Ἀντιαιρετικά

ΑΛΛΑΓΗ ΕΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Δημοσιεύουμε παλαιότερο κείμενο ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ, τὸ ὁποῖο ἁλιεύσαμε ἀπὸ Ἱστολόγιο στὸ διαδίκτυο («Ἐν τούτῳ νίκα», 9-6-2012), καὶ παρουσιάζουμε λόγῳ τῆς ἐπικαιρότητός του. Βλέπουμε μὲ ὀδύνη σήμερα (16/29-6-2021) ὅτι οἱ Καινοτόμοι Νεοημερολογῖτες-Οἰκουμενιστὲς ἔσπευσαν νὰ (συν)ἑορτάσουν μαζὶ μὲ τοὺς Παπικοὺς τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους Πέτρο καὶ Παῦλο καὶ νὰ «καταλύσουν» εὐωχούμενοι μετὰ μιᾶς μόλις ἡμέρας νηστείας!

Πέτρος Παύλος

Τόσο πολὺ «τίμησαν» καὶ «σεβάσθηκαν» τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ τοὺς Πνευματοφόρους Ἁγίους Ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν χάρη καὶ δύναμή Του μετέστρεψαν τὸν κόσμο ἀπὸ τὸ σκότος τῆς πλάνης τοῦ διαβόλου στὸ Φῶς τῆς θεογνωσίας. Ὅσοι ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν συνεχιζόμενη ἔκπτωση Πίστεως, εἴθε νὰ προβληματισθοῦν ὑγιῶς καὶ νὰ ἐνταχθοῦν στὸ Ποίμνιο τῆς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας, ὅσο εἶναι καιρός! Παραθέτουμε τὸ κείμενο, μὲ μικρές μόνον ἀναγκαῖες σιωπηρές τακτοποιήσεις (διατηρεῖται τὸ μονοτικό), τὸ ὁποῖο εἶχε γραφθεῖ τότε πρὶν ἀκόμη νὰ ἀρχίσει ἡ Νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τοῦ ἔτους ἐκείνου:

ΤΗΝ Δευτέρα ξεκινά η ηγιασμένη νηστεία των Αγίων Αποστόλων. Με το παλαιόν Εορτολόγιον η εν λόγω νηστεία τηρείται επακριβώς, δίχως να αλλαχτεί κάτι εις αυτήν. Δυστυχώς όμως στις εκκλησίες που ακολουθούν το Νέο Ημερολόγιο δεν συμβαίνει το ίδιο, αλλά υπάρχει ανωμαλία.

Η πρός τιμήν των Αγίων Αποστόλων Νηστεία (βλ. «Αποστολικές Διαταγές» καί 19ο Κανόνα Αγίου Νικηφόρου του Ομολογητού), αρχίζει αμέσως μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Στό Νέο Ημερολόγιο η Νηστεία αυτή είναι πάντοτε μικρότερη σε σχέση με την ορθή χρονική διάρκεια τήρησης αυτής, καί υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που καταργείται τελείως κάθε φορά πού η εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου συμπίπτει με το Νέο Ημερολόγιο αμέσως μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων ή ακόμη και πρό αυτής! Γράφει τότε το Ημερολόγιό τους: «Νηστεία Αγίων Αποστόλων: Ημέραι 0!» [Φέτος, Ημέρα 1]! Και τούτο διότι οι Νεοημερολογίτες συνταυτίζοντες το Εορτολόγιο της Εκκλησίας με το Ημερολόγιο της Πολιτείας έχουν Πάσχα ακόμη και κατά τόν μήνα Μάϊο, πράγμα αντικανονικό.

Η αντικανονικότης της Νηστείας της Εορτής των Αγίων Αποστόλων αποτελεί μεγάλη ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ. Συμπαρασύρει δε στήν αντικανονικότητα όλες τις μετέπειτα ακίνητες Εορτές: Προφήτη Ηλία, Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, Χριστουγέννων, Αγίου Βασιλείου κ.ά.

Τον μήνα Σεπτέμβριο, οι Νεοημερολογίτες λόγω της αυτής αιτίας προβαίνουν καί σέ άλλη ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ. Συγκεκριμένως: Επειδή προηγούνται κατά 13 ημέρες, πλησιάζει γι' αυτούς συντομότερα η εορτή του Σταυρού. Αναγκάζονται τότε ν΄ αφήσουν τήν κανονική σειρά των Κυριακάτικων Ευαγγελίων [του Κυριακοδρομίου] πού ξεκίνησαν από τό Πάσχα, προκειμένου νά διαβάσουν τά ευαγγελικά αναγνώσματα των Κυριακών «Πρό της Υψώσεως» καί «Μετά την Ύψωσιν». Παραλείπουν έτσι Ευαγγέλια καί Αποστολικές Περικοπές 13 ημερών καί συνεχίζοντες ανεπίτρεπτα αντικανονικότητες και Καινοτομίες, σπεύδουν να προφθάσουν γιά να γιορτάσουν Χριστούγεννα με τον Πάπα!...

Δύο μάλιστα Κυριακές πρό του Τριωδίου δέν έχουν κάτι ορισμένο νά αναγνώσουν στην Εκκλησία, διότι καθώς προχώρησαν 13 ημέρες τά τελείωσαν ήδη όλα: Χριστούγεννα, Περιτομή - Άγιο Βασίλειο, Φώτα κλπ. Επειδή όμως οι Νεοημερολογίτες κάνουν υποχρεωτικά Πάσχα μέ το Παλαιό Ημερολόγιο (διαφορετικά θά συμπέσει τό Πάσχα τους ακόμη καί πρό του Εβραϊκού Πάσχα), αναγκάζονται νά «περιμένουν» για νά φθάσουν ύστερα από 13 ήμέρες και οι Ορθόδοξοι Παλαιοημερολογίτες, ώστε να αρχίσουν τό Τριώδιο μαζί! Στό διάστημα αυτό των 13 ημερών, οι Νεοημερολογίτες διαβάζουν ό,τι άλλο κάθε φορά ορίζει αντικανονικά τό τυπικό τους.

Τις παραβάσεις του Νέου Ημερολογίου επ΄ αυτού μπορεί νά διαπιστώσει ο κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός, συγκρίνοντας τόν Πίνακα Ευαγγελίων και Εορτών της Εκκλησίας με το νεοεφευρεθέν υπό των Νεοημερολογιτών Τυπικόν (π.χ. Φαρλέκα).
Πολλοί βέβαια από αυτούς μπορεί να ισχυρισθούν ότι (σύμφωνα με «δεινό» απολογητή τους):

«Η νηστεία των Αγίων Αποστόλων αν και δεν έχει νομοθετηθή υπό Οικουμενικής ή Τοπικής Συνόδου, ως αρχαίον έθος έχει νόμου ισχύν και δεν δύναται να καταργηθή ή τροποποιηθή. Ναι, δεν δύναται να τροποποιηθή η νηστεία αύτη υπό τινος Χριστιανού, έστω και Αρχιερέως. Δεν δύναται ακόμη να την καταργήση μία Εκκλησία εν αγνοία της άλλης. Εφ' όσον όμως και αι τηρούσαι το Παλαιόν και διατηρούσαι το Νέον Ημερολόγιον Εκκλησίαι, αι μεν δέχονται και αι άλλαι ανέχονται τον περιορισμόν αυτόν, δεν έγινε Σχίσμα. Σχίσμα θα ήτο, εάν διεφώνουν επί του προκειμένου αι Αυτοκέφαλοι Εκκλησίαι και τα Πατριαρχεία και διέκοπτον τας σχέσεις των μετά των Νεοημερολογιτικών Εκκλησιών. Τούτο όμως δεν έγινε. Άρα, δεν υπάρχει Σχίσμα».

Δηλαδή μας λέγουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα που καταργούν και αλλάζουν μία νηστεία, διότι κάποιες Εκκλησίες δέχονται την παρανομία, και άλλες ανέχονται αυτήν, και έτσι δεν υπάρχει θέμα!!! Ωραία τακτική! Δηλαδή σήμερα που θεωρούν τον Παπισμό ως «Αδελφή Εκκλησία» οι περισσότεροι εξ αυτών, και επειδή συμμετέχουν και επίσημα στον Οικουμενισμό (Π.Σ.Ε.) δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα! Αφού όλοι συμφωνούν!!!

Επίσης το «Μη μέταιρε όρια αιώνια, ά έθεντο οι Πατέρες σου» (Παροιμ. 22, 28), αλλά και το «ΟΙΚΟΝΟΜΗΤΕΟΝ ΕΝΘΑ ΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΗΤΕΟΝ» (βλ. και «Ικανώς ωκονομήσαμεν, μήτε το αλλότριον προσλαμβάνοντες, και το ημέτερον φθείροντες, ό κακών όντως εστίν οικονόμων» Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου), καταργείται εντελώς, επειδή ΟΛΟΙ συμφωνούν στην παρανομία!!!

Δηλαδή, σήμερα «παράνομοι» είναι αυτοί που τηρούν την νομιμότητα της νηστείας των Αγίων Αποστόλων (Παλαιοημερολογίτες), ενώ «νόμιμοι» είναι αυτοί που είτε την παραβαίνουν, είτε την καταργούν επειδή... οι μεν δέχονται, οι δε ανέχονται!!!
Συνεχίζουν όμως οι παράνομοι:

«...Εις την πρώτην Εκκλησίαν είχον διαφοράς εις την νηστείαν και όμως ειρήνευον μεταξύ των και η διαφορά αύτη όχι μόνον δεν ετάρασσεν αυτούς, αλλά «η διαφωνία της νηστείας την ομόνοιαν της πίστεως συνίστησιν»! Διατί λοιπόν συ θέτεις τόσην βαρύτητα εις την διαφοράν της νηστείας των Αγίων Αποστόλων, αφού εις την αρχαίαν Εκκλησίαν η διαφωνία της νηστείας την ομόνοιαν της πίστεως συνίστησιν;».

Πολύ σωστά!!! Όμως αυτό έπρεπε να κάνουν και αυτοί! Έπρεπε να προτιμήσουν την «ομόνοιαν της πίστεως», παρά την του «χρόνου ακρίβειαν»! Εννοούμε ότι απο την στιγμή που είδαν ότι δεν συμφώνησαν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί εν Ελλάδι [και όπου αλλού επιβλήθηκε η παρανομία], και δεν ειρήνευσαν στην αλλαγή του Εορτολογίου, αλλά σκανδαλίστηκαν, τότε έπρεπε να προτιμήσουν την ΟΜΟΝΟΙΑΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ! Διατί έδωσαν τόση βαρύτητα εις την του «χρόνου ακρίβειαν» αυτοί που άλλαξαν το Εορτολόγιο, παρά εις την «ομόνοιαν της πίστεως»; Τί ήταν πιο σημαντικό; Οι ημέρες ή η ενότητα των πιστών;
Οι παρανομούντες συνεχίζουν:

«Ναι, δεν δύναται, επαναλαμβάνω, έκαστον άτομον, έστω και Αρχιερεύς, παρά την γνώμην της Εκκλησίας του ή και εκάστη Εκκλησία εν αγνοία των άλλων, να παραβαίνη χρόνους εορτών και διάρκειαν νηστειών. Όταν όμως η Εκκλησία ως όλον, ως Σώμα, με τας αυτοκεφάλους Εκκλησίας και τα Πατριαρχεία, δέχεται ή ανέχεται το Παλαιόν και Νέον Ημερολόγιον και τον διάφορον χρόνον των εορτών και της νηστείας, ουδείς δύναται να ομιλή περί Σχίσματος».

Ομως, μήπως οι Καινοτόμοι Μελέτιος Μεταξάκης και Χρυσόστομος Παπαδόπουλος έλαβαν το 1924 την έγκριση των άλλων Τοπικών Εκκλησιών και Πατριαρχείων για την εφαρμογή της ανεπίτρεπτης Μεταρρυθμίσεώς τους; Φυσικά, όχι! Βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι οι λοιπές Εκκλησίες που έμειναν στο Πάτριο προϊόντως του χρόνου αποδέχτηκαν ή ανέχτηκαν (όπως γράφει ο «ἀπολογητής»), την αντικανονική τούτη αλλαγή. Το γιατί όμως είναι άλλο ενα μεγάλο ζήτημα!...

Επίσης, η Εκκλησία (επίσημη) με τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και τα Πατριαρχεία, αποδέχεται μέσα στα πλαίσια της αιρέσεως του Οικουμενισμού, τις αιρέσεις ως «Εκκλησίες»!!! [βλ. Αρση Αναθεμάτων 1965, Ενωση Μπαλαμάντ 1993, ιδίως Ψευδοσύνοδο Κολυμβαρίου 2016]. Μήπως θα πρέπει να το αποδεχτούμε κι εμείς οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι τούτο, δια να μη φανούμε κατά τη γνώμη τους ως «σχισματικοί»; Δηλαδή, επειδή το ΟΛΟΝ σώμα απεδέχθη ουσιαστικά την αίρεση, εξάγεται ότι αυτοί είναι οι «νόμιμοι» και οι «ορθόδοξοι», ενώ όσοι λίγοι δεν την αναγνωρίζουν, δεν την αποδέχονται, αλλά την καταγγέλλουν και την καταδικάζουν, είναι οι «παράνομοι» και οι «μη Ορθόδοξοι»;!

Δεν χρειάζεται να παραθέσουμε τί συνέβη με παλαιότερες αιρέσεις (π.χ. Εικονομαχίας), όπως και Βίους Αγίων Πατέρων, όπως του Μεγάλου Αθανασίου, των Αγίων Μαξίμου του Ομολογητού, Θεοδώρου του Στουδίτου, Μάρκου του Ευγενικού κ.λπ., οι οποίοι ΜΟΝΟΙ χωρίς κανέναν εκράτησαν την Ορθοδοξία εις τους ώμους τους, δίχως την συνδρομή των επισήμων Εκκλησιών!!! Τα έχουμε γράψει κατά καιρούς και εμείς αλλά και πολλοί άλλοι, ώστε να μην τα επαναλαμβάνουμε.

Θυμίζουμε ότι τώρα πια υπάρχει ΘΕΣΜΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ ολόκληρων Τοπικών Εκκλησιών και Πατριαρχείων και επικρατεί:

1. Ἐπί μία ἑκατονταετία σχεδόν ἀλλοίωση στήν πίστη (Νεοημερολογιτισμός-Οἰκουμενισμός).

2. Καθημερινή συμπροσευχητική διακοινωνία σέ ὅλες τίς «ἐκκλησίες», κατ' ἐξοχήν τοῦ ἐξωτερικοῦ, τῶν Νεοημερολογιτῶν μέ ἄλλους καταδικασμένους αἱρετικούς. Καί στήν Ἑλλάδα μας στή συνέχεια, κοινωνία μέ ὅλους αὐτούς, πού δέν ἀποτελοῦν Ἐκκλησία ἀλλά συναγωγή τοῦ Σατανᾶ καί ἐκκλησία πονηρευομένων, κατά τούς Πατέρες. Οὔτε πρός ὥραν, διδάσκει ὁ Μ. Βασίλειος, δέν μένουμε κοινωνικοί πρός τούς αἱρετικούς.

3. Προφανής, πασίδηλη καί συνεχής, δηλ. ἀναμφισβήτητητη κήρυξη αἱρέσεως (βλ. ἐπίσημη ὑποδοχή τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα καί στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, συμπροσευχές ἀκόμη καί μέ παστορίνες καί κάθε εἴδους αἱρετικούς σέ διάφορες Μητροπόλεις καί ἐπαναλαμβανόμενες συμπροσευχές μέ πλῆθος διαφόρων αἱρετικῶν ψευδεπισκόπων καί στήν Πατρίδα μας καί στό ἐξωτερικό).

4. Κοινωνία τῶν κατωτέρων κληρικῶν μέ τούς μνημονευομένους πρωτάρχες τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πατριάρχες, ἐπισκόπους καί πνευματικούς ἡγέτες, πού καί οἱ ἴδιοι κηρύσσουν τόν Οἰκουμενισμό ἤ ὑποτάσσονται στόν Οἰκουμενισμό, χωρίς καμμία διαμαρτυρία ἐπί πολλές δεκαετίες. Καί γνωρίζουμε ὅτι: «Ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω, ἀκοινώνητος ἔστω» καί «ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καθίσταται ὁ τοιοῦτος», κατά τόν Ἅγιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη καί τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, ὅπως ἐπίσης ὅτι καί οἱ κοινωνοῦντες μέ τούς ἀκοινωνήτους αἱρετικούς, «εἰ καί τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθησαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται».

5. Ἐπίσημες συμφωνίες καί ἑνώσεις πού ἔγιναν στό Σαμπεζύ καί στό Μπάλαμαντ, καθώς καί τήν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων τό 1965, πράξεις δημόσιες καί ἀναμφισβήτητες, πού ἐπιβεβαιώνουν, θεμελιώνοντας πανηγυρικά τήν διακοινωνία! Βρίσκεται δηλ. σέ πλήρη συμφωνία, ἐξέλιξη, ἐφαρμογή καί ἀνάπτυξη ἡ Οἰκουμενιστική Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920.

Μήπως λοιπόν θα πρέπει να ξανασκεφτούν το όλον θέμα λίγο καλύτερα και σοβαρότερα οι επαναπαυόμενοι στους «απολογητές» τους Νεοημερολογίτες, αλλά και τα πεπαλαιωμένα και σαθρά επιχειρήματά τους να αποσύρουν, αφού δεν στέκονται ορθοδόξως και μόνον θυμηδία προξενούν;

Ας αφήσουν λοιπόν τις δήθεν λογικές δικαιολογίες τους, για να καταφέρουν να αντιληφθούν την ζημιά που έκαναν και κάνουν με την αλλαγή του Εορτολογίου, αλλά και συνεχίζουν ασύστολα να διαπράττουν με την αποδοχή της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού!!!

Ι.Ν.