζεται ἀπό τάς συνεπείας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ ἀλυσιδωτάς ἀντιδράσεις παγκοσμίως. Ταυτοχρόνως σύννεφα ἀπειλητικά ἀπό ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ βορρᾶ συσσωρεύονται, κατά τῆς ἐθνικῆς ἡμῶν κυριαρχίας.

        Ἐὰν ἀναζητήσωμεν τὴν αἰτίαν αὐτῆς τῆς καταστάσεως τότε θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι ἀναμφιβόλως ἡ οἰκονομική κρίσις εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς πνευματικῆς κρίσεως καὶ τῆς χαλαρώσεως τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν. Ἡ ἑλληνική πενία ἡ ὁποία συνετρόφευε τοὺς συμπατριώτας ἡμῶν ἐπί αἰῶνας, παρεχώρησε την θέσιν αὐτῆς εἰς τὸν καταναλωτισμὸν καὶ τὴν καλοπέρασιν. Ἡ νηστεία κατήντησε σπάνιον χαρακτηριστικόν καί οἱ Ἕλληνες εἶχον ἀρχίσει νὰ κατατάσσωνται εἰς τούς παχυτέρους παγκοσμίως. Τοιουτοτρόπως ἐμακρύνθησαν ἀπό τοῦ Θεοῦ κατά τό γραφέν περί τοῦ Ἰσραήλ: «καὶ ἔφαγεν ᾿Ιακὼβ καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος, ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη· καὶ ἐγκατέλιπε τὸν Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἀπέστη ἀπὸ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ» (Δευτερον. ΛΒ’, 15). Ἦτο ἑπόμενον, λοιπόν, νὰ ἐπακολουθήσει ἡ παιδαγωγική δοκιμασία.

        Ἀλλά, ἡ παρατεταμένη οἰκονομική κρίσις -ὅπως εἶναι εὔλογον- δημιουργεῖ καί κοινωνικήν ἀναταραχήν, ἡ ὁποία λαμβάνει ἐνίοτε ἐκκρηκτικάς διαστάσεις καὶ ἐκδηλώσεις ὀργῆς. Ὅσον ὅμως δικαιολογημένη καὶ ἐάν εἶναι ἡ ἀγανάκτησις τῶν πολιτῶν διὰ τὰ σφάλματα τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων, δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει ὅτι ὁ λαός ἐξελέξατο τούτους. Καί ἐπληρώθη καὶ εἰς ἡμᾶς αὐτό τό ὁποῖον ἀναφέρει ὁ Προφήτης Σαμουήλ περί τῶν Ἑβραίων, ὅταν ἐπεθύμουν να ἐκλέξουν βασιλέα ἐπ’ αὐτῶν: «καὶ τοὺς ἀγροὺς ὑμῶν καὶ τοὺς ἀμπελῶνας ὑμῶν καὶ τοὺς ἐλαιῶνας ὑμῶν τοὺς ἀγαθοὺς λήψεται καὶ δώσει τοῖς δούλοις ἑαυτοῦ. Καὶ τὰ σπέρματα ὑμῶν καὶ τοὺς ἀμπελῶνας ὑμῶν ἀποδεκατώσει [...] τὰ βουκόλια ὑμῶν τὰ ἀγαθὰ καὶ τοὺς ὄνους ὑμῶν λήψεται, καὶ ἀποδεκατώσει εἰς τὰ ἔργα αὐτοῦ∙ καὶ τὰ ποίμνια ὑμῶν ἀποδεκατώσει· καὶ ὑμεῖς ἔσεσθε αὐτῷ δοῦλοι. Καὶ βοήσεσθε ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐκ προσώπου βασιλέως ὑμῶν, οὗ ἐξελέξασθε ἑαυτοῖς, καὶ οὐκ ἐπακούσεται Κύριος ὑμῶν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ὅτι ὑμεῖς ἐξελέξασθε ἑαυτοῖς βασιλέα.». . (Α’ Βασιλειῶν Η’, 14-18) Σήμερον ἡμεῖς  οἱ Ἕλληνες βοῶμεν κατά τῶν ἡγετῶν τούς ὁποίους ἐξελεξάμεθα. Τουλάχιστον, εἰς τὸ μέλλον ἄς φροντίσωμεν νὰ ἐπιλέξωμεν τιμίους, εὐσεβεῖς καί φιλοπάτριδας διὰ νὰ ἐκπροσωποῦν ἡμᾶς καί κυβερνοῦν.

        Διά νὰ συμβῇ τοῦτο ὅμως θὰ πρέπει αἱ ἰαχαί καὶ αἱ ὕβρεις εἰς τὰς πλατείας νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπό ἰκετηρίους εὐχάς καὶ θερμάς δεήσεις πρός Κύριον. Τόσον κατ’ ἰδίαν, ὅσον καὶ ἀπ’ ἐκκλησίας. Τότε ὁ Θεός θὰ στείλει εἰς ἡμᾶς χρηστούς ἡγέτας, ὅπως ἀναφέρει ὁ Σοφός Σειράχ: «Βασιλεὺς ἀπαίδευτος ἀπολεῖ τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ πόλις οἰκισθήσεται ἐν συνέσει δυναστῶν. Ἐν χειρὶ Κυρίου ἐξουσία τῆς γῆς, καὶ τὸν χρήσιμον ἐγερεῖ εἰς καιρὸν ἐπ᾿ αὐτῆς» (Σοφ. Σειράχ Ι’, 3-4)

        Ἂς φροντίσωμεν νὰ διαφυλάξωμεν τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεώς μας καί τήν ὑγείαν τῆς ψυχῆς μας, καί δὲν ἔχομεν νὰ φοβηθῶμεν τίποτε, κἄν ὁ κόσμος γυρίσει ἀνάποδα καί ἄν ἔλθει ἡ συντέλεια τῶν αἰώνων, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Τοῦτο σᾶς λέγω καί σᾶς παραγγέλω∙ κἄν ὁ οὐρανός νά κατεβῆ κάτω, καν ἡ γῆ νά ἀνεβῇ ἐπάνω, κἄν ὅλος ὁ κόσμος νά χαλάση, καθώς μέλλει νά χαλάση, σήμερον, αὔριον, νά μή σᾶς μέλη τί ἔχει νά κάμη ὁ Θεός. Τό κορμί σας ἂς τό καύσουν, ἂς τό τηγανίσουν∙ τά πράγματά σας ἂς σᾶς τά πάρουν∙ μή σᾶς μέλλει∙ δῶστε τά ∙ δέν εἶναι ἰδικά σας. Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Αὐτά τά δύο ὅλος ὁ κόσμος νά πέση, δέν ἠμπορῆ νά τά πάρῃ, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας.» (Διδαχή Δ).

        Ἂς μεριμνήσωμεν νὰ εἴμεθα πάντοτε εἰς πνευματικήν ἐγρήγορσιν μὲ τάς λαμπάδας ἡμῶν ἀνημένας ὡς αἱ πέντε ἐκεῖνοι φρόνιμοι παρθένοι αἱ ὁποῖοι «ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγεῖοις αὐτῶν μετά τῶν λαμπάδων αὐτῶν» (Ματθ. ΚΕ’  1-4) καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν νυμφῶνα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Καὶ ἐάν εἰς τόν κόσμον τοῦτον θλιβόμεθα γνωρίζομεν ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔχετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον.» (Ἰωάννην  ΙΣΤ΄, 33).

          Ἡ ἰδική μας ἐνάρετος διαγωγή καὶ εὐσέβεια εἶναι ἰκανή καί τά πλήθη τῶν συμπολιτῶν ἡμῶν νὰ βοηθήσῃ εἰς τήν ἀπαλλαγήν τῶν δεινῶν. Ὁ Κύριος ἡμῶν ἄλλωστε ὑπεσχέθη εἰς τόν Ἀβραάμ, εἰς τάς διαδοχικάς ἐρωτήσεις του ὅτι ἀκόμη καί χάριν δέκα μόνον δικαίων, δέν θὰ κατέστρεφε μίαν πολυάνθρωπον πόλιν ὅπως τῶν Σοδόμων:  «Ἐὰν ὦσι πεντήκοντα δίκαιοι ἐν τῇ πόλει ἀπολεῖς αὐτούς...ἐάν δε εὑρεθῶσν ἐκεῖ δέκα; καὶ εἶπεν, οὐ μὴ ἀπωλέσω, ἕνεκεν τῶν δέκα». (Γένεσις ΙΗ΄ 24-33). Ἡ πόλις κατεστράφη διότι οὔτε κἄν δέκα δίκαιοι εὑρέθησαν.

        Εὐχόμεθα ἡ δοκιμασία τῆς πατρίδος μας νά γίνῃ διά τόν καθένα ἐξ ἡμῶν ἀφορμή πνευματικῆς ἀναγεννήσεως, γνωρίζοντες ὅτι ὁ Θεός δέν θὰ ἐπιτρέψῃ νά δοκιμασθῶμεν ὑπέρ τῶν δυνατοτήτων μας, ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διαβεβαιεῖ: «πιστὸς δὲ ὁ θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑπενεγκεῖν» (Α΄Κορινθ. Ι’, 13), οὔτως ὥστε, μετά τό πέρας τοῦ κλυδωνισμοῦ νὰ ἀναφωνήσωμεν ψαλμικῶς: «διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν.» (Ψαλμ. ΞΕ 12).

        Θαρσεῖτε, λοιπόν, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, ἔχοντες κατά νοῦν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν πίστις εἶναι τό ἰσχυρόν ἡμῶν ὅπλον διά νά νικήσωμεν  κάθε δυσκολίαν, κατά τόν ἠγαπημένον μαθητήν: «αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α Ἰωάνν. Ε΄ 4).

        Ἂς προστρέξωμεν εἰς τὸν Θεόν μετανοοῦντες, ὅπως πάλαι οἱ Νινευΐται, καὶ ἂς συζεύξωμεν τὴν προσευχήν μετά τῆς νηστείας. Ἐξ ἀφορμῆς δὲ τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων ἡ Ἱερὰ ἡμῶν Σύνοδος ἀπεφάσισεν ὅπως προτρέψῃ ἅπαντας ὅπως ἐντείνουν τὰς προσευχάς των ὑπέρ τοῦ χειμαζομένου ἡμῶν Γένους καὶ εἰδικώτερον ὅπως τελεσθῇ ἱερά ἀγρυπνία εἰς ὅλας τὰς Ἐνορίας καὶ Ἱερὰς Μονὰς τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου, ἢ -ἐὰν δὲν εἶναι τοῦτο εὔκολον- εἰς ἄλλην τινά ἡμέραν, κατὰ συμφωνίαν Ἐφημερίου - Ἐπιτροπῆς. Κατὰ τὴν ἱερὰν ἀγρυπνίαν πρὸ τῆς ἀπολύσεως  θὰ ἀναγνωσθεῖ ὑπὸ τοῦ λειτουργοῦ καὶ ἡ συνημμένη εὐχή.

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

        Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
†  Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ  

                     Τὰ Μέλη
†  Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ
†  Ὁ Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος ΜΑΞΙΜΟΣ
†  Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
†  Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
†  Ὁ Ἀμερικῆς  ΠΑΥΛΟΣ
†  Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
†  Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Πόρτλαντ & Δυτικῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν ΜΩΫΣΗΣ
†  Ὁ Χριστιανουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
†  Ὁ Μαραθῶνος ΦΩΤΙΟΣ
†  Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ
† Ὁ Λόχ Λόμoντ ΣΕΡΓΙΟΣ

 

ΕΥΧΗ
ἐπί συμφορᾷ λαοῦ
τοῦ Ἁγιωτάτου Πατριάρχου Καλλίστου

        Ἄναρχε Βασιλεῦ, ἀόρατε, ἀνεξιχνίαστε, ἀκατάληπτε, καὶ ἀνέκφραστε· ὁ πᾶσαν δρακὶ περιέχων τὴν κτίσιν καὶ διατηρῶν· ὁ διακατέχων καὶ διακυβερνῶν αὐτὴν ἀρρήτω λόγω· ὁ τῶν Νινευϊτῶν τὰς ἀνομίας πρότερον μὲν ἀνεχόμενος, ὕστερον δὲ τὴν μετάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπιστροφὴν προσδεξάμενος, καὶ χαρισάμενος αὐτοῖς, δι' ὑπερβάλλουσαν ἀγαθότητα καὶ μακροθυμίαν, πᾶσας τὰς ἀνομίας καὶ τὰ πλημμελήματα, τῇ συνήθει καὶ ἀφάτω σου φιλανθρωπία χρησάμενος· δέξαι καὶ ἡμῶν τὰς εὐχάς, καθάπερ, ὡς εἴρηται, τῶν Νινευϊτῶν τὴν ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν· δέξαι τὰ δάκρυα καὶ τοὺς στεναγμούς· δέξαι τὴν ταπεινωμένην ἡμῶν δέησιν οὐδὲ γὰρ δυνάμεθα ὅλως ταῖς ἁμαρτίαις γενόμενοι, πρὸς σὲ τὸν μόνον ἀναμάρτητον ἀτενίζειν δέξαι τὰς ἐκ βάθους, ὡς δίκην καπνοῦ, ἀναπεμπομένας σοὶ τῷ Δεσπότη κραυγᾶς· δέξαι τοῦ ταλαιπωρουμένου λαοῦ τὴν παράκλησιν νικησάτω ἡ ἄβυσσος τῆς σῆς εὐσπλαγχνίας τὸ πλῆθος τῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν· καὶ δὸς τῷ λαῷ σου λύτρωσιν, καὶ ἐλευθερίαν τῶν πειρασμῶν καὶ τῆς τοῦ θανάτου τομῆς ἄφεσιν. Ναί, Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐπάκουσον τοῦ λαοῦ σου ἐν τῇ ὥρα ταύτη, καὶ ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, καὶ στῆσον τὴν ράβδον τῶν ἁμαρτωλῶν, ἐπεγειρομένην ἐπὶ τὸν κλῆρον τῶν δικαίων, οὓς σὺ μόνος οἶδας καὶ ἐπίστασαι παρ' αὐτῶν γινωσκόμενος· ὅπως καὶ δι' ἡμῶν τῶν σῶν ἀχρείων δούλων δοξασθῇ τὸ πανάγιον Ὄνομά σου, τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.