Ὡς εἴθισται κατ' ἔτος ἡ Ἐκκλησία μας ἰδιαιτέρως τιμᾶ τὴν ἑορτήν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας. Κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην εὑρίσκει τὴν ἀφορμὴν νὰ τιμήσῃ πάντας τοὺς ἀγωνιστάς ὑπὲρ τῆς ἀμωμήτου πίστεως ὁμολογητάς Πατέρας καὶ νὰ παραδειγματισθῇ ἀπὸ τοὺς ἀγῶνας των. Ἀντλεῖ δύναμιν ἀπὸ τὸ παράδειγμά των διὰ τὸν σύγχρονο πνευματικὸν ἀγῶνα τὸ ὁποῖον διεξάγει κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Δίδεται εἰς αὐτὴν ἡ εὐκαιρία διὰ νὰ ἀνανεώσῃ τὴν καλήν ὁμολογίαν, διατρανώνουσα τὴν προσήλωσιν αὐτῆς εἰς τὴν παραδοθεῖσαν πίστιν διὰ τῆς ἐκφωνήσεως τοῦ συνοδικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καὶ διὰ τῆς ὁμολογιακῆς ἐκδηλώσεως ἡ ὁποία λαμβάνει χώραν τὸ ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας.