+Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος Κλήμεντος
Στὴν ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἀποτελοῦμε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Μεταξύ μας, σὰν «ἀλλήλων μέλη», εἴμαστε τοῦ αὐτοῦ πνεύματος καὶ ἔχουμε καὶ διατηροῦμε ἑνότητα ἀδιάσπαστη, ὅπως βεβαιώνει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος: «ἕν σῶμα καὶ ἕν πνεῦμα» (Ἐφεσ. 4, 4). Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει διχόνοια διότι λαμβάνουμε ἀπὸ τὴν αὐτὴ πηγὴ Πνεῦμα Ἅγιο, τὸ ὁποῖο συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας καὶ μᾶς διατηρεῖ σὲ ὁμόνοια καὶ ὁμοφροσύνη.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει ὅτι, «ὅταν πάντες ὁμοίως πιστεύομεν, τότε ἑνότης ἐστίν» (Λόγος ΙΑ΄, εἰς τὴν πρὸς Ἐφεσίους, 3).
Αὐτὸ ὅμως διασαλεύεται ὅταν παρουσιασθεῖ καὶ συναφθεῖ φιλία μὲ αἱρετικοὺς (αὐτόθι, 1). Τότε ἀρχίζει διάσπαση στὴν συνοχὴ τοὺ σώματος καὶ ἡ πνευματικὴ ἑνότητα διασαλεύεται.
Τὰ πράγματα χειροτερεύουν ὅταν κάποιοι μεμονωμένα -ἤ καὶ συλλογικὰ- ἀρχίζουν νὰ διδάσκουν καὶ νὰ πράττουν αἱρετικά. Καὶ μάλιστα ἄν εἶναι Ποιμένες, τότε μετατρέπονται σὲ λύκους ζημιογόνους καὶ ἐπικινδύνους. Εἶναι σαφὴς ἡ Πατερικὴ Παράδοσή μας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ὁδηγητικὴ γραμμὴ πορείας μέσα στὴν ἱστορία μας. Ὅταν κάποιος δυσσεβεῖ ὡς πρὸς τὴν Πίστη καὶ διδάσκει «ἐπ’ ἐκκλησίας» πεπλανημένα, ἐμμένει σὲ Καινοτομίες καὶ αὐθαιρετεῖ, τότε «οὐδένα κοινωνίας ἔχει τόπον» ἀπὸ μέρους τῶν ὀρθοφρονούντων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, «ἀλλ’ ἔσται πάντων ἀλλότριος (ξένος)» (Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Ἐπιστολὴ XVIII, «Πρὸς τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαὸν Κωνσταντινουπόλεως»).
Ὅσοι ἐμμένουν σὲ ξένα καὶ ἀλλότρια δόγματα, τὰ ὁποῖα καθόλου δὲν γνωρίζει οὔτε δέχεται ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη Καθολικὴ Ἐκκλησία, τότε αὐτοὶ εἶναι φευκτέοι ὡς φθορεῖς καὶ καταστροφεῖς (αὐτόθι) καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ κινηθεῖ ἡ σχετικὴ διαδικασία Συνοδικῆς ἀντιμετωπίσεως καὶ κρίσεως.
Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει ἐδῶ καὶ δεκαετίες μὲ τοὺς ἀσεβεῖς Οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι καταπατοῦν ἀσύστολα τὴν ὅλη Παράδοση καὶ τὸ Ἦθος τῆς Ἐκκλησίας, συμμετέχοντες καὶ προωθοῦντες τὴν ὁδὸ τῆς Ἀποστασίας. Κάποιες χαρακτηριστικὲς σχετικὰ πρόφατες ἐνέργειές τους ὑπεραποδεικνύουν γιὰ πολλοστὴ φορὰ τὸ τραγικὸ αὐτὸ συμπέρασμα, ἐν ὄψει μάλιστα ὅσων ἑτοιμάζουν σὲ Νίκαια καὶ Κωνσταντινούπολη ἐνώπιον ὅλου τοῦ κόσμου τὶς ἑπόμενες ἀκριβῶς ἡμέρες (28-30 Νοεμβρίου 2025).
Α΄. Σουηδία – Οἰκουμενιστικὴ Ἐπέτειος
Στὴν ἐπέτειο τῶν 100 ἐτῶν ἀπὸ τὴν Διάσκεψη «Πίστις καὶ Τάξις» (πρώϊμου Οἰκουμενικοῦ Ὀργανισμοῦ) ποὺ συγκλήθηκε στὴν Στοκχόλμη τῆς Σουηδίας τὸ 1925, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος τὸ Σάββατο, 23-8-2025, «παρέστη καὶ μίλησε σὲ μεγαλειώδη οἰκουμενικὴ ἀκολουθία στὸν Λουθηρανικὸ Καθεδρικὸ Ναὸ τῆς Στοκχόλμης, παρουσία τοῦ Βασιλικοῦ ζεύγους, τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας, ἐκπροσώπων Ἐκκλησιῶν καὶ Ὁμολογιῶν καὶ πλήθους πιστῶν». «Ἡ ἐκδήλωση κορυφώθηκε μὲ κοινὴ προσευχὴ καὶ τὴν ἀπαγγελία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ἀπὸ τοὺς παρευρισκομένους, ἀναδεικνύοντας τὴν ἱστορικὴ συνέχεια καὶ τὴ δέσμευση τῶν Ἐκκλησιῶν γιὰ ἑνότητα καὶ συμφιλίωση» (Orthodox Times, 25-8-2025).
Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα, Κυριακή, 24-8-2025, στὸν Λουθηρανικὸ Καθεδρικὸ Ναὸ τῆς Οὐψάλας πραγματοποιήθηκε ἐπίσης «οἰκουμενικὴ προσευχή» μὲ τίτλο: «Καιρὸς γιὰ τὴν Εἰρήνη τοῦ Θεοῦ», παρουσίᾳ «ἐκκλησιαστικῶν προκαθημένων» ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο. Ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀνέγνωσε ἑλληνικὰ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως «ὅπως εἶχε κάνει πρὸ 100 ἐτῶν ὁ τότε Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Φώτιος στὸν ἴδιο ναό». Ἐπίσης, παρουσιάσθηκε «Οἰκουμενικὸ Κάλεσμα γιὰ τὴν Εἰρήνη» μὲ τὴν δήλωση: «Ὁ Θεὸς μᾶς καλεῖ -ὡς Ἐκκλησίες, ἀδέλφια στὴν πίστη, συνάνθρωποι- νὰ γίνουμε φορεῖς τῆς εἰρήνης Του… Στεκόμαστε μαζὶ -διαφορετικοὶ σὲ παραδόσεις, γλῶσσες, πολιτισμούς- ἀλλὰ ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ… Ἡ ἑνότητά μας δὲν εἶναι ὁμοιομορφία, ἀλλὰ συμφιλιωμένη πολυμορφία ποὺ ἀντανακλᾶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ» (Orthodox Times, 25-8-2025).
Οἱ Οἰκουμενιστικὲς αὐτὲς μωροδοξίες καὶ κακοδοξίες εἶναι παντελῶς ἄγνωστες στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοσή μας, ἀπαράδεκτες καὶ καταδικαστέες.
Β΄. Ρώμη – Διαθρησκειακὴ Συνάντηση
Τὴν Κυριακή, 26-10-2025, ὁ πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος μετέβη στὴν Ρώμη ὡς ἐπίσημος προσκεκλημένος τῆς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Αἰγιδίου, γιὰ νὰ συμμετάσχει ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς ὁμιλητὲς στὴν καθιερωθεῖσα ἐτήσια Διαθρησκειακὴ Συνάντηση τῆς Κοινότητος αὐτῆς, ποὺ εἶχε τὸ γενικὸ θέμα: «Τολμῶ γιὰ τὴν Εἰρήνη».
Τὴν Δευτέρα, 27/10, ὁ Ἀλεξανδρείας ἐπισκέφθηκε τὸν τάφο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καὶ τὸ ἀπόγευμα ἦταν ὁμιλητὴς στὴν συνάντηση μὲ θέμα: «Ἑνότητα Χριστιανῶν – Ξαναβρίσκοντας τὸν δρόμο». Ἐκεῖ, «προέτρεψε τοὺς συμμετόχους σὲ διάλογο μὲ ἀλληλοσεβασμὸ καὶ ἀλληλοκατανόηση, ὅπως καὶ σὲ ἀναγνώριση τῆς προσφορᾶς τοῦ καθενὸς μὲ γνώμονα τὸν Χριστό. Κάλεσε σὲ συσπείρωση καὶ ἀγώνα γιὰ τὴν μελλοντικὴ πορεία. Στὴν προσπάθεια νὰ γίνουμε καὶ πάλι μιὰ αὐθεντικὴ οἰκογένεια Χριστοῦ, μιὰ παραδοσιακή, ἑνωμένη καὶ ἀγαπημένη οἰκογένεια τοῦ Σωτῆρα μας…» (Ρομφαία, 30-10-2025).
Παρὼν ἦταν καὶ ὁ νέος ἀρχιεπίσκοπος Τιράνων καὶ Ἀλβανίας Ἰωάννης, ἐκπρόσωποι τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅπως καὶ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Μαζὶ μὲ τὸν πατριάρχη ἦταν καὶ οἱ μητροπολίτες Καμεροὺν Γρηγόριος καὶ Γουϊνέας Γεώργιος, καὶ ὁ ἐπίσκοπος Νιέρι καὶ Ὄρους Κένυας Πανάρετος.
Ὁ Ἀλεξανδρείας συμμετεῖχε ἐπίσης μαζὶ μὲ τὸν Πάπα Λέοντα στὴν συνάντηση τῶν Χριστιανῶν στὸ Κολοσσαῖο τῆς Ρώμης γιὰ κοινὴ προσευχὴ ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ κόσμου, ὅπου ἦταν καὶ πάλι ὁμιλητής. Εἶπε δὲ μεταξὺ ἄλλων: «Ἐδῶ σήμερα εἴμαστε μιὰ οἰκογένεια γιὰ νὰ προστατεύσουμε τὴν ζωή, νὰ ἀναζητήσουμε νέους δρόμους διαλόγου… Στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἄς τολμήσουμε νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ τὴν εἰρήνη, ἄς τολμήσουμε νὰ προσευχηθοῦμε γιὰ τὴν εἰρήνη…» (αὐτόθι).
Ἀργότερα, εἶχε συνάντηση μὲ τὸν Πάπα στὸ Βατικανό, ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἀνανέωσαν τὴν συνάντησή τους στὴν Νίκαια στὶς 28 Νοεμβρίου καὶ στὸ Φανάρι στὶς 29 Νοεμβρίου (Orthodox Times, 30-10-2025, «Ἐθνικὸς Κήρυξ», 30-10-2025).
Γ΄. Ρώμη – Παρουσίαση ἀνανεωμένης «Οἰκουμενικῆς Χάρτας»
Ἀπὸ 4 ἕως 6 Νοεμβρίου 2025 πραγματοποιήθηκε Οἰκουμενικὴ Συνάντηση Κοινῆς Ἐπιτροπῆς στὴν Ρώμη, ἤτοι τοῦ «Συμβουλίου Εὐρωπαϊκῶν Ἐπισκοπικῶν Συνελεύσεων» (CCEE-Παπικοί) καὶ τῆς «Διασκέψεως Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν» (CEC-ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστές, Ἀγγλικανοί, Προτεστάντες).
Κορυφαία στιγμὴ τῆς Συναντήσεως ὑπῆρξε ἡ συνυπογραφὴ τῆς ἀνανεωμένης Charta Oecumenica (Οἰκουμενικῆς Χάρτας) τὴν Τετάρτη, 5/11 (25 χρόνια μετὰ τὴν πρώτη ὑπογραφή της στὸ Στρασβοῦργο τὸ 2001), στὸν Ναὸ τοῦ Μαρτυρίου τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὸ Ἀββαεῖο τῶν Τριῶν Πηγῶν. Τὸ κείμενο ὑπέγραψαν οἱ Πρόεδροι τῶν δύο Ὀργανισμῶν: ἐκ μέρους τοῦ CCEE ὁ Παπικὸς ἀρχιεπίσκοπος Βίλνιους Gintaras Grusas καὶ ἐκ μέρους τοῦ CEC ὁ ἀρχιεπίσκοπος Θυατείρων καὶ Μεγ. Βρετανίας Νικήτας (Ρομφαία, 7-11-2025).
Ἤδη ἀπὸ τὴν πρώτη κυκλοφορία της, τὸ 2001, ἡ «Οἰκουμενικὴ Χάρτα» περιεγράφη ὡς «θεμελιῶδες κείμενο ποὺ ἐκφράζει τὶς βασικὲς κατευθύνσεις καὶ τοὺς κύριους στόχους τῆς οἰκουμενικῆς συνεργασίας τῶν Ἐκκλησιῶν στὴν Εὐρώπη» (περιοδ. «Καθ’ ὁδόν», τ. 17/Δεκέμβριος 2001, ἐκδ. «Παρατηρητής», Θεσσαλονίκη, σελ. 71-81, ὅπου παρατίθεται σὲ ἑλληνικὴ μετάφραση τὸ κείμενο τῆς πρώτης ἐκδόσεως τῆς «Χάρτας»).
Στὴν Ρώμη πάλι, στὶς 6/11, «οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Εὐρώπης» ἔγιναν δεκτοὶ σὲ εἰδικὴ ἀκρόαση ἀπὸ τὸν Πάπα Λέοντα ΙΔ΄ στὴν αἴθουσα τοῦ Κονσιστορίου στὸ Βατικανό, ὅπου ὁ Πάπας θεώρησε τὴν «Χάρτα» ὡς «ὁρόσημο γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ οἰκουμενικὴ συνεργασία» (Ρομφαία, 7-11-2025).
Σὲ συνέντευξή του ὁ Θυατείρων Νικήτας στὸ Vatican News χαρακτήρισε τὴν Βατικάνεια ἐμπειρία «τιμή, προνόμιο καὶ εὐλογία». «Δείχνει ὅτι ἔχουμε ξεπεράσει τὶς διαφορὲς τοῦ παρελθόντος… Οἱ τοῖχοι τοῦ διαχωρισμοῦ ἔχουν καταρρεύσει. Τώρα ἐργαζόμαστε μαζί. Μιλᾶμε τὴν ἴδια γλῶσσα, τὴ γλῶσσα τοῦ Χριστοῦ, τὴ γλῶσσα τῆς ἀγάπης» (αὐτόθι).
Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι οἱ δηλώσεις αὐτὲς ἀποδεικνύουν τὸ μέγεθος τοῦ ἀπόλυτου πνευματικοῦ σκοτασμοῦ τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι κάθετοι καὶ ἰσοπεδωτικοί. Οὐδεμία σχέση ἔχουν μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση. Γνωρίζουμε ὅτι στὴν ἀλαζονεία τους πιστεύουν ὅτι ὅποιος δὲν ἀποδέχεται τὴν καταστροφικὴ γραμμή τους θεωρεῖται φυγόμαχος καὶ ἐξωπραγματικός. Ὅμως, οἱ δυστυχεῖς αὐτοὶ «μάχιμοι» στὸ ἀλλότριο καὶ ἐξωεκκλησιαστικὸ Οἰκουμενιστικὸ ἔρεβος εἶναι στὴν πραγματικότητα ἀέραν δέροντες καὶ ματαίως κοπιῶντες σὲ πνευματικὸ χάος, ἤ μᾶλλον καλύτερα σὲ σκακιέρες γεωπολιτικῶν συμφερόντων γιὰ νὰ περισώσουν θεσμοὺς καὶ θρόνους καὶ γιὰ νὰ διατηρήσουν προνόμια καὶ τίτλους, στερημένοι χαρισματικότητος καὶ ζωῆς.
- Σημειωτέον ὅτι τὸ Προεδρεῖο τοῦ CEC ὑπὸ τὸν Θυατείρων Νικήτα ἐπισκέφθηκε λίγο νωρίτερα, στὶς 30-9-2025, τὸν Ἀντιπεριφερειάρχη Χανίων στὰ Χανιὰ τῆς Κρήτης, στὸ πλαίσιο προετοιμασίας τῆς ἑπομένης Γενικῆς Συνελεύσεως αὐτῆς, ἡ ὁποία θὰ γίνει στὸ Κολυμπάρι τὸν Μάϊο τοῦ 2028 (Zarpanews.gr, 30-9-2025).
Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ἔγινε ἐν συνεχείᾳ συνάντηση καὶ μὲ τὸν Περιφερειάρχη Κρήτης στὸ Ἡράκλειο, ὅπου στὴν σχετικὴ ἀναμνηστικὴ φωτογραφία -ἀπουσιάζοντος τοῦ Θυατείρων Νικήτα- διακρίνεται στὸ κέντρο μὲ τὰ ράσα της τὸ μέλος τοῦ Προεδρείου τοῦ CEC κυρία Dagmar Winter, «ἐπισκοπίνα τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας». Παρέστη δὲ ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης καὶ ὁ ἐπίσκοπος Κνωσσοῦ Μεθόδιος (Περιφέρεια Κρήτης, Δελτίο Τύπου, 2-10-2025).
Λοιπόν, ἐπισκοπίνες καὶ ἐπίσκοποι ἀπὸ κοινοῦ, στὸ ὄνομα τῆς «ὀρθόδοξης μαρτυρίας» καὶ τῆς «παγχριστιανικῆς ἑνότητος»! Πόση πώρωση πρέπει νὰ ἔχεις ὑποστεῖ ὥστε νὰ θεωρεῖς ὅλα αὐτὰ ὡς φυσικὰ καὶ ἀναγκαῖα γιὰ τὴν προώθηση ἑνὸς δῆθεν «θείου σκοποῦ καὶ ὁράματος»; Πόσο πλανεμένος πρέπει νὰ εἶσαι γιὰ νὰ θεωρεῖς τὴν καθιέρωση αὐτῶν τῶν πραγμάτων ὡς «θείων δωρεῶν καὶ εὐλογιῶν»;!…
Ἐν τούτοις, οἱ ἀποθρασυνόμενοι στὴν ἀναισχυντία τους δυστυχέστατοι Οἰκουμενιστὲς θεωροῦν τὴν συνυπογραφὴ τῆς ἀναθεωρημένης «Οἰκουμενικῆς Χάρτας» στὴν Ρώμη, στὶς ἀρχὲς τοῦ Νοεμβρίου 2025, ὡς «ἱστορικὸ βῆμα πρὸς τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν στὴν Εὐρώπη καὶ νέο ὁρόσημο στὸν οἰκουμενικὸ διάλογο, καθὼς ἐκφράζει τὴν ἐπιθυμία τῶν Ἐκκλησιῶν νὰ πορευθοῦν ἀπὸ κοινοῦ σὲ πνεῦμα διαλόγου, ἀλληλοκατανόησης καὶ κοινῆς μαρτυρίας ἐνώπιον τῶν προκλήσεων τῆς ἐποχῆς» («Panorthodox Synod», 6-11-2025, ἐπιμέλ. Ἰω. Λότσιος).
Οἱ Οἰκουμενιστὲς δὲν φείδονται πομπωδῶν ἐκφράσεων γιὰ νὰ τονίσουν τὴν σπουδαιότητα τῆς «Οἰκουμενικῆς Χάρτας»: ὅτι δηλαδή «συμβάλλει στὴν συγκρότηση ἑνὸς οἰκουμενικοῦ ἤθους», «συνιστᾶ ἰσχυρὸ μήνυμα ἑνότητος καὶ ἐλπίδας», ὅπως καὶ «ἀνάληψης κοινῆς εὐθύνης στὴν κοινωνία», καθὼς καὶ «ἐργασία γιὰ τὴν ἑνότητα μὲ σεβασμὸ στὶς θεολογικὲς διαφοροποιήσεις», ὅτι πραγματοποιεῖ οὐσιαστικὰ «τὴν οἰκουμενικὴ ἑνότητα μέσα ἀπὸ κοινὲς μορφὲς δράσης» καὶ ὅτι προωθεῖ τὸν διάλογο μὲ ἄλλες θρησκεῖες καὶ ἰδεολογίες, προτείνοντας «ἐκκλησιολογία ἑνότητος, ἡ ὁποία δὲν σημαίνει ὁμοιομορφία, ἀλλὰ περιλαμβάνει τὴν διαφορετικότητα τῶν παραδόσεων»· γι’ αὐτὸ καὶ πιστεύεται ὅτι τὸ γνωστὸ Οἰκουμενιστικὸ Διάγγελμα τοῦ 1920 τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀποτελεῖ «πρόδρομο» τῆς «Χάρτας» ὡς πρὸς τὰ πρακτικὰ βήματα ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν προώθηση τῆς χριστιανικῆς ἑνότητος! (βλ. Κουρούκλη Μαρία, Οἰκουμενικὴ Χάρτα: Ὁ σεβασμὸς τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Διαφορετικότητας στὸ πλαίσιο τῶν Διαχριστιανικῶν Διαλόγων [CEC-ΠΣΕ]…, ΕΚΠΑ, Κοινὸ Πρόγραμμα Μεταπτυχιακῶν Σπουδῶν, Διπλωματικὴ Ἐργασία, Ἀθήνα-Αὔγουστος 2025, σελ. 24, 26, 27, 28, 29, 30, 35, 48).
Ὅλα αὐτὰ ἀπὸ Ὀρθοδόξου Πατερικῆς ἀπόψεως εἶναι ἄξια καταδίκης καὶ ἀναθεματισμοῦ γιὰ τὸ μέγεθος τῆς διαστροφικότητός τους.
Οἱ σκληρυμένοι Οἰκουμενιστὲς θεωροῦν ἀκάθεκτοι τὴν παροῦσα ἀνανεωμένη «Χάρτα» ὅτι «ἀποτελεῖ πνευματικὸ ἐργαλεῖο γιὰ τὴν καλλιέργεια μιᾶς κουλτούρας συνεργασίας, σεβασμοῦ καὶ κοινῆς ἀποστολῆς. Ἀποτελεῖ ὁραματικὸ καὶ προφητικὸ κείμενο γιὰ τὸν ρόλο τῶν Ἐκκλησιῶν στὴν σημερινὴ Εὐρώπη… Καλεῖ σὲ ἔμπρακτη ἑνότητα, ὑπευθυνότητα καὶ κοινὴ μαρτυρία σὲ ἕναν κόσμο ποὺ διψᾶ γιὰ νόημα, ἐλπίδα καὶ εἰρήνη» («Panorthodox Synod», 6-11-2025, ἐπιμέλ. Ἰω. Λότσιος).
Ἄν πράγματι ἀναμένει κάποιος αὐτὰ τὰ μόνον ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ χαριζόμενα ἀγαθὰ ἀπὸ τὴν θολούρα τῆς Οἰκουμενιστικῆς συγχύσεως, τότε θὰ λάβει τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα, διότι ἡ πηγὴ εἶναι μολυσματική. Αὐτὴ ἡ ἀκατάσχετη ἀγαπολογία καὶ εἰρηνολογία εἶναι -φοβούμεθα- προάγγελος δεινῶν γιὰ τὴν ἀμετανόητη ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία τρέφει ψευδεῖς καὶ μάταιες ἐλπίδες.
Ἡ Οἰκουμενιστικὴ προσπάθεια δὲν εἶχε οὔτε ἔχει θεμέλια θεῖα καὶ εὐλογημένα, γι’ αὐτὸ καὶ ἐξετράπη καὶ ἐκτρέπεται συνεχῶς. Στερούμενη Ὀρθοδόξων προϋποθέσεων, ἡ θεωρούμενη ὡς ὀρθόδοξη συμμετοχὴ ἀπομακρύνει ὅλο καὶ περισσότερο τοὺς ἐξ ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστὲς ἀπὸ τὴν Ἁγιοπνευματικὴ Πηγὴ Ἀληθείας τῆς Ἐκκλησίας.
Εὐχόμαστε ἀνάνηψη στοὺς ἐξαπατημένους Οἰκουμενιστὰς διὰ θαύματος Θεοῦ, διότι αὐτοὶ ὡς ἀμετάθετοι στοὺς σκοπούς τους ἑτοιμάζουν τὶς ἡμέρες αὐτὲς νέες Οἰκουμενιστικὲς φιέστες, ἐν ὄψει μάλιστα ἐπιτεύξεως «Κοινοῦ Ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα» μὲ τοὺς ἀδελφούς τους ἑτεροδόξους! Αὐτὸς εἶναι ὁ διάπυρος πόθος τους ἐδῶ καὶ ἕναν αἰῶνα, γι’ αὐτὸ καὶ ἄλλαξαν τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Ἡμερολόγιο τὸ 1924 ὡς πρὸς τὶς Ἀκίνητες Ἑορτὲς «πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». Οἱ δὲ λοιπὲς δικαιολογίες καὶ ματαιολογίες τους προκειμένου δῆθεν νὰ διορθώσουν ἀστρονομικὰ λάθη, τοὺς καθιστοῦν ἔτι περισσότερον ἀναπολογήτους.
Εἶναι ἀπορίας ἄξιον ὅτι ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ἐκ τῶν ἐπισήμων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ δὴ τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται γενικὰ «παραδοσιακοί» καὶ «ἀντιτασσόμενοι» στὴν Οἰκουμενιστικὴ κακοδοξία, τηροῦν σχεδὸν ἀπόλυτη σιωπὴ ἐνώπιον ὅλων αὐτῶν ποὺ ἐδῶ περιγράφουμε ἀδρῶς. Ἤ μᾶλλον κάνουν τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο: βάλλουν ἐναντίον τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου, ἐξ αἰτίας θορύβου ἀπὸ περιθωριακοὺς ἀνθρώπους-καπηλευτὲς ποὺ ὑποδύονται τὸν «Παλαιοημερολογίτη», προκειμένου κατὰ τὴν πλανερὴ γνώμη τους νὰ ἐξαρθρώσουν καὶ ἀποδυναμώσουν τὴν θεάρεστη Μαρτυρία τους καὶ τὴν Ὁμολογία τους. Ἄς ἀκούσουν ὅμως οἱ ὑποκριτὲς αὐτοί, ὅποιοι κι ἄν εἶναι, ἐναβρυνόμενοι στὶς νομικίστικες σοφιστεῖες τους, τὴν θεία ἐτυμηγορία: «Οὐαὶ ὑμῖν Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί… διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα»! (Ματθ. 23, 14)…
Ἡ διαφύλαξη πάσῃ θυσίᾳ τῆς θείας «Παρακαταθήκης» (Α΄ Τιμοθ. 6, 20) ἀλωβήτου, ἀποτελεῖ πρώτιστο καθῆκον τῶν ἀληθινῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν στὶς ἡμέρες μας. Γιὰ τὴν ἐπίτευξη τούτου, εἶναι ἐπιτακτικὸ χρέος ἡ ἀποφυγὴ τῆς κοινωνίας πρὸς τοὺς ἐκπεσόντας ἀκοινωνήτους Οἰκουμενιστάς, ὅπως καὶ «τὸ μνημόσυνον τῶν ἀμνημονεύτων» (Ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός, «Ἐπιστολὴ πρὸς Ἱερομόναχον Θεοφάνην»).
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς προτέπουν σὲ ἀνδρεία τήρηση τῆς Πίστεως ἀμετακινήτου, ἔστω κι ἄν γιὰ τὸ ἱερὸ αὐτὸ ἔργο ὑφιστάμεθα διώξεις, συκοφαντίες, ὕβρεις, περιφρονήσεις καὶ κάθε εἴδους κακώσεις, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν ἐνδείξεις ἀναπαύσεως Πνεύματος Ἁγίου. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος πιστοποιεῖ: «Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν Κυρίῳ μακάριοι· ὅτι τὸ τῆς δυνάμεως καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα εἰς ὑμᾶς ἀναπέπαυται» (Α΄ Πέτρ. 4, 14).
Ἡ παρήγορη αὐτὴ διαβεβαίωση εἴθε νὰ ἠχεῖ ἀποφασιστικὰ στὴν πνευματικὴ ἀκοὴ παντὸς ἀληθινοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ τῆς σήμερον στὴν ὁδὸ τῆς Ματυρίας καὶ Ὁμολογίας, στὰ παρόντα καὶ στὰ μέλλοντα, ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς, ὥστε νὰ τύχουμε τῆς θείας εὐαρεσκείας καὶ τοῦ θείου μακαρισμοῦ! (Για περισσότερα βλ. ΕΔΩ).
Λάρισα, 14/27-11-2025
Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλίππου
καὶ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ