Η  ΑΠΟΚΗΡΥΞΙΣ
(Διά Δικαστικοῦ ἐπιμελητοῦ, τὴν 14ην Μαΐου 1935)
«Πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος».

Τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μαραθῶνος κ. Φωτίου

       Ἄλλο Κράτος καὶ ἄλλο Ἔθνος. Ἄλλο χωρισμός Κρατους Ἐκκλησίας καὶ ἄλλο ἡ ἀπο-ὀρθοδοξοποίηση τῆς Πατρίδος μας.

       Πολλές φορές, τὸ Κράτος δρᾶ ἀντεθνικῶς. Ὡς κράτος ἐννοοῦμε τὴν Κυβέρνηση καί ὅλο το σύστημα τοῦ μηχανισμοῦ ἐξουσίας τῆς πατρίδος μας. Συχνότατα, λοιπόν, ὁ ἐξουσιαστικός μηχανισμός λαμβάνει ἐπιζήμιες ἀπόφάσεις γιὰ τὴν Πατρίδα. Για παράδειγμα ἀναφέρουμε τὴν ψήφιση ἀντεθνικῶν νόμων, ὅπως τῆς πριμοδοτήσεως τῶν ἐκτρώσεων. (Δὲν λέγομε, νομιμοποιήσεως τῶν ἐκτρώσεων, ἀλλά πριμοδοτήσεως, διότι ὅταν οἱ δαπάνες των ἐκτρώσεων καλύπτονται ἀπό τὰ ἀσφαλιστικά ταμεῖα, πρόκειται περί πριμοδοτήσεως. Τὸ Ἐλληνικό Κράτος, λοιπόν πριμοδοτεῖ, κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο, τὴν πληθυσμιακή συρρίκνωση τοῦ Ἔθνους).

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΚΤΟΣ ΡΩΣΙΑΣ

Αὕγουστος 1983

Τὸ ἀνάθεμα κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ

τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ἀθῆναι, 29-9-1998 

Τοῖς λέγουσιν ὅτι ἡ Μία ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ὑπάρχουσα ὡς Ἐκκλησία πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς, καὶ καταστᾶσα σῶμα Χριστοῦ κατὰ τὴν ἐπιδημίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατὰ τὴν Ἁγίαν Πεντηκοστήν, ἐξέλιπεν ἐκ τοῦ κόσμου, ὡς κατατμηθεῖσα εἰς πολλοὺς κλάδους, ἕκαστος τῶν ὁποίων κατέχει μέρος τῆς ἀποκαλυφθείσης ἀληθείας καὶ χάριν μυστηρίων, καθ΄ἃ οἱ καινοφανεῖς οἰκουμενισταὶ διδάσκουσι, δι’ ὁ καὶ πρέπει αὕτη νὰ ἐπανιδρυθῇ ἐκ νέου ἐξ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, διὰ τῆς συνενώσεως πάντων τῶν κλάδων εἰς ἑνιαῖον δένδρον, ἤτοι διὰ τῆς ἀφομοιώσεως εἰς ἕν ὅλον πασῶν τῶν αἱρέσεων καὶ σχισμάτων μετὰ τῆς ἀληθοῦς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐν συνεχείᾳ δὲ καὶ πασῶν αὐτῶν μετὰ τῶν ἄλλων θρησκειῶν, πρὸς ἀπαρτισμὸν μιᾶς πανθρησκείας, ἡ ὁποία οὕτω θ’ ἀποτελεῖ τὴν «ἐκκλησίαν» τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ἄρ. Ἐγκυκλίου :39    

                               
Ἐν Ἀθήναις τῇ 12/25 Ἰουλίου1946

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΥΛΑΒΕΣΤΑΤΟΥΣ ΕΦΗΜΕΡΙΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ ΤΩΝ Γ. Ο. Χ.

     Πληροφορηθέντες ὅτι τινὲς ἐξ ὑμῶν ἐν ταῖς ἱεραῖς ὁμιλίαις των ἐν τοῖς Ἁγίοις Ναοῖς οὐχὶ ἐκ κακῆς προθέσεως, ἀλλ’ ἐκ ζήλου θείου, νομίζοντες ὅτι οὕτω ἐξυπηρετούσι τόν ἀγῶνα, ἀναφέρονται καθ’ ὡρισμένων προσώπων καί ὀνομάτων, ἀπαγορεύομεν τοῦ λοιποῦ τὸ τοιοῦτον ἔκτροπον καί συνιστῶμεν, ὅπως ὁμιλοῦντες περιορίζονται εἰς ἠθικοθρησκευτικά μόνον θέματα δυνάμενα νὰ οἰκοδομήσωσι τοὺς Χριστιανούς καί οὐχί νά σκανδαλίσωσι αὐτούς καὶ νὰ γεννήσωσιν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν φθόνον καὶ ἐμπάθειαν.

Ἀρ. Ἐγκυκλίου: 34 

 Ἐν Ἀθήναις τῇ 10/23 Ἰουλίου 1946

ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΥΛΑΒΕΣΤΑΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ

Γνωρίζομεν Ὑμῖν ἀπόφασιν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Συνόδου συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν οὐδένα ἀπολύτως ἐξ Ἁγίου Ὅρους προερχόμενον Ἱερομόναχον ἢ Ἱεροδιάκονον ἢ Μοναχόν νὰ μὴ δέχησθε εἰς συλλείτουργον καὶ πνευματικήν ἐπικοινωνίαν ἐὰν οὗτος δὲν τυγχάνει ἐφωδιασμένως διὰ συστατηρίου γράμματος τοῦ ἐκεῖσε Ἱεροῦ Συνδέσμου τῶν Ζηλωτῶν Πατέρων ἢ τοιούτου ἐκ τῶν Γραφείων τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας ἡμῶν.

Σημειωτέον ὅτι κατά τῶν παραβατῶν τῆς παρούσης θὰ ἐφαρμοσθῶσι τὰ ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμενα καὶ ἀφορῶντα τούς ἐπικοινωνοῦντας πνευματικῶς μετὰ τῶν ἀκοινωνήτων καὶ μὴ ὄντων κοινωνικῶν πρὸς τὴν αὐτὴν Ἐκκλησίαν.

Ἐπιθυμοῦμεν νὰ μὴ ἐπανέλθωμεν ἐπ’ αὐτοῦ.

Ἐφ’ ᾧ καί διατελοῦμεν μετὰ Πατρικῶν Εὐχῶν καὶ Εὐλογιῶν.

Ἐντολῇ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Ὁ Πρόεδρος
† Ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος

Ἀρ. Ἐγκυκλίου :13

Ἐν Ἀθήναις τῇ 26 Μαΐου 1950

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΥΛΑΒΕΣΤΑΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ Γ. Ο. Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Χάρις ὑμῖν καὶ Εἰρήνη παρὰ Θεοῦ παρ’ ἡμῶν δ’ εὐχὴ καὶ Εὐλογία.

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας λαβοῦσα ὑπ’ ὄψιν πληροφορίας καθ’ ἃς τινὲς τῶν εὐλαβεστάτων Ἱερέων ἡμῶν ἀμελούσι καὶ τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν καθηκόντων αὐτῶν βάσει τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῆς ὑφ’ ἠμῶν δοθείσης ὁμολογίας κατὰ τὸ Σωτήριον ἔτος 1935, προαγόμεθα ὅπως ὑπομνήσωμεν πάσιν αὐτοῖς τὰ ἀκόλουθα.

Ἀριθ. Πρωττ. 1191

Έν Ἀθήναις τῇ 5ῃ Ἰουνίου 1974

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησίας