Τήν Δευτέραν, 19-9/2-10-2017, ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον ἡ Ἡγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Μενδενίτσης Φθιώτιδος Εἰρήνη (Χρυσοβαλάντου) Μοναχή. Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία της ἐψάλη τήν Τρίτην, 20-9/3-10-2017, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Φωτίου.
Ἡ ὡς ἄνω προσφάτως ἀποβιώσασα Γερόντισσα Εἰρήνη (κατά κόσμον Ἑλένη Κατσουνωτοῦ), ἐγεννήθη εἰς τό χωρίον Ὕψωνα ἐπαρχίας Λεμεσοῦ τῆς μεγαλονήσου Κύπρου καί ἀνετράφη μετά τῆς ἀδελφῆς της καί τῶν ἄλλων πέντε ἀδελφῶν της ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου παρά τῶν εὐσεβῶν γονέων της καί δή τῆς μητρός της, κοινῶς μαρτυρουμένης ἐν τῷ Κυρίῳ “ἁγίας” Σαλώμης.
Ἐκ παιδικῆς ἡλικίας μετά τῆς κατά σάρκα ἀδελφῆς της καί τοῦ συνομηλίκου της, ἀειμνήστου Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου, ἈρχιμανδρίτουΓέροντος Εὐθυμίου, τυγχάνοντος καί ἐξαδέλφου των, ἐπόθησαν διακαῶς τήν Μοναχικήν Πολιτείαν.
Ὅθεν ἐν τῇ ἐφηβικῇ της ἔτι ἡλικίᾳ (δέκα ἕξι ἐτῶν) μετά τῆς ἀδελφῆς της (δέκα ὀκτώ ἐτῶν), ἐρασοφόρησαν εἰς τήν Ἱ. Μονήν Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀμμοχώστου.
Πληροφορηθεῖσαι δέ περί τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου ἐν Ἑλλάδι, ἔλαβον τήν γενναῖαν ἀπόφασιν νά ἐγκαταλείψουν Πατρίδα, γονεῖς, συγγενεῖς κ.λ.π. καί μετ' αὐταπαρνήσεως μετέβησαν εἰς τήν Ἱ. Μονήν Ἁγίου Κωνσταντίνου τῆς Χίου, μεθ' ἑτέρων ὀκτώ μοναζουσῶν, τό ἔτος 1946.
Ἡ ἀείμνηστος Γερόντισσα Εἰρήνη Μοναχὴ ἔλαβε τό Μέγα καί Ἀγγελικόν Σχῆμα εἰς τό ὡς ἄνω Μοναστήριον ὑπό τῆς Γεροντίσσης Θεοκτίστης καί τοῦ Ἱερομονάχου π. Λουκᾶ Καραΐσκου, Ἐφημερίου τῆς Μονῆς. Κατόπιν ἀρκετῶν ἐτῶν ἀκριβοῦς Μοναχικῆς διαβιώσεως, ἀπεχώρησεν ἐκ τῆς Μονῆς αὐτῆς μετά τῆς ἀδελφῆς της, Φεβρωνίας Μοναχῆς καί ἑτέρας ἀδελφῆς, Εὐπραξίας Μοναχῆς.
Τῇ εὐλογίᾳ δέ καί μεγίστῃ πνευματικῇ βοηθείᾳ τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου ἀειμνήστου Μακαριωτάτου Αὐξεντίου, ἐθεμελίωσαν καί ἵδρυσαν τήν Ἱ. Μονήν Ἁγίας Τριάδος παρά τό χωρίον Μενδενίτσα Νομοῦ Φθιώτιδος, τό ἔτος 1966, μετά πολλῶν κόπων καί μόχθων καί πολλαπλῶν πειρασμῶν, ἐργαζόμεναι νυχθημερόν τήν ἱεράν τέχνην τῆς Ἁγιογραφίας.
Ἡ ἀείμνηστος Γερόντισσα ἐχρημάτισε πρώτη Ἡγουμένη τῆς Μονῆς ἐπί πενῆντα ἕνα ἔτη ποιμάνασα Θεοφιλῶς καί Θεαρέστως τήν Συνοδίαν της.
Τό τέλος της ὑπῆρξεν ὁσιακόν. Μετά τριετῆ κατάκλισιν λόγῳ ἀσθενείας καί συχνήν Θείαν Κοινωνίαν, ὀλίγην ὥραν πρό τῆς ἐν γαλήνῃ ψυχῆς πρός Κύριον ἐκδημίας της, ἔλαβε καί πάλιν τό μέγα Ἐφόδιον.
Ὑπῆρξεν ἀξιαγάπητος καί λίαν σεβαστή εἰς ὅσους τήν ἐγνώρισαν λαϊκούς τε καί Κληρικούς.
Ἀξιοσημείωτον τυγχάνει, ὅτι ἐκ τῆς εὐσεβοῦς οἰκογενείας της οἱ δύο ἀδελφοί της ἔγιναν Μοναχοί (ὁ ἀείμνηστος Ἀθανάσιος Ἱερομόναχος καί Ἰωακείμ Μοναχός, ἀμφότεροι Ἁγιορεῖται).
Ἐπί πλέον, ἑπτά ἐξ αἵματος στενά συγγενικά της πρόσωπα ἐνεδύθησαν τό τετιμημένον ρᾶσον: Οἱ ἀείμνηστοι Ἀρκάδιος Μητροπολίτης Ἀσκάλωνος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Ρωμανός Ἀρχιμανδρίτης τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, Ἐλισάβετ καί Ἄννα Μοναχαί, Διονύσιος Μοναχός Ἁγιορείτης καί ἕτεραι δύο ζῶσαι Μοναχαί.
