Παραινετικά

Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΕΡΓΟΝ ΑΦΑΤΟΥ ΑΓΑΠΗΣ

ὑπό π. Νικηφόρου Νάσσου

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Κατά τήν ἐξόχως κατανυκτική Ἑσπέρα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Πέμπτης,  στούς Ὀρθοδόξους Ναούς μας, μέ αἰσθήματα βαθυτάτης κατανύξεως καί μεθέξεως ψυχικῆς, ψάλλουμε: «ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ΣΟΥ ΤΑ ΠΑΘΗ ΧΡΙΣΤΕ»

σταυρωσηΚαί κατά τήν ἑορτή τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (14 Σεπτεμβρίου), ἡ Ἐκκλησία διαβάζει διά στόματος τοῦ λειτουργοῦ μία περικοπή ἀπο τά Δώδεκα Εὐαγγέλια τῆς Μ. Ἑβδομάδος. Τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν ἀφορμή μιᾶς ἐσωτερικῆς, ἱερᾶς ἀδολεσχίας, γύρω ἀπό τό ὄντως Μυστήριον τοῦ Σταυροῦ.

 Θεάνθρωπος Κύριος καί Δημιουργός τοῦ παντός, ἐπί τοῦ Σταυροῦ! Ἄκρα συγκατάβαση, κένωση θεοπρεπής, Ἀγάπη μοναδική τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας πρός κάθε ψυχή! Καί ἐμεῖς  οἱ ἐξαγοραζόμενοι «τῷ τιμίῳ Αἵματι» τοῦ Ἀσπίλου καί Ἀμώμου Ἀμνοῦ, προσεγγίζουμε τό Πάθος καί τή Μοναδική Θυσία Του, μᾶλλον ἐξωτερικά καί συναισθηματικά, λογικά καί ὄχι ὀντολογικά καί ὑπαρξιακά.

Καί γι᾿ αὐτό, παρελθούσης τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος, μετά τή Σταύρωση, μετά τόν Ἐπιτάφιο καί τήν Ἀνάσταση, μένουμε μέ τίς σβησμένες λαμπάδες, μέ τά αὐγά καί τά ἐδέσματα, χωρίς θεῖο πόθο στήν καρδιά, χωρίς νά ἔχει ἀφήσει μέσα στήν ψυχή μας ἡ  Ὑπερτάτη Θυσία τοῦ Λυτρωτοῦ τό ἀποτύπωμά της, τήν πνευματική γεύση της, τή μυστκή  χαρά, ἐμπειρία καί ἀλλοίωση  πού θα μᾶς  κάνει νά ἐνθυμούμεθα ὅλο τό χρόνο αὐτήν τή Θυσία καί ὄχι μόνο τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα.

(περισσότερα ΕΔΩ)