Παραινετικά

πὶ τῇ ἐνάρξει τοῦ Τριωδίου, ἀναδημοσιεύουμε ἐπίκαιρο ἄρθρο, τὸ ὁποῖο εἶχε πρωτοδημοσιευθῆ τὸ 1934 στὸ τότε ἐπίσημο περιοδικὸ τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος «Κῆρυξ τῶν Ὀρθοδόξων» (ἀριθ. 177 / 3-16.9.1934), καὶ εἶχε γραφῆ ἀπὸ τὸν τότε λαϊκὸ ἀκόμη Χρῖστο Νασλίμη, ὁ ὁποῖος μετὰ διετίαν ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος (1936) μὲ τὸ ὄνομα Χρυσόστομος καὶ ἐν τέλει κατεστάθη Ἐπίσκοπος Μαγνησίας (1962), κοιμηθεὶς ἐν Κυρίῳ τὸ 1973.

+ Ἐπισκόπου Μαγνησίας Χρυσοστόμου (+1973)

ΚΑΙ ἄλλοτε ἐδόθη ἀφορμὴ νὰ ἀσχοληθῶμεν μὲ τὴν δημιουργηθεῖσαν οἰκτρὰν ἐκκλησιαστικὴν διαίρεσιν τῶν Ἀντιοχέων, ὑπερμεσοῦντος τοῦ τετάρτου αἰῶνος, διὰ τῆς ὑπάρξεως ἐν τῇ αὐτῇ πόλει δύο ἀλληλοεγκαλουμένων ἐπισκόπων ὀρθοδόξων.

Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ ἐν Αἰγίνῃ Θαυματουργοῦ

Η ΦΩΤΕΙΝΟΤΗΤΑ τῆς πίστεως στὸν Χριστὸ μαρτυρεῖται ἀπὸ τὴν Ἀγάπη, ἡ ὁποία ἀναπτύσσεται πρὸς τὸ περιεχόμενο τῆς πίστεως ὅποιου πιστεύει στὸν Χριστό· ἡ καρδιὰ τοῦ πιστοῦ αἰσθάνεται τὸν ἑαυτό της νὰ καίγεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ· ἀπὸ ποῦ αὐτὴ ἡ ἀγάπη; Πῶς μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀγαπήση τὸ ἄγνωστο;

Εἰσαγωγικὸ Σημείωμα

ΟΠΩΣ προεξαγγείλλαμε πρόσφατα, ἀναδημοσιεύουμε ἀκόμη μία συνέχεια, τὴν 17η, ἀπὸ τὸ ἐκτενὲς βιογραφικὸ γιὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, τὸ ὁποῖο εἶχε δημοσιευθῆ σὲ 21 συνέχειες στὴν ἐπίσημο Ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας μας «Ἡ Φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» κατὰ τὰ ἔτη 1963 – 1964.

Εἰσαγωγικὰ
 
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΥΣ τοῦ ἐνδιαφέροντος καὶ ἐπικαίρου ἄρθρου μὲ τὸν ὡς ἄνω τίτλο, τὸ ὁποῖο ἀναδημοσιεύουμε ἐν συνεχείᾳ, εἶναι ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Συρακουσῶν καὶ Τριάδος Ἀβέρκιος, ἕνας ἐπιφανὴς Ἱεράρχης τῆς Ἀδελφῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὸ ἔτος 1976.

[...] ΠΕΡΙΤΜΗΘΕΙΣ ὁ Σωτὴρ ἐταπεινώθη τὴν ἐσχάτην ταπείνωσιν, διότι Αὐτὸς ὁ πάσης ἐπέκεινα καθαρότητος ἅγιος Θεὸς παρίσταται ὡς εἷς τῶν πολλῶν, ὡς ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, καθόσον ἡ Περιτομὴ ἐδήλου τὴν ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἀπαλλαγήν.


Καθεδρικός Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Αθήναι
Αθήνα 20-09/03-10-2015

 

«Πάντα τά ἔθνη, ὅσα ἐποίησας, ἥξουσι καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου Κύριε, καὶ δοξάσουσι τὸ ὄνομά σου, ὅτι μέγας εἶ Σύ καὶ ποιῶν θαυμάσια, σὺ εἶ ὁ Θεός μόνος» (Ψαλμός 85, 9-10).

Μία πνευματικὴ-ἡσυχαστικὴ προσέγγισις

 

† ᾿Επισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος

Ο ΗΡΩΔΗΣ προσπάθησε νὰ θανατώση τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν, ὁ ῾Οποῖος ὡς Βρέφος Αἰώνιον, ὡς Παιδίον Νέον, ἀποτελοῦσε ἀπειλὴ γιὰ τὸ διεφθαρμένο βασίλειό του. Νόμιζε, ὅτι θὰ ἔπαιρνε κάποια ἡμέρα τὴν ἐξουσία του, τὴν ὁποίαν ἐν τῇ ἀφροσύνῃ του θεωροῦσε ἄφθαρτη καὶ ἄτρωτη. Στὴν παράφορη προσπάθεια ἐξολοθρεύσεως τοῦ «ἐπιδόξου διεκδικητοῦ» τοῦ θρόνου του, ἔδωσε ἀπάνθρωπη ἐντολὴ γιὰ τὴν γενικὴ σφαγὴ τῶν νηπίων ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω...

ΛΟΓΟΣ
Εἰς τὸν Ἅγιον Νέον Ἱερομάρτυρα Ἰωσὴφ τὸν ἐκ Δεσφίνης

ἐκφωνηθεὶς κατὰ τὸν Α' ἐπίσημον ἑορτασμὸν τῆς μνήμης αὐτοῦ
ὑπὸ τοῦ Θεοφ. Ἐπισκόπου Μαραθῶνος κ. Φωτίου
Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου Δάφνης Ἀθηνῶν

[Τρίτη, 22-7/4-8-2015]