Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Χρυσοστόμου
Κερατσίνι Πειραιῶς
Πέμπτην 5/18-09-2024
ὑπὸ τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ταλαντίου κ. Καλλινίκου
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ Πρωθιεράρχα τῆς ἐν Ἐλλάδι Ἐκκλησίας μας κ.κ. Καλλίνικε,
Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος κ. Γερόντιε,
Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς,
Τίμιον Πρεσβυτέριον,
Σεπτὴ διακονία,
Εὐσεβεῖς καὶ φιλέορτοι χριστιανοὶ,
Σύσσωμη σήμερα ἡ ἐπί Γῆς Στρατευομένη καὶ Μαρτυρικὴ μας Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τιμᾶ καὶ πανηγυρίζει τὴν μνήμη τοῦ καλοῦ ἐκείνου Ποιμένος, ὁ ὁποῖος «ἔθυσε τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ὑπὲρ τῶν προβάτων» γιὰ νὰ διασφαλιστεῖ ἡ πνευματικὴ κληρονομιά καὶ ἡ Πίστις τῶν Ἁγίων Πατέρων στον τόπο μας, στὴν εὐλογημένη μας Πατρίδα εἰς τὴν ὁποίαν κάποιοι πρὶν ἀκριβῶς ἀπὸ ἕκατὸ ἕτη τὸ 1924 προσπάθησαν νὰ τὴν ὑφαρπάξουν καὶ νὰ τὴν κλονίσουν ἀλλὰ καὶ νὰ διασπάσουν τὴν Ἐκκλησία καταλύοντας τὸ δόγμα τῆς Ἐνότητος τῶν Ὀρθοδοξων.
Τιμοῦμε ἀπόψε καὶ αὔριο τὸν Στυλοβάτη τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, τὸν «Ἅγιο Πρόεδρο» -ὅπως τὸν ἀποκαλούσαν οἱ ἀγωνιστὲς τῆς εὐσεβείας- τὸν ἀπὸ Ἴμβρου, ἀπὸ Πελαγονίας καὶ πρώην Φλωρίνης Μητροπολίτην καὶ ἐν συνεχεία Πρωθιεράρχην καὶ Ἀρχιθύτην τῆς Ἐκκλησίας μας, Χρυσόστομο Καβουρίδην τὸν Νέον Ὁμολογητὴν (+1955),
Τιμοῦμε:
Τὸν Ποδηγέτην καὶ Πηδαλιοῦχον τοῦ ἀκαινοτομήτου Πληρώματος,
Τὸν Μεγάλο καὶ Ἱεροπρεπὴ Ἄνδρα,
Τὸν Φύλακα τῆς ἀλησμόνητης ἐλληνορθοδόξου Φαναριώτικης Παραδόσεως,
Τὸν Ἄγρυπνο Φρουρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας,
Τὸν Ἡρωϊκὸ Πρόμαχο τῆς Πατρώας Εὐσεβείας,
Τὸν Γενναῖον Ὁμολογητὴν τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας,
Τὸν Σύγχρονον Νηπτικὸν Πατέρα τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν,
Τὸν Πνευματικὸν μας Πατέρα καὶ Προκάτοχον,
Ὁφείλουμε βαθεία εὐγνωμοσύνη πρὸς τὴν Μεγάλην του Μορφὴν, ὁ Ὁποῖος ἐπὶ εἴκοσι συναπτὰ ἔτη (1935-1955) καὶ σὲ ἀρκετὰ προκεχωρημένην ἡλικίαν ἔδωσε τὴν καλὴν Μαρτυρίαν ἐν Ὀρθοδόξῳ Ὁμολογίᾳ καὶ Θεαρέστῳ Πολιτείᾳ καὶ Φρονήματι Μαρτυρικῷ. Κὶ αὑτὰ τὰ χρὸνια ὑπῆρξαν δύσκολα κὶ αὑτὰ ποὺ δυσκόλευαν ἕτι περισσότερο τὴν κατάστασην τοῦ Μεγάλου Ἰεράρχου δὲν ἧταν οἱ ἐξορίες, ὁ διωγμὸς καὶ οἱ συκοφαντίες ἐκ τῶν Καινοτόμων. Ὅλα αὑτὰ τὰ ὑπέμεινε ἀγογγύστως ἀλλὰ καὶ μετὰ χαρᾶς βιώνοντας εἰς τὴν ζωή του τὴν Παύλειον ρῆσιν «τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; 36 καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλο¬γίσθη¬μεν ὡς πρόβατα σφαγῆς (Ρωμ. 8,35-36)» ἀλλὰ κὶ ἔχοντας ἀπόλυτη ἐπίγνωση καὶ συνείδηση Ὀρθοδόξου Ἰεράρχου, ὁ ὁποῖος θυσιάζει τὸν ἑαυτὸν του διὰ τὸ ποίμνιον του.
Ἁυτὰ ποὺ δυσκόλεψαν περισσότερο τὸν Ἅγιο Χρυσόστομο ἦταν ἡ ἱδιοτέλεια καὶ οἱ ἀκραίες θέσεις τινῶν κληρικῶν οἱ ὁποίοι ἐν τέλει ἀποσχίσθησαν ἀλλὰ καὶ ἡ διαρκὴς ἀνάμιξη κοσμικῶν ἀνθρώπων μὴ ἐχόντων πνευματικότητα καὶ σεβασμὸν εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ δρώμενα, καὶ ἡ ἱστορία βέβαια ἐπαναλαμβάνεται μέχρι τῆς σήμερον ὅπου δυστυχῶς ἀνυπάκουοι καὶ ἱδιοτελεῖς κληρικοὶ καὶ ἱδιοτελεῖς κοσμικοὶ ἐπιβουλεύονται τὴν Ἐνότητα καὶ καλλιεργοῦν εἰς τὸν χῶρον μας διασπαστικὲς τάσεις καὶ ἀκραίες θέσεις οἱ ὁποῖες δὲν ἔχουν καμίαν σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησιολογίαν καὶ τὸ Ἥθος τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου! Πὸσες ὑπομονὲς ἄραγε ἔκανε ὁ ἀνεξίκακος Ἰεράρχης γιὰ νὰ διατηρήσει τὴν Ἐνότητα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων ἀλλὰ καὶ πόσες ὑπομονὲς καὶ ἀγῶνες θὰ ἔκανε καὶ σήμερον γιὰ νὰ διατηρήσει τὴν πολυπόθητον αὑτὴν Ἐνότητα!
Ἵδιον τοῦ χαρακτήρος του ἧταν ἡ διακριτικότητα καὶ ἡ εὐγένεια, σημειωτέον ὅτι ἀκόμα καὶ εἰς τὰ μικρά παιδία ὁ Ἀγιος ὅμιλούσε χρησιμοποιώντας πληθυντικὸν. Ἀκόμα καὶ τοὺς Καινοτόμους ὁ Ἅγιος προσπαθούσε νὰ ἀντιμετωπίσει μὲ ἐκκλησιαστικὸ ἥθος, χριστιανικὴ ἀγάπη καὶ διαλλακτικότητα, προσπαθώντας εἰ δυνατὸν νὰ ἀποκαταστήσει τὴν Ἐνότητα τῶν Ὀρθοδόξων καὶ νὰ ἐπαναφέρει τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἡμερολόγιο στὴν λατρεία.
Γόνος τῆς εὐλογημένης Θράκης, ἄνθρωπος βαθείας μορφώσεως ἀπόφοιτος τῆς πάλαι ποτὲ διαλαμψάσης Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, ἐκκλησιαστικῆς καὶ θύραθεν παιδείας, καλλιεργημένος, ἀνιδιοτελὴς καὶ ἀξιοπρεπής, πολυγραφώτατος καὶ ρητορικώτατος, ἐκφραστὴς τῆς μεγαλοψυχίας, τῆς ἀρχοντιᾶς καὶ τῆς ἐθνικοφροσύνης τῆς Φαναριώτικης Παραδόσεως, θεολόγος ἐμβριθέστατος καὶ καθαιρέτης ἔργῳ καὶ λόγῳ τῆς οἰκουμενιστικῆς Ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας, διέλαμψεν ὡς Φωστὴρ ἐν Κόσμῳ.
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἀντεδόξασεν αὐτὸν μὲ ἕνα μακάριον τέλος - ἐνθυμούμεθα ἄπαντες τὸ ὄραμα τοῦ ἑτέρου Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰωάννου τοῦ Νέου Ἐλεήμονος, ὅπου οἱ Ἅγιοι Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἡτοίμαζαν ἔνα ἐπουράνιον θρόνον διὰ τὸν Ἅγιον Χρυσόστομον! Τὸν ἀντεδόξασεν καὶ μὲ τὴν ἀνάδειξιν τῶν ἱερῶν καὶ χαριτοβρύτων αὐτοῦ Λειψάνων, ἀποτεθησαυρισμένων εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς Πάρνηθα, ὡς πηγὴν θείων σημείων καὶ θαυμάτων.
Ἐπιτρέψτε μου ἐν κατακλείδι νὰ ἀναφέρω ὁλίγα ἀποσπάσματα ἐκ τῶν συγγραφῶν καὶ τῶν λόγων τοῦ Μεγάλου μας Ἁγίου: «Ὅλον μου τὸ παρελθὸν ἐγγυᾶται περὶ τῶν ἁγνῶν καὶ εὐγενῶν ἐλατηρίων τῆς ὅλης Ἀρχιερατικῆς μου Πολιτείας...» «...Μὲ αὐταπάρνησιν καὶ εὐσθενίαν, εἰς οὐδὲν λογισάμενοι καὶ θρόνους καὶ ἀπολαβὰς καὶ ἡσυχίαν καὶ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἐξορίαν περὶ τὰς δυσμὰς τοῦ βίου, ἀπεδύθημεν εὐτόλμως καὶ εὐθαρσῶς εἰς τὸν τραχὺν μὲν καὶ ἐπισμυγερὸν (ἐπίμοχθον, κοπιώδη), ἀλλ᾿ ἔνδοξον καὶ ἱερὸν τοῦτον ἀγῶνα, ὅπως... περισώσωμεν τὸ ᾿Ορθόδοξον καὶ αἰωνόβιον κῦρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Αὐτοκεφάλου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας... ...Ἡμεῖς προτιμῶμεν, ὡς ἐκπροσωποῦντες τὴν βαθυτέραν ἠθικὴν ἔννοιαν τῆς Ἐκκλησίας, νὰ διωκώμεθα καὶ νὰ ὑποφέρωμεν, εὐθαρσῶς καὶ εὐόρκως ἀγωνιζόμενοι ἐπὶ τῶν ἀδαμαντίνων ἐπάλξεων τῆς ᾿Ορθοδοξίας, παρὰ νὰ ἐπαινώμεθα καὶ νὰ δοξαζώμεθα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, προδίδοντες καὶ ἀπεμπολοῦντες τὴν ἱερὰν Παρακαταθήκην τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Ἐκκλησίας».
Χαρακτηριστικὸς καὶ ὁ λόγος τοῦ πρὸς τὸν τὸτε Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Κρατούσης Ἐκκλησίας Σπυρίδωνα Βλάχο ὁ ὁποῖος προσπάθησε μὲ πρόσχημα τὴν μεταξύ των φιλία νὰ τὸν μεταπείσει ἵνα ἐγκαταλείψει τὸν ἀγῶνα ὑπὲρ τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου μὲ τὴν ὑπόσχεση νὰ ὰποκατασταθεῖ εἰς Μητρόπολιν καὶ νὰ λάβει ξανὰ τὸν μισθὸν τοῦ ἀκόμα ὡς καὶ τὰ ἀναδρομικὰ αὑτοῦ. «Μακαριώτατε∙ Φρόντισε νά ἑνώσης τήν Ἐκκλησίαν ἐπαναφέρων εἰς αὐτήν τό πατροπαράδοτον Ἑορτολόγιον, ἵνα ἡσυχάσουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Περί συντάξεων καί χρημάτων δέν ἐνδιαφέρομαι, οὐδέ χάριν τούτων ἀποφασίζω νά παραβιάσω τήν συνείδησίν μου, τώρα μάλιστα εἰς τάς δυσμᾶς τοῦ βίου μου. Εἶναι ψευδέστατον ὅτι διελύθησαν ἡ διαλύονται οἱ Παλαιοημερολογίται, τῶν ὁποίων μάλιστα χαλυβδοῦται τό θρησκευτικόν αἴσθημα. Ἀλλά καί ἄν, καθ' ὑπόθεσιν, ὅλοι οἱ Παλαιοημερολογίται διαρρεύσουν πρός τό νέον ἡμερολόγιον, ὡς ἰσχυρίζεσθε, καί μείνη εἰς καί μόνον Παλαιοημερολογίτης, αὐτός θά εἶμαι ἐγώ».
Ἰδιαιτέρως σήμερον ἐν ἔτει 2024, ὅπου συμπληρώνονται ἑκατὸ ἔτη ἀπὸ τὴν ἡμερολογιακὴν καινοτομίαν, ἡ Ἐκκλησία μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἶναι ἐδῶ καὶ συνεχίζει τὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου, τὸ ποιμαντικό, ἱεραποστολικὸ καὶ σωτηριολογικό της ἔργο ἀγωνιζομένη κατὰ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀλλὰ καὶ ὅλων αὑτῶν τῶν καινοτομιῶν καὶ τῆς ἐκοσμίκευσης ποὺ δυστυχῶς ἔχει καταλάβει καὶ τὸν έκκλησιαστικὸ χῶρο. Σήμερον προωθείται ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν Λατίνων καὶ ἡ πλήρη καταπάτησις καὶ κατάργησις τοῦ ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο χιλιετίες ἱσχύοντος καὶ καθιερωθέντος ὑπὸ τῆς ἐν Νικαίᾳ Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Πασχαλίου Κανόνος.
Ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος ἐξορίσθηκε, θυσιάσθηκε, ἀπαξιώθηκε, ταπεινώθηκε, συκοφαντήθηκε ἀλλά κὶ ἔμεινε σταθερός στὴν πίστη μέχρι τὸ τέλος. Αὑτόν παρακαλοῦμεν κὶ ἡμεῖς σήμερον, οἱ κληρονόμοι τῆς θυσίας καὶ τῶν ἀγώνων του, ἵνα πρεσβεύει ὑπὲρ πάντων ἡμῶν ἵνα ἀντισταθῶμεν σθεναρῶς εἰς ὅλας τὰς καινοτομίας καὶ ἵνα κρατήσωμεν τὴν Ὁμολογία τῆς Πίστεως ἄχρι τέλους παραμένοντας εἰς τὸ ὕψος τῆς μεγάλης ἀποστολής ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὁδὸν ποὺ ὁ ἵδιος χάραξε ».
Χαίρονται καὶ ἀγάλλονται σήμερον ὅπου τιμάται ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος ὁ νέος Ὁμολογητής, ὁ Ὅσιος Ἱερώνυμος ὁ ἐν Αἰγίνῃ καὶ ὁ συνωνόματος Ἱερώνυμος ὁ ἐν Πάρνηθι, ἡ Ἁγία Νεομάρτυς Αἰκατερίνη ἡ ἐν Μάνδρᾳ, ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἰωσὴφ ὁ ἐκ Δεσφίνης, ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ ἐν Ἀμφιάλῃ ὁ νέος Ἐλεήμων ἀλλὰ καὶ σύμπας ὁ τῶν Νεοφανῶν Ἁγίων Χορὸς.
Χαίρεται καὶ ἀγάλλεται ἡ μεγαλόφωνος τῶν Ὀρθοδόξων Σύναξις σήμερον καὶ ἐδῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ Ἐξωτερικὸ, εἰς τὸν ἀπανταχοῦ κόσμον ὅπου ὑπάρχει Γνησία Ὀρθοδοξία.
Ἀλλ’ ὧ Ὅσιε Γέροντα Ἅγιε Χρυσόστομε Νέε Ὁμολογητὰ, μέμνησο πάντων ἡμῶν τῶν δεομένων, μέμνησο ὑπὲρ τῆς ἀγωνιζομένης Μαρτυρικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας, μέμνησο ὑπὲρ τοῦ μικροῦ Ποιμνίου τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν καὶ τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων, τοῦ ἱεροῦ κλήρου, τοῦ μοναχικοῦ τάγματος ἀλλὰ καὶ τοῦ εὐσεβοῦς λείμματος τῶν Ὀρθοδόξων, μέμνησο ὑπὲρ πάντων ἡμῶν ἐν τῇ Ἐπουρανίῳ Βασιλείᾳ τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, αὐτῆς τῆς Βασιλείας ἧς οὐκ ἔσται τέλος.