Ἱστορικά

Τὸ Πανελλήνιο Συνέδριο τῶν ΓΟΧ (1936)

ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΕΙΣ ΑΓΙΑΝ ΜΑΡΙΝΑΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΟΙ ΕΚΦΩΝΗΘΕΝΤΕΣ ΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ

 

Εἰσαγωγικὸ σημείωμα

Μετὰ τὴν ἀνάληψη τῆς ἡγεσίας τοῦ Ἀγῶνος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπὸ τοὺς τρεῖς γνωστοὺς Ὁμολογητὲς Ἀρχιερεῖς τὸν Μάϊο τοῦ 1935 καὶ τὰ γεγονότα ποὺ ἐπακολούθησαν, οἱ ἐξελίξεις ἦταν σημαντικές. Οἱ δύο ἐξόριστοι Ἀρχιερεῖς Δημητριάδος Γερμανὸς καὶ Πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐπανῆλθαν ἀπὸ τὴν ἐξορία ποὺ τοὺς ἔστειλαν τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1935, μετὰ πεντάμηνη ταλαιπωρία, ἀλλὰ ἡ Πολιτεία ἀνακοίνωσε ὅτι μέχρις ἐκδώσεως πορίσματος ἀπὸ τὴν Ὁλομέλεια τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους σχετικὰ μὲ τὸ συνταγματικὸν ἤ ὄχι τῆς ποινῆς τοῦ σωματικοῦ περιορισμοῦ τους, ποὺ εἶχε ἀποφασίσει ἐναντίον τους ἀπάνθρωπα ἡ Νεοημερολογιτικὴ σύνοδος, αὐτοὶ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἱεροπρακτοῦν, διότι θὰ κινδύνευαν ἄμεσα μὲ νέα ἐξορία.

πίσης, παρὰ τὶς προσπάθειές τους γιὰ εὐαισθητοποίηση τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν πρὸς σύγκληση Μεγάλης Συνόδου γιὰ τὴν διόρθωση τῆς Καινοτομίας τοῦ Ἡμερολογίου ποὺ προξένησε σχίσμα, ὅπως καὶ τῆς καλύτερης ὀργανώσεως τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων, ὑπῆρξε μία ἀποσχιστικὴ ἐνέργεια ἀπὸ κάποια πρόσωπα τῆς διοικήσεως τῆς «Ἑλληνικῆς Θρησκευτικῆς Κοινότητος», τὰ ὁποῖα ἀμφισβήτησαν τὴν Ὁμολογία τους δὲν ἐπιθυμοῦσαν τὴν Ἀρχιερατικὴ ἐποπτεία τους, γι΄ αὐτὸ καὶ προέβησαν σὲ ἀσεβεῖς κατηγορίες ἐναντίον τους. Ἡ νέα νόμιμη διοίκηση τῆς Κοινότητος ἦταν ἀνάγκη νὰ ἐπιληφθεῖ τῶν τρεχόντων θεμάτων καὶ ἐπίσης νὰ προτρέψει τὰ Παραρτήματα ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ ἐπικράτεια νὰ καταρτίσουν Μητρῶα ὅλων τῶν ἐγγεγραμμένων Παλαιοεορτολογιτῶν, θεωρημένων ἀπὸ τὴν Ἀστυνομία, γιὰ νὰ κατατεθοῦν στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὥστε νὰ καταριφθεῖ ὁ ψευδὴς ἰσχυρισμὸς τοῦ Καινοτόμου Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, ὅτι αὐτοὶ δὲν ὑπερέβαιναν τὶς 70.000. Εἶναι σημαντικὸ νὰ τονισθεῖ, ὅτι ἡ πράξη καταρτίσεως Μητρώων τῶν πιστῶν μας γιὰ κατάθεσή τους στὸ Κράτος ἀποτελοῦσε ἀνέκαθεν πράξη Ὁμολογίας γιὰ τὸ Ποίμνιό μας. Ἀκόμη, ὑπῆρχαν ὀργανωτικὰ θέματα ποὺ ἀνέμεναν ἐπίλυση, καθὼς καὶ ἡ ἀπόφαση γιὰ ἐνέργειες ἀπέναντι στὴν Πολιτεία, προκειμένου νὰ συνέβαλαν σὲ μία κατὰ Θεὸν λύση τοῦ σοβοῦντος Ἡμερολογιακοῦ ζητήματος.

Γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους ἀποφασίσθηκε ἡ σύγκληση Πανελληνίου Συνεδρίου τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τὸ ὁποῖο ἔλαβε χώρα στὶς 15/28-6-1936 στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Μαρίνης Καλλιπόλεως Πειραιῶς, μὲ συμμετοχὴ τῶν Ἀρχιερέων Δημητριάδος Γερμανοῦ, τοῦ τιτλοφορουμένου ἤδη Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας μας, Πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου καὶ Κυκλάδων Γερμανοῦ, Κληρικῶν, Μελῶν τῆς «Ἑλληνικῆς Θρησκευτικῆς Κοινότητος» καὶ Ἀντιπροσώπων ἀπὸ τὰ Παραρτήματος ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα.

Τὸ ἐν συνεχείᾳ σύντομο Χρονικὸ τοῦ ἱστορικοῦ αὐτοῦ Συνεδρίου τῆς Ἐκκλησίας μας δημοσιεύθηκε στὸ ἐπίσημο Περιοδικὸ Αὐτῆς «Ἡ Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» στὸ πρῶτο τεῦχος τῆς νέας Περιόδου κυκλοφορίας της, τὸν Ἰούνιο τοῦ 1936. Ἀναδημοσιεύεται δὲ ἐνταῦθα, χάριν τῆς καταγραφῆς καὶ διασώσεως τῆς πολύτιμης ἱστορίας μας.

 

Τὸ κείμενο:

Τήν παρελθοῦσαν Κυριακήν, 15/28ην τρέχοντος [Ἰουνίου 1936] καί ὥραν 10ην πρωϊνήν ἐγένετο εἰς τόν Ναόν τῆς Ἁγίας Μαρίνης τοῦ Πειραιῶς τό Πανελλήνιον Συνέδριον τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τό διοργανωθέν ὑπό τῆς Κοινότητος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἀθηνῶν, πρός ἐξέτασιν τῶν φλεγόντων ζητημάτων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν καί τῶν ληπτέων μέτρων διά τήν συνέχισιν τῶν ἀγώνων των.

Εἰς τό Συνέδριον παρέστησαν ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος τέως Δημητριάδος κ. Γερμανός, οἱ Συνοδικοί τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων πρώην Φλωρίνης κ. Χρυσόστομος καί Κυκλάδων κ. Γερμανός, τό Διοικητικόν Συμβούλιον τῆς Κοινότητος Γνησίων Ὀρθοδόξων, πολλοί ἀντιπρόσωποι τῶν ἐπαρχιῶν καί πλῆθος παλαιοημερολογιτῶν τῶν Ἀθηνῶν καί τοῦ Πειραιῶς.

 

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Τήν 10.10΄ μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐκήρυξε τήν ἔναρξιν τοῦ Συνεδρίου ἀναπτύξας τά ζητήματα τοῦ παλαιοῦ ἑορτολογίου καί ἐπιτεθείς κατά τοῦ συγκληθέντος τό 1923 ἐν Κωνσταντινουπόλει Πανορθοδόξου Συνεδρίου, τό ὁποῖον χωρίς νά ἀντιπροσωπεύῃ τίποτε σχεδόν, μονομερῶς μεταρρύθμισε τά προαιώνια ὅρια ἅ αἱ 7 Οἰκουμενικαί Σύνοδοι ἔθεντο καί μέ τόσας θυσίας αἵματος ἐστερεώθησαν ὡς καί τῶν μεταρρυθμιστῶν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἠκολούθησαν τάς ἀποφάσεις του. Ἐντέλει ἀνέπτυξε τάς ἀντικανονικάς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Ἑλλάδος, αἱ ὁποῖαι οὐδεμίαν ἔχουν ἰσχύν καί καταλήγων εἶπεν ὅτι, οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι πρέπει νά ἀναμείνουν τήν ἀπόφασιν τῆς ὁλομελείας τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου, εἰς τό ὁποῖον ἡ Κυβέρνησις παρέπεμψε τήν ἀπόφασιν περί σωματικοῦ περιορισμοῦ των.

 

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Ἀκολούθως ὡμίλησεν ὁ τέως Φλωρίνης κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τό Παλαιοημερογιτικόν ζήτημα ἀπό ἐθνικῆς πλευρᾶς καί ἀνεκοίνωσε πρός τό Συνέδριον πῶς ἐγένετο παρά τάς διαμαρτυρίας τῶν τριῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων καί Ἀλεξανδρείας, ἡ μεταρρύθμισις τοῦ Πασχαλίου [προφανῶς ἐννοεῖται τοῦ Ἡμερολογίου] συμφώνως μέ τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον καί τήν ἀναστάτωσιν, ἡ ὁποία ἐπῆλθεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἐξ αὐτοῦ. Καταλήγων συνέστησεν ὅπως εὑρίσκωνται ἐν ἀναμονῇ τῆς ἀποφάσεως τῆς Ὁλομελείας τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου, ἡ ὁποία θά εἶναι εὐνοϊκή δι' αὐτούς, καθ'ὅ ὑποστηριζομένη ἀπό τό Σύνταγμα καί τούς νόμους τοῦ Κράτους. Μεθ' ὅ οἱ Ἀρχιερεῖς ἀφοῦ ηὐλόγησαν τό πλῆθος ἀνέπεμψαν εὐχάς πρός τόν Ὕψιστον διά τήν ἐπιτυχίαν τοῦ Συνεδρίου καί ἀνεχώρησαν.

 

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ κ. ΜΠΕΝΗ ΨΑΛΤΗ

Μετά τήν ἀναχώρησιν τῶν Ἀρχιερέων, λαβών τόν λόγον ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἀθηνῶν κ.Μπενῆς Ψάλτης ἀνέπτυξε τόν σκοπόν τοῦ Συνεδρίου καί ἐτόνισεν ὅτι, πρός ἐπιτυχίαν τοῦ Συνεδρίου ἀπαιτοῦνται ἠθικαί ἀλλά καί ὑλικαί θυσίαι καί ἐζήτησε τήν ἀρωγήν τῶν παραρτημάτων τῶν ἐπαρχιῶν, ὅπως προαχθῇ τό ἔργον. Ἐπίσης ἐτόνισεν ὅτι ἐντός τῶν ἡμερῶν ἀποστέλλεται πρός ἅπαντα τά παραρτήματα ἐγκύκλιος εἰς ἥν θά καθορίζεται ὅτι δέον νά φροντίσουν ὅσον τό δυνατόν ταχύτερον νά καταρτίσουν τά μητρῶα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων, τά ὁποῖα νά θεωρηθῶσιν ἀπό τήν Ἀστυνομίαν. Τά μητρῶα ταῦτα κατέληξε, θά παραδοθοῦν εἰς τόν κ. Ὑπουργόν τῆς Παιδείας εἰς ὅν ὑπεσχέθησαν οἱ Ἀρχιερεῖς ὅτι θά παρουσιάσουν.

Ἀκολούθως ὡμίλησαν οἱ κ. Δ. Ἀργυρόπουλος ἀντιπρόσωπος τῶν Παραρτημάτων Ἁλμυροῦ καί Πολυζώης ἀντιπρόσωπος τῶν Παραρτημάτων Λαρίσσης, οἱ ὁποῖοι ἀνέπτυξαν τάς τοπικάς ἀνάγκας τῶν Παραρτημάτων των.

Ἀκολούθως ἐξουσιοδοτήθῃ τό Διοικητικόν Συμβούλιον τῆς Κοινότητος Ἀθηνῶν, ὅπως καταρτίσῃ καί ὑποβάλῃ Ὑπόμνημα πρός τήν Κυβέρνησιν, τό Ὑπουργεῖον Παιδείας καί τήν Ἱεράν Σύνοδον, διά τοῦ ὁποίου θά ζητῆται ὅπως ἐπανέλθῃ ἐν ἰσχύϊ τό Διάταγμα τῆς 18ης Ἰανουαρίου 1923.

Ἐν τέλει ὡμίλησεν ὁ Ἀρχιμανδρίτης κ. Ἀκάκιος, ὁ ὁποῖος ἐξῆρε τό ἔργον καί τούς ἀγῶνας τῶν Ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἐπί κεφαλῆς τοῦ Ἀγῶνος καί συνέστησε πρός τούς ἀντιπροσώπους ὅπως ὑπακούουν εἰς τά κελεύσματα τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Κοινότητος καί τελευτῶν ἐκήρυξε τήν λῆξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου.

(Βλ. «Ἡ Φωνή τῆς Ὀρθοδοξίας», ἀρ.φ. 1 [Περίοδος Β΄], 22 Ἰουνίου 1936 [π.ὀ.ἡ.], σελ. 4)

 

Ἡ Ἐγκύκλιος στὴν ὁποία ἀνεφέρθη προηγουμένως ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος των Γ.Ο.Χ. 

(Μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Ἀρχιμ. Ἀλεξάνδρου Γρηγοροπούλου Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἑκκλησίας ΓΟΧ Ἑλλάδος)