Tοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Παρθενίου τοῦ Χίου
Τοῖς ἐπιποθοῦσι τὸν τῆς κατὰ Θεὸν τελειότητα βίον προτρέπει ὁ Δεσποτικὸς λόγος: «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Ματθ. ΙΘ´, 21). Καὶ ἀλλαχοῦ: «Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας· ὃς εὑρὼν ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακε πάντα ὅσα εἶχε καὶ ἠγόρασεν αὐτόν» (Ματθ. ΙΓ’, 45-46). Οἱ Ὅσιοι Πατέρες ἔφθασαν εἰς τὴν τελειότητα ταύτην, πωλήσαντες καὶ διαθέσαντες ἅπαντα τὰ τερπνὰ τοῦ βίου τούτου καὶ ἀγοράσαντες τὸν πολύτιμον Μαργαρίτην τῆς Οὐρανίου Βασιλείας.
Εἷς ἐκ τῶν ἀκολούθων τοῦ Κυρίου, καταφρονητὴς τῶν ῥεόντων καὶ φθειρομένων ὑπῆρξε καὶ ὁ ἐκ τῆς Μυροβόλου Χίου, καὶ δὴ ἐκ τῆς κώμης Δαφνῶνος καταγόμενος, Γέρων Παρθένιος, κατὰ κόσμον Πολύδωρος Φραγκοσκούφης, πρὸ δὲ τῆς γεννήσεως αὐτοῦ, ὁ ἐν Ἁγίοις Μακάριος ὁ Κορίνθου († 1805) προεφήτευσε λέγων τῇ μητρὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤθελε τέξει ἄρρεν, μέλλον ἀκολουθῆσαι τὴν Μοναχικὴν Ὁδόν, δι’ οὗ ἐπρόκειτο πολλαὶ ψυχαὶ νὰ σωθῶσιν. Ὅπερ καὶ ἐγένετο, κατὰ τὴν πρόρρησιν τοῦ Ἁγίου.
Εἰκοσαετὴς ὤν, ἠρραβωνίσθη καὶ εὑρισκομένου ἐν ταξιδίῳ, ἡ μνηστὴ αὐτοῦ τέθνηκεν, ἐπιστρέψαντος δὲ τοῦ Πολυδώρου, καὶ ἀνοίξαντος τοῦ τάφου καὶ ἰδὼν τὴν σορὸν τῆς νεκρᾶς σκωληκόβρωτον, καὶ κατανοήσαντος τῶν τοῦ βίου τερπῶν τὴν ματαιότητα, ἠκολούθησε τὴν ὁδόν τοῦ Μοναχισμοῦ, εἰς ἐκπλήρωσιν τῆς προφητείας τοῦ Ἁγίου Μακαρίου. Ἐν τῇ Νέᾳ Μονῇ τῆς Χίου ἐκάρη Μοναχός, λαβὼν τὸ ὄνομα Παρθένιος, εἶτα δὲ εἰς σπήλαιον τοῦ Πενθόδου Ὄρους ἠσκήτευσεν, ἔνθα ἀργότερον ἀνήγειρε τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Μάρκου, γενομένην λιμένα καὶ πόλον ἕλξεως τῶν ἐπιποθούντων τὸν βίον τῆς ἀσκήσεως.
Ἠξιώθη ἀποδεδειγμένως τοῦ προορατικοῦ χαρίσματος καὶ τῆς θαυματουργίας ἤδη πρὸ τῆς ἐν εἰρήνῃ τελευτῆς αὐτοῦ, τὴν η’ Δεκεμβρίου τοῦ χιλιοστοῦ ὀκτακοσιοστοῦ ὀγδοηκοστοῦ τρίτου σωτηρίου ἔτους (,αωπγ’), μάλιστα δὲ θεμελιωθείσης περὶ αὐτοῦ αὐθορμήτως εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ συγχρόνων καὶ μεταγενεστέρων τῆς ἀναγνωρίσεως αὐτοῦ ὡς Ὁσίου καὶ Θαυματουργοῦ, ἐτιμήθη πρὸ ἐτῶν καὶ δι᾿ ἐκκλησιαστικῆς Ἀκολουθίας.
Ὅθεν, λαβόντες πάντα ταῦτα ὑπ᾿ ὄψιν, πρὸς δὲ καὶ ἅπαντα, ὅσα δι᾿ Ἀναφορᾶς αὐτοῦ καὶ Εἰσηγήσεως ἐξέθεσεν καὶ Συνοδικῶς ἐβεβαιώσατο ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κύριος Χρυσόστομος, περὶ κατατάξεως τοῦ εἰρημένου Γέροντος ἐν τῇ τῶν Ὁσίων καὶ Θαυματουργῶν χορείᾳ διατυπούμενος, ἡ ἐλαχιστότης ἡμῶν ἁπάντων τῶν Ἱεραρχῶν τῶν συγκροτούντων τὴν Ἁγίαν καὶ Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, ἀπιδόντες πρὸς τὴν θεάρεστον βιοτὴν καὶ πολιτείαν, ὡς καὶ τὴν πληθὺν τῶν μαρτυρουμένων θαυμάτων ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Παρθενίου, καὶ περὶ τῆς πνευματικῆς ὠφελείας τῶν πιστῶν πρόνοιαν ποιούμενοι, καὶ γνωσθείσης τῆς φήμης ὑφ’ ἡμῶν, ὅτι τὰ τίμια αὐτοῦ Λείψανα, πλήρη εὐωδίας πνευματικῆς, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Μάρκου Πενθόδου Ὄρους τῆς Χίου, ἔνθα ὁ μακάριος ἠσκήτευσε καὶ ἐτάφη, τμῆμα δὲ τούτων καὶ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἁγίου Μάρκου Κορωπίου Ἀττικῆς, ἐντὸς πολυτίμων θηκῶν φυλάσσονται καὶ εἰς προσκύνησιν ὑπὸ τῶν πιστῶν πρὸς ἁγιασμὸν αὐτῶν ἤδη τίθενται, καὶ ὅτι θαυμάτων παρεκτικὰ ταῦτα ὁ Κύριος ἀνέδειξεν, ἔγνωμεν συνῳδὰ τοῖς πρὸ ἡμῶν Θείοις Πατράσι τῷ κοινῷ τῆς ᾿Εκκλησίας ἔθει κατακολουθοῦντες, τὴν προσήκουσαν τοῖς ἁγίοις ἀνδράσι καὶ τούτῳ ἀπονεῖμαι τιμήν.
Διὸ καὶ ἀποφαινόμεθα Συνοδικῶς, θεσπίζομεν καὶ διορίζομεν καὶ ἐν Ἁγίῳ διακελευόμεθα Πνεύματι, ὅπως ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸ ἑξῆς εἰς αἰῶνα τὸν ἅπαντα, ὁ προῤῥηθεὶς ἀοίδιμος Γέρων Παρθένιος ὁ Χῖος, συναριθμῆται τῷ χορῷ τῶν Ὁσίων καὶ Θαυματουργῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἐτησίαις ἱεροτελεστίαις καὶ ἀγιστείαις τιμώμενος παρὰ τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος τῶν πιστῶν καὶ ὕμνοις ᾀσμάτων καὶ ἐγκωμίοις γεραιρόμενος τῇ η’ Δεκεμβρίου, ἐν ᾗ τὸν βίον αὐτοῦ ἐτελεύτησεν, εἰς τιμὴν μὲν αὐτοῦ, δόξαν δὲ τοῦ ἐν Ἁγίοις θαυμαστοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τοῦ τοὺς Ἁγίους δοξάζοντος καὶ ἐνδοξαζομένου ἐν ταῖς ἁγίαις αὐτῶν μνήμαις καὶ ἱεραῖς πανηγύρεσιν.
Εἰς ἔνδειξιν δὲ τούτου καὶ βεβαίωσιν ἐγένετο καὶ ἡ παροῦσα Συνοδικὴ ἡμῶν Πρᾶξις, καταστρωθεῖσα καὶ ὑπογραφεῖσα ἐν τῷ ἱερῷ Κώδικι τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος.
᾿Εν ἔτει σωτηρίῳ δισχιλιοστῷ καὶ δεκάτῳ τετάρτῳ, κατὰ μῆνα Σεπτέμβριον, τῇ πέμπτῃ.
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ
† Ὁ Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος ΜΑΞΙΜΟΣ
† Ὁ Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
† Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
† Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ
† Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
† Ὁ Ἔτνα ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
† Ὁ Χριστιανουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
† Ὁ Μαραθῶνος ΦΩΤΙΟΣ
† Ὁ Πόρτλαντ ΣΕΡΓΙΟΣ
† Ὁ Φιλίππων ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Νόρα ΜΙΧΑΗΛ
† Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
† Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ
† Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ
† Ὁ Φωτικῆς ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ
