ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2011

ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ΓΟΧ Ἀθηνῶν κ. κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

Ἡ σημερινή μέρα, πρώτη Κυριακή της ἁγίας καί μεγάλης Σαρακοστῆς, εἶναι ἀφιερωμένη στήν Ὀρθοδοξία. Γι'  αὐτό λέγεται «Κυριακή της Ὀρθοδοξίας».
Τή μέρα αὐτή τιμᾶμε τούς ἀγῶνες, τούς διωγμούς καί τίς θυσίες τῶν προμάχων τῆς Ἐκκλησίας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων, ἰδιαίτερα δέ, ἐναντίον τῆς Εἰκονομαχίας.
Ἡ καλλίτερη ἀπόδοση τιμῆς στούς προμάχους τῆς Πίστεώς μας εἶναι το νά ἐνθυμούμεθα καί νά μιμούμεθα τά κατορθώματά τους.

Α΄

Ἡ σημερινή γιορτή τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἡμέρα μνήμης. Ἐνθυμούμεθα, ἤ μᾶλλον πρέπει πάντοτε νά ἐνθυμούμεθα, τό τί ἦταν ἡ Εἰκονομαχία.
Τί ἦταν; ΄Ἦταν μιά ζοφερή περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Κινδύνεψε περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορᾶ ἡ Ὀρθοδοξία. Διήρκεσε πάνω ἀπό ἑκατό χρόνια, ἀπό τό 726 μέχρι τό 842, Δηλ. μιά πολύ μεγάλη περίοδο.  Η Εἰκονομαχία ἀνέτρεψε τά πάντα στήν Ὀρθοδοξία. Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέει ὅτι ἡ Εἰκονομαχία ἦταν «ἀθλιωτάτη μεταστοιχείωσις τῶν πάντων»! Τί ἦταν αὐτή ἡ «μεταστοιχείωση»;
α. Οἱ αὐτοκράτορες στήν περίοδο αὐτή θέλησαν μέ τή βία νά ἀλλάξουν τήν πατροπαράδοτη Πίστη τῆς Ὀρθοδοξίας.
Οἱ αὐτοκράτορες, μέ πρώτον τόν Μέγα Κωνσταντῖνο, ἦταν συνήθως οἱ προστάτες τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ρωτοῦσαν τήν Ἐκκλησία νά μάθουν τό ποιά εἶναι ἡ Πίστη της. Οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι, πού συγκαλοῦσαν, αὐτό τό σκοπό ἐξυπηρετοῦσαν. Νά πληροφορηθοῦν οἱ αὐτοκράτορες τήν ἀκριβῆ Πίστη τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά τήν προστατεύουν.
Ὑπῆρξαν ὅμως καί αὐτοκράτορες, πού ἦταν οἱ ἴδιοι κακόδοξοι καί αἱρετικοί. Δηλ. ὑποστήριζαν αἱρετικές διδασκαλίες, σέ κάποια σημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Δηλ. δέν ἀνέτρεπαν ὁλόκληρό το οἰκοδόμημα τῆς Πίστεως.  Νόθευαν τήν Πίστη μόνο σ' ἕνα ἤ περισσότερα σημεῖα της.
β.  Ὑπάρχουν δύο εἴδη Πίστεως.
Ἡ μία εἶναι δοσμένη ἀπό τόν Θεό. Εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη, πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία καί ὀφείλουν νά τηροῦν μέ ἀκρίβεια οἱ πιστοί, ἐπειδή ὅπως λένε οἱ Πατέρες:
«Οὐδείς κρίνεται διατί δαιμόνια οὐκ ἐξέβαλε, εἰ διατί οὐκ ἔσχε πρόγνωσιν, ἀλλ'  ἕκαστος κριθήσεται, εἰ τήν πίστιν τετήρηκε καί τάς ἐντολᾶς καί παραδόσεις γνησίως ἐφύλαξε».
Ἡ ἄλλη Πίστη, ἡ Κακόδοξη Πίστη, εἶναι φτιαγμένη ἀπό τούς ἀνθρώπους.
Τήν ἔχουν ὅλοι οἱ αἱρετικοί καί οἱ ἀλλόθρησκοι.
Τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, τήν παρέδωσε ὁ ἴδιος ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους. Τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή. Λέει «ἐπαγωνίσασθαι τή ἅπαξ παραδοθείση τοῖς ἁγίοις πίστει».
Δηλ. νά ἀγωνίζεσθε γιά τήν παραδοθεῖσα στούς ἁγίους ἀπό τό Θεό μία Πίστη.
Ποῦ ὁ Θεός παρέδωσε τήν Πίστη;
Τήν «παρέδωσε» στούς ἁγίους. Δηλ. δέν τήν παρέδωσε» μόνο σέ ἕναν ἅγιο, ἀλλά σέ πολλούς.
γ.  Προϋπόθεση γιά νά «παραδώση» ὁ Θεός τήν Πίστη, εἶναι το νά εἶναι κάποιος ἅγιος.
Καί πῶς γίνεται αὐτό;
Προορισμός ὅλων μας εἶναι νά γίνουμε ἅγιοι. Νά βλέπουμε τόν Θεό, ὅπως
Τόν ἔβλεπαν οἱ Πρωτόπλαστοι, πρίν τήν πτώση τους. Ὅσοι τό πετύχουν αὐτό, θά ζοῦν στόν Παράδεισο στήν ἄλλη ζωή.
Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὕα, πρίν ἀπό τήν πτώση τους, ἔβλεπαν τόν Θεό, γιατί βρίσκονταν σέ προχωρημένη πνευματική κατάσταση, στό φωτισμό, ἐνίοτε δέ εἶχαν καί ἐμπειρίες θεώσεως.
Τά στάδια τῆς πνευματικῆς τελειότητος εἶναι τρία:
ἡ κάθαρση, ὁ φωτισμός καί ἡ θέωση.
Στό πρῶτο στάδιο, τήν κάθαρση, ὁ ἄνθρωπος καθαρίζει τήν καρδιά του ἀπό τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη, προκειμένου νά ἔρθη ὁ Χριστός νά κατοικήση σ' αὐτή καί νά μπορέση νά ἰδῆ τόν Θεό. Γι'  αὐτό ὁ Κύριος  στήν ἐπί τοῦ ὅρους ὁμιλία Τοῦ μακάρισε «τούς καθαρούς τή καρδία ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται».
Στό δεύτερο καί τρίτο στάδιο, τόν φωτισμό καί τήν θέωση, πού καί τά δύο μαζί λέγονται «θεωρία τοῦ Θεοῦ»,  ὁ ἄνθρωπος  ἑνώνεται μέ τόν Θεό, Τόν βλέπει, ὅπως τόν ἔβλεπαν οἱ Πρωτόπλαστοι. Τότε εἶναι ἅγιος!
Δηλαδή, θεμέλιό της Ὀρθοδόξου Πίστεως εἶναι ἡ ἐμπειρία τῆς θεώσεως.
Μόνο σέ κάθε ἅγιο παραδίδει τήν Πίστη ὁ Θεός.
δ. Ὑπάρχει, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, καί ἡ Κακόδοξη  Πίστη τῶν αἱρετικῶν καί ἀλλοθρήσκων, πού εἶναι φτιαγμένη ἀπό ἀνθρώπους.
Ἡ διαφορά της ἀπό τήν Πίστη, πού δόθηκε ἀπό τόν Θεό, εἶναι ὅτι. ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη, ἐπειδή ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Θεό, δέν ἀλλάζει ποτέ.
Εἶναι πάντα ἴδια. Εἶναι ἡ μόνη Πίστη, πού σώζει τόν ἄνθρωπο, μέ τό νά τόν κάνη ἅγιο.
Ἡ ἄλλη Πίστη, ἡ Κακόδοξη, φτιαγμένη ἀπό ἀνθρώπους, δέν εἶναι μία, ἀλλά πολλές.
Εἶναι διαφορετική γιά κάθε μιά αἵρεση καί θρησκεία. Ἡ Πίστη αὐτή τῶν αἱρέσεων καί θρησκειῶν, δέν μπορεῖ νά σώση κανέναν. Ὁδηγεῖ ὅσους τήν ἔχουν, στήν αἰώνια ἀπώλεια καί κόλαση.
Ἑπομένως, ἡ διαφορά μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί κακοδοξίας εἶναι ὅτι ἡ μέν Ὀρθοδοξία σώζει τόν ἄνθρωπο, ἡ δέ κακοδοξία ὁδηγεῖ στήν αἰώνια κόλαση!

Οἱ εἰκονομάχοι αὐτοκράτορες, μέ πρῶτο τόν Λέοντα Γ΄ τό 726,  προσπαθοῦσαν νά ἀντικαταστήσουν ὁλόκληρη τήν δοσμένη ἀπό τό Θεό πατροπαράδοτη Ὀρθόδοξη Πίστη, μέ τήν Κακόδοξή των αἱρετικῶν, πού ἔφτιαξαν ἄνθρωποι!
Αὐτό, ἔχει τεράστια σημασία γιά τήν σωτηρία τῶν πιστῶν.
α. Ὁ Θεός, πού κηρύττει ἡ πατροπαράδοτη Ὀρθόδοξη Πίστη εἶναι ἀληθινός καί ὑπαρκτός.
Ὁ Θεός, πού κηρύττει ἡ φτιαγμένη ἀπό ἀνθρώπους Κακόδοξη Πίστη τῶν αἱρετικῶν εἶναι ψεύτικος καί ἀνύπαρκτος.
Γι' αὐτό οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλοῦν τούς αἱρετικούς, ἄθεους.
Τούς ἀποκαλοῦν ἔτσι, ὄχι γιατί δέν πιστεύουν σέ θεό, ἀλλά πιστεύουν σέ θεό πού δέν ὑπάρχει.
Οἱ Ὀρθόδοξοι περίμεναν, τό πότε θά ἀλλάξουν αὐτοί  οἱ αἱρετικοί αὐτοκράτορες, προκειμένου νά ἔλθη ἄλλος, γιά νά ἐπαναφέρη τήν Ὀρθοδοξία.
Ὁ εἰκονομάχος αὐτοκράτορας Λέων Γ΄ εἶχε ἐπηρεασθῆ ἀπό θρησκευτικές ἀντιλήψεις ἄλλων θρησκειῶν, ὅπως τῆς ἑβραϊκῆς καί ἰσλαμικῆς. Οἱ θρησκεῖες αὐτές, μέ τίς ὁποῖες ἤθελε νά γεφυρώση τό χάσμα, ἦταν ἐναντίον τῶν εἰκόνων.
β. Γιά νά ἀντικαταστήσουν οἱ εἰκονομάχοι τήν πατροπαράδοτη Ὀρθόδοξη Πίστη, ὁ μόνος τρόπος ἦταν νά καταργήσουν τά ἐρείσματα, στά ὁποῖα αὐτή στηρίζεται.
Τέτοια ἐρείσματα  εἶναι ὁ τρόπος θεραπείας τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νά διανύση ὁ καθένας τά στάδια τά πνευματικῆς τελειότητος (κάθαρση, φωτισμός, θέωση), νά βλέπη τόν Θεό καί νά γίνη ἅγιος.
Ἡ θεραπευτική αὐτή μέθοδος, δηλ. ὁ ὀρθός τρόπος θεραπείας τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Ἀντίθετα, ὁ λανθασμένος τρόπος θεραπείας εἶναι ἡ Κακοδοξία.
Ἄλλα ἐρείσματα, πού ἐπεδίωκαν οἱ εἰκονομάχοι  νά καταργήσουν, ἦταν τά μέσα, πού μποροῦσαν νά χρησιμοποιοῦν οἱ πιστοί γιά νά φτάσουν νά γίνουν ἅγιοι καί νά βλέπουν τόν Θεό. Τέτοια μέσα εἶναι ἡ ἄσκηση, τά μοναστήρια, οἱ νηστεῖες, οἱ ἀγρυπνίες, οἱ προσευχές, οἱ γιορτές, ἡ λατρεία, τά δόγματα, κλπ.
γ. Ἡ ἀντίδραση τῶν Ὀρθοδόξων στούς εἰκονομάχους ἦταν ἀνυποχώρητη.
Στόν τιτάνιο αὐτόν ἀγώνα ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας πρωτοστάτησαν οἱ μοναχοί, καί προπαντός ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης.
Η Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος  τό ἔτος 787:
Δικαίωσε τούς Ὀρθοδόξους.
Καταδίκασε καί ἀναθεμάτισε τούς Εἰκονομάχους.
Διέταξε τήν ἀναστήλωση τῶν ἁγίων εἰκόνων.

Β΄

Τιμᾶμε τούς προμάχους τῆς Πίστεως, ὅταν τούς μιμούμαστε
1. Ἡ ἱστορία διαγράφει κύκλους. Τά γεγονότα συνήθως ἐπαναλαμβάνονται κατά καιρούς.
α. Σήμερα, ὑπάρχει ὁ Οἰκουμενισμός. Ἐπαναλαμβάνεται δηλ. ἡ Εἰκονομαχία. Ή, μᾶλλον, θά ἦταν ὀρθότερο, ἄν λέγαμε, ὅτι ἡ τότε Εἰκονομαχία, ἦταν ὅ,τι εἶναι σήμερα ὁ Οἰκουμενισμός!
Σήμερα, τά δύο αὐτά, Εἰκονομαχία καί Οἰκουμενισμός, κατ' οὐσίαν, σέ τίποτε δέν διαφέρουν. Καί τά δύο αὐτά σατανικά συστήματα νοθεύουν ἐξίσου τήν Ὀρθόδοξη Πίστη.
β. Στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Οἰκουμενισμός ἐμφανίστηκε στίς ἀρχές
τοῦ περασμένου αἰώνα.
Τό Πατριαρχεῖο τό 1920 ἐξέδωσε τό πανάθλιο ἐκεῖνο κείμενο, πού
λέγεται «Πατριαρχικό Διάγγελμα».
Σ' αὐτό, οἱ αἱρετικές κοινότητες, ἀποκαλοῦνται «σεβάσμιες χριστιανικές ἐκκλησίες». Ὀνομάζονται «συγγενεῖς καί οἰκεῖες ἐν Χριστῷ καί συγκληρονόμοι τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ»!
Προηγουμένως, τό 1916 ὁ τότε ὑπουργός Ἀνδρέας Μιχαλακόπουλος ζήτησε ἀπό τόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο τήν προώθηση στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο τῆς Ἀθήνας τοῦ Μελετίου Μεταξάκη .
Τόν πρότεινε γιά νά καταργήση τίς νηστεῖες, νά περιορίση τίς τελετές, τίς λειτουργίες  καί τίς πολλές γιορτές. Νά καταργήση τό ὄνομα ἅγιος.
Ἐπίσης νά καταργήση τά μοναστήρια, ἡ δέ περιουσία τους νά δοθῆ στούς γεωργούς.
Τό 1923 ὁ διαβόητος Μελέτιος Μεταξάκης συγκάλεσε στήν Κωνσταντινούπολη τό λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο», μέ ἕξι ἀντιπροσώπους. Σ' αὐτό ἀποφασίστηκε ἡ ἀλλαγή τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου, τοῦ Πασχαλίου, ἀκόμα καί τῆς ἑβδομάδος!
Τό 1924 οἱ καινοτόμοι ἐπίσκοποί της Ἑλλάδος ἄλλαξαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο. Σκοπός τούς ἦταν νά διευκολύνουν τήν ἕνωση  μέ τίς αἱρέσεις.
Τό 1924 οἱ πρόγονοί μας. ἦταν ἄνθρωποι ἀγράμματοι. Δέν ἦταν θεολόγοι.
Ἕνα πράγμα ὅμως ἤξεραν πολύ καλά. Καταλάβαιναν, ὅτι οἱ καινοτόμοι ἐπίσκοποί του Νέου ἄλλαξαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο στά πλαίσια τῆς προδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς ἑνώσεως μέ τούς αἱρετικούς, δηλαδή στά πλαίσια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

γ. Ὁ Οἰκουμενισμός  στό χῶρο τῶν Νεοημερολογιτῶν καλπάζει μεταξύ των λεγομένων Πατριαρχείων καί τῶν ἄλλων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.
Τί πρώτον καί τί ὕστερον νά θυμηθοῦμε; Ἐπιλείψει μέ ὁ χρόνος διηγούμενον!
Ἀναφέρω, τήν γενόμενη «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν», πού ὑπέγραψε τό 1965 ὁ Ἀθηναγόρας μέ τόν πάπα!
Ὁ Ἀθηναγόρας διεκήρυττε:
«Ἀπατώμεθα καί ἁμαρτάνομεν, ἐάν νομίζομεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις κατῆλθεν ἐξ οὐρανοῦ καί ὅτι τά ἄλλα δόγματα εἶναι ἀνάξια. Τριακόσια ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ἐξέλεξαν τόν Μουσουλμανισμόν, διά νά φθάσουν εἰς τόν Θεόν των καί ἄλλαι ἑκατοντάδες ἑκατομμυρίων εἶναι Διαμαρτυρόμενοι, Καθολικοί, Βουδισταί. Σκοπός κάθε θρησκείας εἶναι νά βελτιώσει τόν ἄνθρωπο»!!
Ἄλλοτε ἔλεγε: «Ἐγώ δέν εἶμαι θεολόγος. Οἱ θεολόγοι εἶναι κακοί. Τούς θεολόγους τούς ἀπεχθάνομαι, διότι αὐτοί λόγω τῶν δογματικῶν των ἀπόψεων, εἰς τάς ὁποίας ἐπιμένουν, ἐνσπείρουν τήν διχόνοια καί ἐμποδίζουν τήν ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν».

Ἄλλη φορά εἶπε: «Ἠμεῖς εἰς τό χωριό μας, εἰς τό πατρικό μας σπίτι εἴχομεν δύο, τόν παπά καί τόν δερβίση, τόν δερβίσ' Κιαμήλ. Ἐξομολογούμεθα δέ καί ἐλέγομεν τά μυστικά μας εἰς τόν δερβίς' Κιαμήλ, διότι εἰς τόν παπά δέν εἴχομεν ἐμπιστοσύνη»!
Στό περιοδικό «Ὀρθοδοξία» ὁ Ἀθηναγόρας ἐγκωμίασε τόν Μωαμεθανισμό!
Τόν εἶδαν ἀκόμα νά προσεύχεται στό ἐν ΚΠόλει τέμενος τοῦ Ἐγιούπ καί στό ἐν Ἱεροσολύμοις τέμενος τοῦ Ὀμάρ!

Ὁ Δημήτριος, συνεχίζοντας τήν γραμμή τοῦ προκατόχου τοῦ Ἀθηναγόρα, διεκήρυττε ὅτι:
Ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν τόν ἴδιο Θεό!
Λέει ἐπίσης ὅτι Ὀρθοδοξία καί παπισμός ἀποτελοῦν «τό ἑνιαῖο σῶμα τοῦ Χριστοῦ»!

Ὁ Βαρθολομαῖος διακηρύττει:
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ μοναδική «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία» τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως».
Στόν Ἰουδαϊσμό καί στό Ἰσλάμ λατρεύεται ὁ ἴδιος μέ μᾶς Θεός, ὁ Θεός τοῦ Ἀβραάμ.
Ὅτι ὁ Μωάμεθ εἶναι ὄχι ἁπλῶς προφήτης, ἀλλά καί ἐξάγγελος τῆς ἐπικριμένης Κρίσεως, πράγμα πού πρέπει νά διδάξει καί τούς χριστιανούς».

δ. Ὑπάρχει λογικός ἄνθρωπος, πού νά θεωρεῖ τόν Ἀθηναγόρα Ὀρθόδοξο, καί ὄχι ἀρνητή τοῦ Χριστοῦ;
Ὑπάρχει λογικός ἄνθρωπος, πού νά θεωρεῖ τόν τωρινό Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, Ὀρθόδοξο καί ὄχι αἱρετικό;
Τούς ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία παληότερα τούς ἀπέκοπτε ἀπό μέλη της. Ἄν μετανοοῦσαν, τούς δέχονταν ὑπό ὅρους. Τούς ἄφηνε δηλ. νά βρίσκονται στή θεία Λειτουργία στό νάρθηκα, ὅπως καί οἱ κατηχούμενοι.
Δέν τούς ἐπέτρεπε νά κοινωνήσουν τῶν ἀχράντων μυστηρίων σ' ὅλη τους τή ζωή, ἐκτός ἄν βρίσκονταν στήν ἐπιθανάτια κλίνη.
Τούς αἱρετικούς τους ἀναθεμάτιζε!
Τί σημαίνει «τούς ἀναθεμάτιζε»;
Μέ τόν «ἀναθεματισμό» ἡ Ἐκκλησία ἀποκόπτει τόν «ἀναθεματιζόμενο» ἀπό μέλος της, καί τόν παραδίδει στόν σατανᾶ!

Γιατί ὑπάρχουν αἱρετικοί ποιμένες ;
α. Τήν ἐξήγηση δίνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Μιλώντας στούς κληρικούς τῆς Ἐφέσου εἶπε:
«Τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ.
Ἐγώ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετά τήν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου. Καί ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητᾶς ὀπίσω αὐτῶν. Διό γρηγορεῖτε».
Τέτοιοι αἱρετικοί ποιμένες, ἐμφανίστηκαν ἀπό τήν πρώτη στιγμή στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Πρό παντός ἐμφανίστηκαν ἀργότερα, καί ἰδιαίτερα
σήμερα, στίς ἔσχατες μέρες.
Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος, τόν 11ον μόλις αἰώνα ἔλεγε:
«Σπάνιοι γάρ ὡς ἀληθῶς καί μάλιστα ἄρτι σέ καλῶς ποιμαῖνεν καί λατρεύειν ψυχᾶς λογικᾶς ἐπιστάμενοι».
β. Οἱ αἱρετικοί ποιμένες, ἐξακολουθοῦν νά εἶναι ἐπίσκοποι;
Ὅποιος κληρικός καταστῆ αἱρετικός, παύει νά εἶναι κληρικός. Ἡ πρσχώρησή του σέ αἵρεση διακόπτει τήν Ἀποστολική Διαδοχή. Καί ὅπως λέει ὁ Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης «οἱ αἱρετικοί ἱερωσύνη δέν ἔχουν».
Κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμά, ὅσοι καταστοῦν αἱρετικοί, παύουν νά ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία, «ὡς μή τῆς ἀληθείας ὄντες»!
Γιά τό λόγο αὐτό, ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων γράφει:
«Ὁ δέ, αἱρετικός γενόμενος, οὔτε Πατριάρχης ἐστί, οὔτε ἐπίσκοπος, οὔτε καν μέλος τῆς Ἐκκλησίας»!

Γ΄

Ποιά ἡ ἀντίδραση κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

Εἶναι ἡ ἴδια ἀντίδραση, ὅπως ἦταν καί κατά τῆς Εἰκονομαχίας! Ἐξάλλου, προηγουμένως τονίσαμε, ὅτι ἡ Εἰκονομαχία ἦταν Οἰκουμενισμός γιά τήν ἐποχή ἐκείνη.
α. Ὅπως καί στήν Εἰκονομαχία, ἔτσι καί μέ τόν Οἰκουμενισμό, οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί θεώρησαν καί θεωροῦν χρέος καί ὑποχρέωσή τους νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τούς αἱρετικούς ἐπισκόπους τους, ὅπως ὁρίζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες καί οἱ διδαχές τῶν ἁγίων Πατέρων.
Τήν ἀπομάκρυνση αὐτή προβλέπουν οἱ Κανόνες 31ος Ἀποστολικός καί 15ος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου.
Ἡ ὑποχρεωτική αὐτή ἀπομάκρυνση λέγεται ἀποτείχιση.
Ὑπάρχει μιά βασική ἀρχή, μιά βασική διδασκαλία, στήν Ὀρθοδοξία:
Ὁ κάθε πιστός ὀφείλει νά ἔχει «κοινωνία», δηλ. νά ἐκκλησιάζεται μόνο σέ ναούς, πού μνημονεύεται τό ὄνομα τοῦ κανονικοῦ ἐπισκόπου, ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι ὁ ἐπίσκοπος αὐτός «ὀρθοτομεῖ τόν λόγον τῆς ἀληθείας», δηλ. εἶναι Ὀρθόδοξος.
Ἀπό αὐτόν τόν Ὀρθόδοξο ἐπίσκοπο πρέπει νά λαμβάνη καί τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο οἱ Πατέρες θέσπισαν αὐτή τήν βάση καί διδασκαλία εἶναι γιά τό ὅτι, ὅ,τι εἶναι ὁ ἐπίσκοπος, εἶναι καί ὅσοι «κοινωνοῦν» μέ αὐτόν!
Ἄν δηλ. ἕνας ἐπίσκοπος εἶναι Ὀρθόδοξος, Ὀρθόδοξοι εἶναι καί ὅσοι «κοινωνοῦν» μέ αὐτόν.
Ἄν ὁ ἐπίσκοπος εἶναι αἱρετικός, αἱρετικοί εἶναι καί ὅσοι πιστοί «κοινωνοῦν» μαζί του, ἔστω ἀκόμα καί ἄν οἱ πιστοί αὐτοί εἶναι οἱ ἴδιοι κατά τά ἄλλα Ὀρθόδοξοι!
Ὁ Σίλβεστρος Συρόπουλος, ὁ ὁποῖος κατέγραψε ὡς ὀρθόδοξός τα πρακτικά της Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας, εἶπε:
«Ἐκεῖνοι μνημονεύονται ἐπ' ἐκκλησίαις, ὅσοι εἰσίν ὁμόδοξοι καί κοινωνικοί πρός τήν αὐτήν Ἐκκλησίαν. Οἱ δέ ἀκοινώνητοι, οὐδέ μνημονεύονται, οὐδέ ἔχει ἄδειαν τίς τῶν ἱερωμένων εὔχεσθαι ἐπ' ἐκκλησίαις ὑπέρ ἀκοινωνήτου».

β. Γιά νά ἐξακολουθήση ὅμως κάποιος νά εἶναι Ὀρθόδοξος, χρειάζεται καί κάτι ἄλλο. Ὁ ἐπίσκοπός του, μέ τό ὁποῖο ἔχει «κοινωνία», δέν πρέπει νά ἔχη «κοινωνία» μέ ἄλλο ἐπίσκοπο, πού δέν εἶναι Ὀρθόδοξος!
Τήν ἀπαγόρευση αὐτή ἀρνοῦνται νά καταλάβουν οἱ συντηρητικοί Νεοημερολογῖτες τῆς Ἑλλάδος.
Μέ τούς συντηρητικούς Νεοημερολογίτες, συμβαίνει κάτι τό πολύ παράξενο καί ἀπογοητευτικό!
Δέν τούς ἐνδιαφέρει, τό τί λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τούς ἐνδιαφέρει μόνο, τό τί λένε οἱ σύγχρονοι αὐτοί «γεροντάδες» τους.
Οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶναι σαφεῖς, σαφέστατοι, ὅπως ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ὁ ὁποῖος διδάσκει νά μήν ἔχουμε καμιά «κοινωνία» μέ τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί μέ ὅσους «κοινωνοῦν» μέ αἱρετικούς. Λέει συγκεκριμένα:
«τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου, προστάσσοντος μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρός τούς αἱρετικούς, ἀλλά μηδέ πρός τούς κοινωνοῦντας μετά τῶν ἀσεβῶν»!
Ἐπίσης, ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, «ἐχθρούς του Θεοῦ, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλη τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο».
Ὁ δέ ἅγιος Μάρκος Εὐγενικός δέν «κοινωνοῦσε» ὄχι μόνο μέ τόν αἱρετικό Πατριάρχη Μητροφάνη, ἀλλά οὔτε καί μέ ὅσους «κοινωνοῦσαν» μαζί μέ τόν Μητροφάνη.
Γι' αὐτό διαπλάστηκε στήν Ὀρθοδοξία ἡ ἀρχή, πού εἶναι ἀπόλυτα ὀρθή:
«ὁ κοινωνῶν τῷ ἀκοινωνήτω, ἀκοινώνητος ἔστω»!
Οἱ συντηρητικοί Νεοημερολογίτες εἶναι πράγματι πρόβλημα γιά τήν Ὀρθοδοξία.
Ὄχι μόνο, γιατί οἱ ἴδιοι ὁδηγοῦνται στήν ἀπώλεια ἀλλά καί γιατί κινδυνεύουν νά ἐγκλωβίσουν στήν ἴδια ὁδό καί ὅσους ἄλλους Νεοημερολογίτες παρασύρουν στίς πλάνες τούς αὐτές.

γ. Οἱ συντηρητικοί Νεοημερολογίτες ἀντικατέστησαν τήν αὐθεντία τῶν ἁγίων, ὡς διδασκάλων τῆς Πίστεώς μας, μέ σύγχρονους «γεροντάδες» τους. Πολλούς μάλιστα ἀπό αὐτούς, τούς ἀνακήρυξαν «ἁγίους» μόνοι τους καί ἔχτισαν πρός τιμή τούς Ναούς!
Διδάσκαλοι τῶν πιστῶν εἶναι οἱ ἅγιοι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἀξιώθηκαν νά ἀποκτήσουν θεῖες ἐμπειρίες.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέει:
«τό στόμα τῶν ἁγίων Πατέρων, Θεοῦ κεχρημάτικε στόμα»!
Οἱ συντηρητικοί αὐτοί Νεοημερολογίτες πιστεύουν, ὅτι ἔχουν ὑποχρέωση νά ὑπακούουν στά ἄτομα αὐτά, ἐπειδή τά θεωροῦν πρότυπα εὐσέβειας!
Ὅμως, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἄλλα διδάσκουν!
Γιά τήν ἀπόκτηση «γέροντα», δηλ. πνευματικοῦ ὁδηγοῦ στή ζωή μας, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος διδάσκει:
«Εὐχαῖς καί δάκρυσι τόν Θεόν καθικέτευσον πέμψαι σοί ὁδηγόν ἀπαθῆ τέ καί ἅγιον».
Καί συνεχίζει:
Ἐρεύνα τίς Θεῖες Γραφές, καί μάλιστα τίς τῶν Ἁγίων Πατέρων. Μ' αὐτές νά συγκρίνεις τά ὅσα διδάσκει καί πράττει ὁ πνευματικός ὁδηγός σου.
Καί ὅσα μέν εἶναι σύμφωνα μέ τίς Γραφές νά τά δέχεσαι, ὅσα δέ εἶναι ἀντίθετα, νά τά ἀπορρίπτης, γιά νά μή πλανηθῆς. Γιατί ὑπάρχουν πολλοί πλάνοι καί ψευτοδιδάσκαλοι!
Ἕνας ἄλλος μεγάλος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὅταν πιέζονταν νά «κοινωνήση» μέ τόν Μονοθελήτη Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ὑπό τήν προϋπόθεση νά ὑπογράψη Ὀρθόδοξη Ὁμολογία Πίστεως, ἀπάντησε ὅτι οὔτε τότε θά «κοινωνοῦσε» μαζί του, γιατί αὐτός στά δίπτυχα μνημονεύει τούς αἱρετικούς προκατόχους τοῦ Πατριάρχες.
Γι' αὐτό, ὁ ἅγιος Μάξιμος εἶπε:
«ἐπειδή ἐκείνοις κοινωνεῖτε, εἰ καί Ὀρθόδοξοι γένησθε, οὐ κοινωνῶ ὑμίν, ἐπειδή κοινωνεῖτε τοῖς ἀκοινωνήτοις».
Οἱ «γεροντάδες» αὐτοί ἀποτελοῦν φραγμό καί τροχοπέδη στή μή ἀποτείχιση τῶν Νεοημερολογιτῶν ἀπό τήν οἰκουμενιστική Ἐκκλησία τους.
Ἐμποδίζουν τήν ἔνταξη ὅσων εἶναι καλοδιάθετοι ἀντί-οἰκουμενιστές, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, τήν Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος λέει:
«Πᾶς ὁ λέγων παρά τά διατεταγμένα, καν ἀξιόπιστος ἤ, καν νηστεύη, καν’ θαύματα ποιῆ, καν προφητεύη, λύκος φαινέσθω ἐν προβάτου δορά, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος»!
Ὁ δέ ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης, τονίζει:
«Ἔχουμε διδαχθεῖ νά μή δίνουμε σημασία στά θαύματα, ὅταν αὐτός πού τά ἐνεργεῖ διδάσκει ἀντίθετα πρός τήν εὐσέβεια»!
2. Ὑπάρχει καί τώρα ἀντίδραση τῶν Ὀρθοδόξων γιά τήν ἀντικατάσταση τῆς πατροπαράδοτης Ὀρθόδοξης Πίστεώς μας, μέ τήν ψεύτικη Κακόδοξη Πίστη τῶν αἱρέσεων.
Τά ἐρείσματα τῆς Ὀρθόδοξης Πίστεως, πού ἐπιδιώκει ὁ Οἰκουμενισμός νά καταστρέψει, εἶναι τά ἴδια, πού ἐπεδίωξε καί κατά τήν Εἰκονομαχία.
Εἶναι:
α. Ἡ ὀρθή θεραπευτική μέθοδος τῶν Πατέρων, ἡ κάθαρση, ὁ φωτισμός καί ἡ θέωση. Ἡ μέθοδος αὐτή, δοσμένη ἀπό τό Θεό στούς ἁγίους, εἶναι γραμμένη στήν Ἁγία Γραφή καί στά συγγράμματα τῶν ἁγίων Πατέρων, ὅπως στή Φιλοκαλία κ.α.
Ἡ λανθασμένη Κακόδοξη μέθοδος τῶν αἱρετικῶν, ἡ ὁποία εἶναι φτιαγμένη ἀπό ἀνθρώπους μέ τό στοχασμό καί τήν φαντασία τους, εἶναι γραμμένη στά διάφορα βιβλία τους.
Γι' αὐτό, οἱ μέν Ὀρθόδοξοι διαβάζουν τά συγγράμματα τῶν Πατέρων, οἱ δέ Κακόδοξοι, τίς «εὐσεβεῖς φλυαρίες», πού γράφουν οἱ ἴδιοι σ' ἄλλα βιβλία.
Ὁ κορυφαῖος νεοημερολογίτης θεολόγος π. Ἰωάννης Ρωμανίδης ἔγραψε τό 1958 γιά τήν πνευματική κατάσταση, πού ἐπικρατοῦσε τότε στήν Ἑλλάδα:
«Ὑπάρχουν πάνω ἀπό ἕνα ἑκατομμύριο Παλαιοημερολογίτες στήν Ἑλλάδα, πού ὑφίστανται ἐξευτελιστικές διώξεις.
Στήν πραγματικότητα εἶναι οἱ ἀληθινοί εὐλαβεῖς Ὀρθόδοξοι, μέ τήν παραδοσιακή ἔννοια τοῦ ὄρου.
Τηροῦν ὅλες τίς ἑορτές καί τά λειτουργικά ἔθιμα, πολύ πιστά.
Στά σπίτια τούς βρίσκει κάποιος τήν Φιλοκαλία   καί ὅλες τίς ὑπέροχες ὑπάρχουσες μεταφράσεις τῶν Πατέρων, πού ἔγιναν τόν περασμένο αἰώνα.
Στά περισσότερα σπίτια τῶν «εὐσεβῶν» της ἐπίσημης Ἐκκλησίας βρίσκει κάποιος τόν Γκουαρτίνι, τόν Χόλζνερ, τόν Πασκάλ κλπ., ἀλλά οὔτε, ἔστω καί ἕνα Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας. Τελευταία συστήνουν ἔντονα τίς ἑλληνικές μεταφράσεις τῶν κηρυγμάτων τοῦ Μπίλλυ Γκράχαμ»!
β. Ὁ Οἰκουμενισμός ἐπιδιώκει νά καταστρέψη τόν μοναχισμό καί τά μοναστήρια, πού εἶναι ἀπό τά πιό σπουδαῖα ἐρείσματα τῆς θεραπευτικῆς μεθόδου τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.
Ὅσο περισσότερο Ὀρθόδοξος εἶναι κάποιος, τόσο πιό πολύ ἀγαπάει τόν μοναχισμό καί τά μοναστήρια. Αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι στό μοναχισμό καί στά μοναστήρια βρῆκε καταφύγιο ἡ θεραπευτική μέθοδος τῆς Ὀρθοδοξίας,  μέ τήν ἄσκηση τῶν μοναχῶν, πού εἶναι ἡ «σταύρωσή»τους, σύμφωνα μέ αὐτά πού λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:
«Χριστῷ συνεσταύρομαι, ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» καί «ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται, καγῶ τῷ κόσμω».
Πρός τόν «σταυρό» αὐτό, τήν «ἄσκηση», τόν μοναχισμό καί τά Μοναστήρια, ἀπό τά ὁποῖα ἀναδείχτηκαν ὅλοι οἱ Πατέρες, στρέφει τά βέλη τοῦ ὁ Οἰκουμενισμός.
Οἱ πιό πολλοί αἱρετικοί, ὅπως οἱ Προτεστάντες, δέν ἔχουν μοναχισμό καί μοναστήρια.
Ὅσοι δέ ἔχουν, ὅπως οἱ Λατίνοι, ἔχουν ὡς βάση τοῦ μοναχισμοῦ τούς τήν ἱεραποστολή καί ὄχι τήν νήψη καί ἄσκηση.
Αὐτόν τόν φράγκικο «μοναχισμό», πού δέν εἶναι μοναχισμός, υἱοθέτησαν οἱ Νεοημερολογίτες τῆς Ἑλλάδος.
Γι' αὐτό τό λόγο, πολεμοῦν τόν Ὀρθόδοξο μοναχισμό καί τά μοναστήρια.
Γι' αὐτό τό λόγο, λεηλατοῦν τήν περιουσία τους!

γ. Ὁ Οἰκουμενισμός προσπαθεῖ νά καταργήση τά δόγματα.
Σπουδαιότατο «ἔρεισμα» γιά τήν ὀρθή θεραπευτική μέθοδο τῶν πιστῶν εἶναι τά δόγματα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Τί εἶναι τά δόγματα;
Τά δόγματα τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι οἱ αἰώνιες καί ἀναλλοίωτες θεῖες ἀλήθειες, πού δημιούργησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀπό τήν θεία ἐμπειρία τους. Ἑπομένως, τά Ὀρθόδοξα δόγματα εἶναι θεόπνευστα!
Θά ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα.
Ὑπάρχει τό Ὀρθόδοξο δόγμα ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι κτίσμα. Ὁ Ἄρειος ἔλεγε ὅτι εἶναι.
Ποῦ τό ξέρουμε αὐτό;
Μᾶς τό εἶπε ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος!
Καί ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος, πῶς τό διαπίστωσε;
Τό ἤξεραν, ὅσοι Πατέρες εἶχαν τήν ἐμπειρία τῆς θεώσεως!
Οἱ Πατέρες δηλ. αὐτοί, ὅταν ἔφθαναν στή θέωση, ἔβλεπαν τόν Χριστό ἄκτιστο, καί ὄχι κτίσμα!
Τά Ὀρθόδοξα δόγματα εἶναι οἱ ὁδοδεῖκτες, πού φωτίζουν καί σηματοδοτοῦν τόν δρόμο, γιά τήν σωστή πορεία τῶν πιστῶν, γιά τήν πνευματική τελείωσή τους.
Ἄν κάποιος ἰσχυριστῆ ὅτι εἶδε στήν ἐμπειρία τοῦ τόν Χριστό, ὡς κτίσμα, αὐτό σημαίνει ὅτι δέν ἀπόκτησε ποτέ θεία ἐμπειρία, ἤ ὅτι εἶχε ἐμπειρία ἀπό τόν σατανᾶ, γιά νά τόν πλανήση!
Αὐτός εἶναι ὁ λόγος, γιά τόν ὁποῖο οἱ Πατέρες ἀγωνίστηκαν μέ τέτοιο σθένος καί τέτοιες θυσίες γιά τήν ἀκρίβεια τῶν δογμάτων.
Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τά ἄλλα δόγματα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἕνα ἄλλο σπουδαῖο δόγμα, πού μάχεται ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία περί τῆς «Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας».
Οἱ Κακόδοξοι κηρύττουν ὅτι ἡ «Μία Ἐκκλησία» τοῦ Χριστοῦ ἐξέλιπε. Θά
τήν δημιουργήσουν ὅμως αὐτοί ἐκ νέου, μέ τήν συνένωση ὅλων των αἱρέσεων σέ Μία!
Γι' αὐτό ὁ Ἀθηναγόρας ἔλεγε: «νά ἐπανιδρύσωμεν τήν Μία ἁγία καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία ...».
Ἡ «ἐκκλησία» πού θέλει νά ἱδρύση ὁ Οἰκουμενισμός θά περιλαμβάνη ὡς μέλη τῆς καθένα, πού μπορεῖ νά ἔχη ὅποιο δόγμα θέλει, ἀρκεῖ νά μήν ἀπορρίπτει τά ἄλλα, τῶν ἄλλων μελῶν.
Οἱ Πατέρες διδάσκουν τήν «ἀποκλειστικότητα» τῆς Ἐκκλησίας.
Δηλαδή κηρύττουν ὅτι μόνο τα δόγματα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι σωστά. Μόνο αὐτά τά δόγματα πρέπει νά δέχονται.
δ. Θά ἀσχοληθοῦμε, τέλος, καί μέ τό θέμα τῶν «ἁγίων», πού εἶναι τεράστιας σημασίας γιά τούς Ὀρθοδόξους.
Γιατί γιά τούς Ὀρθοδόξους, οἱ «ἅγιοι» εἶναι θέμα τεράστιας σημασίας»;
Τό νά γίνη ἕνας ἄνθρωπος «ἅγιος» εἶναι ὁ προορισμός μας.
Τό πετυχαίνουμε αὐτό, μέ τό νά θεραπεύσουμε τήν ψυχή μας, μέ τήν ὀρθή θεραπευτική ἀγωγή, δηλ. τήν παραδοθεῖσα ἀπό τό Θεό Ὀρθόδοξη Πίστη. Αὐτή ἡ θεραπεία ὁδηγεῖ τούς πιστούς στήν θέωση, δηλ. τήν ἁγιότητα. Ὅταν πεθάνουν ὅσοι φτάνουν στή θέωση, ἀφήνουν ἅγια λείψανα, τά ὁποῖα πολλές φορές θαυματουργοῦν, μυροβλύζουν κλπ.
Ὅποιος ἀξιώνεται ἀπό τό Θεό νά γίνη ἅγιος, αὐτός γίνεται ὁ δάσκαλός μας, πού εἶναι ἱκανός νά διδάξη, πῶς νά γίνουμε κι' ἐμεῖς ἅγιοι.
Οἱ Κακόδοξοι, ἄλλοι ὅπως οἱ Προτεστάντες δέν ἔχουν «ἁγίους», οὔτε «ἅγια λείψανα».
Ἄλλοι δέ, ὅπως οἱ Λατίνοι, ἔχουν μέν «ἁγίους», ἀπό τούς ὁποίους ὁρισμένοι εἶναι ἀπό ὅσους εἶχε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅταν ἦταν ἑνωμένοι μαζί της, ἄλλοι δέ εἶναι ὅσους ἀνακηρύττουν ὡς ἁγίους οἱ ἴδιοι.
Στήν Ὀρθοδοξία τούς ἁγίους τους φανερώνει ὁ Θεός. Στούς Λατίνους, τούς κατασκευάζει ὁ Πάπας. Ὁ Προηγούμενος Πάπας ἀνακήρυξε περίπου τριακόσιους.
Οἱ παπικοί θεωροῦν τούς «ἁγίους» τους, «ἥρωες» τῆς κακόδοξης πίστεώς τους, καί ὄχι θεούμενους, τά δέ λείψανά τους δέν εἶναι θαυματουργά.
Δέν θαυματουργοῦν τά λείψανά τους, γιατί δέν εἶναι λείψανα πραγματικῶν ἁγίων. Δέν εἶναι γνήσια λείψανα, ἀλλά ψεύτικα.
Πολλά ἀπό τά λεγόμενα «λείψανά» τους, εἶναι ψεύτικα!
Κατά τίς σταυροφορίες, ὅταν οἱ Λατίνοι ἔρχονταν στήν
Ἀνατολή, γιά νά μή ἁρπάξουν πραγματικά ἅγια λείψανα, ἔπαιρναν ψεύτικα.
Οἱ Ὀρθόδοξοι τοποθετοῦσαν στίς λειψανοθῆκες τῶν ναῶν καί τῶν μοναστηριῶν τους, ὡς «λείψανα ἁγίων», ἀνθρώπινα ὀστᾶ ἀπό τά νεκροταφεῖα!
Τά ὀστᾶ αὐτά ἔπαιρναν οἱ σταυροφόροι καί τά μετέφεραν στή Δύση ὡς «ἅγια λείψανα»!
Ἄρα γέ ἀπό τά ψεύτικα αὐτά λείψανα, ἐπιστρέφει, ὅσα ἐπιστρέφει ὁ Πάπας στούς Νεοημερολογίτες;
Πιθανόν, γιατί δέν εἴδαμε κανένα ἀπό τά «λείψανα» αὐτά νά μυροβλύζη, οὔτε νά θαυματουργῆ!
Οἱ Οἰκουμενιστές πλήττουν ἀκόμα καί τό «ἁγιολόγιο» τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο νοθεύουν μέ ψεύτικους ἤ  μέ αἱρετικούς ἁγίους.
Μέχρι τώρα ξέραμε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός νόθευε τήν ὀρθή Πίστη.
Τώρα, βλέπουμε ὅτι νοθεύει καί τό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μέ «κάλπικους» ἁγίους.
Ὁ Οἰκουμενισμός κάνει τήν νόθευση αὐτή, ἐπειδή ξέρει τήν σημασία πού ἔχουν οἱ ἅγιοι γιά τήν Ὀρθή Πίστη μας. Εἶναι ὁ καθένας τούς «κανόνας πίστεως»!
Νοθεύει τό Ὀρθόδοξο Ἁγιολόγιο, ἐπειδή θέλει νά πλανηθοῦν οἱ πιστοί ἀπό τήν κακόδοξη Πίστη καί συμπεριφορά τῶν ψεύτικων ἁγίων!
Χαρακτηριστική εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ ἐθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης, ὁ ὁποῖος ἦταν μασῶνος. Οἱ Νεοημερολογίτες τῆς Ἑλλάδος, τόν ἀνακήρυξαν ἅγιο!
Μέ τόν τρόπο αὐτό, ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος περνάει τό μήνυμα στούς ὀπαδούς της, ὅτι ἡ μασωνία δέν ἐμποδίζει ἕναν πιστό νά «ἁγιάση»! Ὅτι ἡ μασωνία εἶναι καλή ὀργάνωση!

Δ΄

Ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος γιά τήν Ὀρθοδοξία
Τονίσαμε προηγουμένως τόν κίνδυνο, πού ἀντιμετώπισε παλαιά ἡ Ὀρθοδοξία ἀπό τήν Εἰκονομαχία, καί τώρα ἀπ' τόν Οἰκουμενισμό.
Σήμερα κινδυνεύει ἡ Ὀρθοδοξία;
1. Τό μέλλον της εἶναι στά χέρια τῶν Ὀρθοδόξων!
α. Ὅσο, ἐμεῖς, τά μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἡ Ὀρθοδοξία δέν κινδυνεύει.
Θά ἐξακολουθῆ νά ὑπάρχη παρά τά σχίσματα.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν διαιρεῖται ποτέ σέ δύο, ἔστω καί ἐάν μικρές ἤ μεγάλες ὁμάδες κακοδόξων ἀποσχιστοῦν ἀπό αὐτήν.
Τήν ἀλήθεια αὐτή τονίζει ἰδιαίτερα ὁ Μέγας Φώτιος, ὁ ὁποῖος λέει:
«Μία ἐστιν ἥ του Χριστοῦ Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, οὐ πλείους οὐδέ δύο. Συναγωγαί πονηρευομένων εἰσί»!
Θά ὑπάρχει ἡ Ὀρθοδοξία, ὅσο καί ἐάν λιγοστέψουμε. Οἱ ἅγιοι Πατέρες ξεκαθαρίζουν αὐτό τά ζήτημα.
Λέει ὁ ἅγιος Νικηφόρος ὁ Ὁμολογητής:
«Εἰ καί πάνυ ὀλίγοι ἐν τῇ εὐσεβεία καί Ὀρθοδοξία διαμείνωσι, οὗτοι εἰσίν ἡ Ἐκκλησία».
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καί ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης τονίζουν, ὅτι καί τρία μόνον ἄτομα νά κρατήσουν ἀκέραιη τήν Ὀρθή Πίστη, αὐτά μόνον θ' ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

β. Τονίζουν ἀκόμα οἱ Πατέρες ὅτι παύει ἕνας πιστός νά εἶναι Ὀρθόδοξος, ὅταν καί στό παραμικρό παρεκκλίνει ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Πίστη.
Ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός λέει ὅτι «αἱρετικός ἐστι ὁ καί μικρόν τί παρεκκλίνων τῆς ὀρθῆς Πίστεως».
γ. Οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι ὑποχρεωμένοι νά στηλιτεύουν κάθε αἵρεση. Ὀφείλουν νά ἐλέγχουν ὅλους τούς αἱρετικούς.
Ὁ ἔλεγχος αὐτός τῶν αἱρετικῶν, δέν παραβιάζει τήν θεία ἐντολή «Μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει ὅτι ἡ ἐντολή αὐτή τοῦ Κυρίου «περί βίου ἐστίν, οὐ περί Πίστεως»!
Ἄλλη φορά δέ ρωτάει: «τῶν θείων νόμων ὑβριζομένων, ὁ σιγήσας καί παριδών, οὐκ ἔστιν κολάσεως ἄξιος;»
Ὁ δέ μοναχός Ἰωσήφ ὁ Βρυέννιος, προσθέτει:
«Πᾶς ὁ δυνάμενος λέγων τήν ἀλήθειαν καί μή λέγων, κατακριθήσεται ὑπό τοῦ Θεοῦ. Καί ταῦτα, ἔνθα πίστις ἐστί τό κινδυνευόμενον. Τό γάρ ἐφησυχάζειν ἐν τοῖς τοιούτοις, ἀρνήσεως ἴδιον, τό δέ λέγειν, ὁμολογίας εἰλικρινοῦς»!
δ. Ἕνας πιστός, γιά νά εἶναι πράγματι Ὀρθόδοξος, δέν ἀρκεῖ νά διαθέτη μόνο Ὀρθή Πίστη. Χρειάζεται νά ἔχη καί Ὀρθή Ζωή.
Ὁ Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέει: «Πονηρά δόγματα, γεννῶσι πονηρόν καί διεφθαρμένον βίον»!
ε. Τούς αἱρετικούς ἀναθεματίζουν οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι.
Η Ἐ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος μάλιστα ἀναθεματίζει ὄχι μόνο ὅλους τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί ὅσους ἀρνοῦνται νά τούς ἀναθεματίσουν.
Ἡ δέ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀναθεματίζει ὅλους τούς  αἱρετικούς. Λέει:
«Ὅλοις τοῖς αἱρετικοῖς, ἀνάθεμα».
Αὐτούς τούς ἀναθεματισμούς κατά τῶν αἱρετικῶν ἀναφωνήσαμε κι' ἐμεῖς σήμερα, Κυριακή της Ὀρθοδοξίας.
Ζοῦμε σέ ἔσχατες μέρες. Τά σημεῖα δείχνουν ὅτι εἶναι μέρες τουλάχιστον προδρομικές του Ἀντιχρίστου. Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς περιγράφει καταλεπτῶς τά ὅσα πρόκειται νά συμβοῦν τίς μέρες αὐτές.
Τό σπουδαιότερο εἶναι ὅτι τότε θά κινδυνεύσουν νά πλανηθοῦν καί οἱ ἐκλεκτοί, ἡ δέ Ἐκκλησία θά φύγη στήν ἔρημο!
Ἄς  παρακαλέσουμε ὅλοι τόν Θεό, νά μήν βρεθοῦμε ποτέ μεταξύ αὐτῶν πού θά πλανηθοῦν ὁποτεδήποτε.
Ἄς παρακαλέσουμε ὅλοι τό Θεό, νά διασώση τήν Ἐκκλησία, ἔστω καί στήν ἔρημο.
Εὔχομαι σέ ὅλους μας καλή Σαρακοστή.
Εὐχές καί εὐλογίες σέ ὅλους.